Evet parka hızlı gitmeliydim. Yaklaşık 4 dakikamı harcamış 3 dakikam kalmıştı ama evimle gittiğim park arası yürüyerek beş dk sürüyordu. Araba ile iki dakika sürmez dedim ve ilk yanılgıma düştüm. 3 dakika 37 saniyede gitmiştim. Belki daha çok araba sürmüş olsam 1 dakikamı bile almazdı. Parka bir bankta oturuyordu arabanın motorunu durdurdum. Kapıyı açtım ve derin bir nefes aldım. Acele ile çıktığım için yine hiç bir şey düşünmemiştim. O an karar aldım. Düşünme anı yaşa dedim ve indim arabadan. O adamın yanına gittim ismini bile bilmiyordum. "Otur delikanlı" diyerek yanına oturmamı istedi. Oturdum henüz konuşmamıştım ama aklımda bir sürü soru yağdırmak için soru üretiyordum. "Şu an sana herşey garip geliyor olabilir. Ama sende elbet anlayacaksın. Senden bana güvenmeni istiyorum. İsmimi bilmeden lakabım ile her yerde istediğini yiyip içebilirsin ve bir ücrete gerek yok. Peki lakabım ne? Biliyor musun?" Hayır dercesine kafamı sağa sola salladım. O kadar muhabbet etmiştik ama onun hakkında bildiğim hiç bir şey yoktu. "Bana pire derler biraz komik olabilir ama gülünmesinden nefret ederim". İçimden ben kıs kıs gülüyordum ama belli etmemek için elimden geleni yapsamda "Pire ne ulan ahaha" diyerek ilk saçmalığımı yapmış oldum. Sanırım çok sinirlenmişti. Belkide ölümle burun burunaydım şuan. Ve boynumdan bir acı hissettim. Gözümün önü karardı kulaklarım iyi işitmez ayakta duramaz oldum ve sonrasında bayıldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir sevdadır araba sürmek.
Teen FictionUzun uzun açıklamalar beni sarmaz. Araba sürmeyi hastalık dercesine ulaşmış kadar isteyen bir insanın başına gelen olaylar yazarsak güzel olur sanırım. Yorumlarınızı eksik etmeyin 😊
