You have changed(υπό διόρθωση)

•2•

7 το πρωί.

Το ξυπνητήρι μου άρχισε να χτυπάει με τον γνωστό ήχο "baby" του Justin Bieber.Γελοίο;Γιες!

Άλλη μια μέρα που θα πρέπει να υποστώ την γνωστή,ηλίθια παρέα και τα καψώνια τους.Σκέφτηκα  καθώς τεντωνόμουν στο μαλακό κου κρεβάτι.

Όλα είναι μια συνήθεια όμως.Προσπαθώ να πίσω τον εαυτό μου ενώ κοιτάω το ταβάνι.

Έτσι συνηθίζω να λέω στον εαυτό μου,φωναχτά,να τονίσω σε κάθε πρωινό μου ξύπνημα μπας και το πιστέψω και εγώ η ίδια.

Είναι η καθημερινή μου ρουτίνα εδώ και χρόνια εξάλλου.Ασχημο πράγμα η ρουτίνα.

Πως κάποιοι λέμε ότι θα σηκωθούν θα πάνε σχολείο,θα φάνε με τις οικογένειες τους,θα πάνε φροστιστήριο,θα γυρίσουν και θα δούνε κάποια σειρά χαλαρόνοντας ή θα βγουν με φίλους;

Εγώ το μόνο που ξέρω και εκφράζω ως είναι Σχολειο,bullying,διάβασμα,μοναξιά,ύπνος  με δάκρυα στα μάτια και πάλι από την αρχή.

Θλιβερό.

Εδώ και 11 χρόνια.

Κάποιες φορές λέω ότι κουράζομαι.Και όντως το κάνω.Η μοναξιά τρώει τον άνθρωπο.Ή και κάποιες φορές κάνει καλό.

Και γω είμαι μόνη και το εννοώ.

Έχω σκεφτεί ακόμη και τέλος στη ζωή μου να βάλω.Και το έχω προσπαθήσει μια δυο φορές.

Μα ούτε αυτό δεν με θέλει.

Sad.

Μερικές φορές Σκέφτομαι ότι δεν είμαι αρκετά γενναία για να το κάνω.Γιαυτο αρκούμαι στον αυτοτραυματισμό.Άλλωστε αξίζω να αυτό τραυματίζομαι.Είμαι ένα τίποτα.Έτσι δεν ισχυρίζονται όλοι γύρω μου.Μάλλον θα έχουν δίκιο για να το πιστεύουν όλοι.

Και δεν μπορώ να και να μιλήσω. Ούτε αυτό δεν έχω κότσια να κάνω.

Τώρα θα με ρωτήσετε γιατι δεν μιλάω έστω στους γονείς  μου..Αλλά πως να το κάνω οταν ο ίδιος μου ο αδερφός παιρνει μέρος βασανηστήριό μου;

Για πείτε μου εσείς  στη θέση μου θα μιλούσατε;

Θα είχατε το θάρρος;

Θα πίστευαν όλα όσα σας έκαναν τόσα χρόνια;

Θα πίστευαν οτι ο ίδιος σου ο αδερφός είναι θήτης προς εσάς;

Έχω καλυτερη απαντηση.

Δεν το τολμάω καν.Δεν είμαι καν τολμηρό άτομο.Και για να σας λύσω όλες τις απορίες, όχι δεν έχω ούτε μισό κίνητρο να αλλάξω έστω μια σπιθαμή τον χαρακτήρα μου.