Bugün de aç kalacaktım. Ailem bana yemek vermeyecekti. Sustum, hiç bir şey söylemedim. İçimden isyan ettim.
Bu aç kalma olayı yüzünden gittikçe zayıflamıştım.
İştahım kapanıyordu gün geçtikçe açık sanıyordum sofraya otururken yiyemiyordum ama.
Bana her gün aynı şeyi yemenin zorunlu olduğunu yemeyeceksen siktir git diyorları. Ne kadar sinielensemde ben içime attım. Bazen ağladım. Çünkü hiç bir şey yapamıyordum.
Sanki hayatımı o yönetiyordu. Beni izleyen kişi. Herşeyimi biliyordu. Ben öyle sanıyordum galiba.
Hep bu hikayenin sonunu düşündüm. Korkuyordum bir yandan da.
Sevdiğim kişi benim hayatımın parçası olmuştu artık. Ondan alıyordum tüm değerimi.
Acaba sevdiğim kişiden tut herşeyimi biliyor muydu? Beni izliyen kişi. Biliyordu galiba.
Çünkü beni izleyen kişi...
"O beni izleyen kişi."
