ကၽြန္မေန႔တိုင္းလိုလို The Forbidden City မွာသူ႔ကိုသြား
ေစာင့္ခဲ့တယ္
သူကအိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ေယာက္ျဖစ္ရင္ေတာင္ကၽြန္မသူ႔
ကိုေတြ႕ခ်င္တုန္းပဲ
ဒါေပမယ့္သူ႕ကသူမ်ားလူဆိုတဲ့အေတြးေပၚလာတိုင္း
ကၽြန္မရင္ဘက္ကနာက်င္ရတယ္ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုေမ့လို႔မရ
သလို ေမ့ဖို႔လည္းမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး
သူ႔ကိုေတြ႕ခ်င္တိုင္း သူ႔ instagram ေပၚက သူတင္ထားတဲ့
ပံုေလးေတြကိုၾကည့္ရံုမွ တစ္ျခားကၽြန္မ မတတ္ႏိုင္ပါ
ဒါေပမယ့္ သူ Beijing က ျပန္သြားၿပီးကတည္းက သူပံု
မတင္ေတာ့ပါ ကၽြန္မသူ႔ကို message ပို႔လည္းစာျပန္မလာပါ
ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုေန႔ညမပ်က္သူ႔ကိုစာပို႔တယ္ သူပံုအသစ္တင္
မလားလို႔ အိပ္ရာထမ်က္လံုးႏွစ္လံုးဖြင့္တဲ့ အခ်ိန္တိုင္းဖြင့္
ၾကည့္တယ္ အလုပ္ခဏနားတိုင္းလည္းဖြင့္ၾကည့္တယ္
ညအိပ္ခါနီးတိုင္းလည္းဖြင့္ၾကည့္တယ္
သူအခုခ်ိန္ဆို ရယ္ေနမလား ငိုေနမလား ေနေကာေကာင္းရဲ႕
လား ထမင္းေကာမွန္မွန္စားရဲ႕လား ေပ်ာ္ရႊင္ေနလား
ဝမ္းနည္းေနလား အၿမဲတမ္းသိခ်င္ေနခဲ့တယ္
အၿမဲစိတ္ပူေနခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ မသိႏိုင္ပါ
ကၽြန္မအတြက္လုပ္ႏိုင္တာဆိုလို႔သူ႔အေၾကာင္းေတြးေနတာ
တစ္ခုတည္းပါပဲ
ကၽြန္မ Tyler Kwon ဆိုတဲ့လူႀကီးနဲ႔အလုပ္မလုပ္ခ်င္ေပမယ့္
company အတြက္ဆိုေတာ့လုပ္လိုက္ရတယ္
အပန္းေျဖစခန္းကိုဖက္စပ္လုပ္တာပါ ကၽြန္မတို႔ company
က design ေကာ ေဆာက္လုပ္ေရးအပိုင္းေကာ တာဝန္ယူ
ရတယ္ သူတို႔ကေတာ့ ပိုက္ဆံေပးၿပီး ေဆာက္ခိုင္းတာေပါ့
အဲ့စီမံကိန္းမွာလည္း appa က ရွယ္ယာပါေသးတယ္ေလ
၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ေပါ့
Project စတာ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ရွိၿပီဆိုေတာ့ အခုဆို
ၿပီးသေလာက္ရွိေနပါၿပီ ဖြင့္ပြဲေတာင္ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္
ဆိုလုပ္လို႔ရေနၿပီ
အဲ့အပန္းေျဖစခန္းမွာ ကၽြန္မအတြက္ သီးသန္႔ အခန္းရွိတယ္
သူ႔အတြက္ Tiffany အတြက္ဆိုပိုမွန္မွာေပါ့
သူ႔ကို အခန္း Design ဆြဲေပးမယ္လို႔ကၽြန္မ ကတိေပးခဲ့ဖူး
တယ္
အခုေတာ့အဲ့ကတိကိုကၽြန္မတည္ႏိုင္ၿပီလို႔ကၽြန္မထင္တယ္
အျပည့္အဝေတာ့အဟုတ္ေပမယ့္
