Sadie's POV
"Mare, ang ibig kong sabihin ay, pabahon na siguro na maging parte na si Dreb ng pamilya niyo. At maging parte narin ng pamilya namin si..."
"MOM! SI SAVINNE!" Napatayo kami ni Mom dahil sa sumigaw si Dad mula sa labas ng DO.
"What happened?" Hysterical na sigaw ni Mom at dali-daling lumabas ng DO. Sumunod naman kaagad kami ni Sandy kaya naiwan doon si Mrs. Loreños.
"Hindi ko kase mapatahan eh!" Hindi mapakaling bungad ni Dad pagkalabas namin. Kaagad namang inabot ni Mom si Savinne mula sa mga bisig ni Dad.
"Uwaahh! Uwaaahh!" Iyak pa ni Baby.
"Shhhh! Tahan na." Sabay naming pinatahan ni Sandy si baby. "Uyy! Tumigil na!" Sabay parin naming sabi at nagkatinginan at bumulalas sa tawa at nag apir sa isa't-isa.
Sandy's POV
"Excuse me." Naagaw pansin saamin ni Mrs. Loreños na kakalabas lang ng DO. "I think I should go now, tsaka nga pala, where's the clinic here?" Tanong ni Mrs. Loreños.
"Aalis ka na mare? Hala! Oo nga pala, ano na yung pagkakasundu-an natin? Kaylangan na bang parusahan tong si Sadie? Anong gusto mo ipabugbog ba o ipa--- ARAY!" Binatukan naman ni Sadie si Mom.
"Ah, hehe! No need na. Kaunting disiplina lang naman siguro ang kailangan niyang anak mo." Suhestyon pa niya. Napayuko nalang kami nina Sadie at halata sa kaniya na nahihiya at nagtitimpi siya sa galit. Pero bago pa man bumuo ang tensyon sa pagitan namin ay pinagpaalam ko na si Mrs. Loreños kila Mom na ihahatid ko siya sa clinic.
"Nandiyan po ang room ni Dreb. Sige po, may klase pa po kase ako." Paalam ko sa kaniya at nag bow. Nginiti-an lamang niya ako at pumasok na sa loob. They need privacy kaya kaylangan ko talaga silang iwan don. Baka gising narin si Dreb.
I was walking in the hallway absent mindedly. Siguro naka uwi na sila Mom kaya hindi ko na kaylangang bumalik pa sa DO. I heave a very deep sigh as my 2 inches black shoes making a little bit noise as I step in the tilesed hallway. But I flinched when someone hit my right shoulder.
"Ouch!" Daing ko. Masakit kase talaga siya, just like something hard like a wall hit it.
"Ow! I'm in hurry now, so sorry miss!" Nagmamadaling paalam niya na hindi man lang ako nililingon. Tumakbo siya hanggang sa mawala siya sa paningin ko.
Walang buhay ko namang tinignan ang braso kong nasanggi niya at tinignan pabalik ang dinaanan ng lalaki.
Napakunot naman ang noo ko ng may naalala ako. "His body built is so familiar." Mahinang kausap ko sa sarili.
*krriinnggg*
Napakurap ako ng marinig ang bell. It means tapos na ang morning classes.
"Pst!" Nilingon ko kaagad ang sinomang sumitsit.
"Hi Sandy!" I greeted me.
"Hey freak! What yah doing here?" I ask her and kissed in her cheek.
"Just to visit my cousin." She answered. Who's cousin?
"Cousin?" I ask her again. She arched hwr left brow just like saying 'Eh?'
"I mean. Sinong cousin?" Tanong ko sa kaniya.
"You know what? Gutom na ako kaya, sa cafè nalang natin yan pag usapan." Sabi nya at humawak sa braso ko at hinila ako. Wengya! Para tuloy siyang bata na may gustong kunin.
"Huy! Dahan dahan naman!" Bulyaw ko sa kaniya. Ambilis niyang lumakad tapos yung mukha niya parang sobrang excited na ewan.
"Anong gusto mong kainin?"
"Pag-kain. Malamang." Pilosopong sagot ko at iniwakli ang kamay niya mula sa braso ko. It sucks like hell!
"Gaga ka ba? Ang ibig kong sahihin, anong gusto mong pagkain na kainin." Inis niyang sagot.
"Malay ko ba. Sige, spaghetti at coke in can nalang." Sagot ko at tipid na ngumiti.
"Oh! Umupo ka diyan at mag oorder naman ako." Sabi niya at hinila ang upuang nasa tapat ko. She walk away leaving me alone. I have no choice but to sit and wait for her and our foods..
"Hi, is this seat already occupied?" Someone ask. Tiningala ko ang nagsalita.
Napanganga naman ako ng malaman kong sino. Oh my gossh! Wengya to!
"A-ah! Hin--este, Nope." Sagot ko at yumuko, kinuha ko ang phone ko mula sa bag ko at tinignan.
"What's your name?" Nagulat ako sa tanong niya. Is this some kind of a joke? Bakit nandito tong taong to? Secret lang pero, crush ko kasi siya!
"Ahhmm.." tanging naisagot ko.
"Its okay. By the way, I'm Garren Ryle Freman. I'm from alaska and----"
"And you are 18 years old, loves to play basketball and ofcourse socc--- HALA! SIGEKAINKANGMABUTIBYE!" Nagmamadali kong pamamaalam ng narealize ang mga nasabi. OHEMGE!! PAHIYA TALAGA SI AKO! WENGYA! And please remind me to slap myself later.
"SANDYY! SAN KA PUPUNTA?!!" Matinis na sigaw ni freak. Napa stop naman ako sa pag lalakad. OhEmGe! Sinabi niya or should I say SINIGAW niya ang name ko! Huhu!
"So, you are Sandy, huh? Nice meeting you AGAIN Ms. Sandy Yee."
--
Alam ko kaya wag nyo nang sabihin na nonsense nanaman tong chapter na 'to /as always/.
