- Allison -
'Flikker toch op man, ik hoef je niet meer te zien!' Ik kijk Louis aan. De tranen prikken in mijn ogen en ik zou op elk moment in huilen kunnen uitbarsten. 'Maar Allison ik-' Ik kijk hem kwaad aan. 'Dat is dus jouw probleem. Altijd ik, ik en nog eens ik. Denk toch eens aan iemand anders. Heb je wel gevoelens? Heb je überhaupt aan mij gedacht toen je met dat wijf in bed dook?' De woede kun je in mijn ogen aflezen, ook als ik niet tegen hem geschreeuwd zou hebben, zou hij weten dat ik boos ben.
'Tuurlijk heb ik aan je gedacht.' Zegt hij doodserieus. 'Als je dronken bent denk je niet. Hah, strikvraag.' Ik sla met een neppe grijns mijn armen trots over elkaar heen, terwijl de tranen nog steeds in mijn ogen staan. 'Ik wel, ik denk altijd aan jou.' Even krijg ik een gevoel van medelijden door me heen, maar dat verdwijnt alweer zo snel als het kwam. 'Oke, dus je dacht aan me?' Vraag ik serieus terwijl ik hem aankijk. 'Dat zeg ik net, ik denk altijd aan je. Toen dus ook.' Zegt hij. 'Oké, dan hebben we hier een duidelijke verklaring. Je dacht aan me. Je dacht: oh, Allison zit nu thuis. Ze zou het toch niet doorhebben als ik met iemand seks zou hebben. Het meisje die ik nu op het oog heb is vele malen knapper en heeft ook nog eens een mooier figuur. Of niet soms Louis?' Ik kijk hem aan. Ik vertrouwde hem voor geen meter meer. Alles was verdwenen.
'Echt niet Allison, je snapt het niet. Je-' 'Nee, ik heb genoeg gehoord. Mijn huis uit.' Zeg ik duidelijk. Hij kijkt me aan, verslagen. Maar ik ging me echt niet terugtrekken. Ik was klaar met hem. Ik kijk hem nog na als hij weg loopt. 'Ga maar lekker naar je bandmaatjes toe!' Roep ik hem nog kwaad na. De bandmaatjes die ik overigens nog nooit heb ontmoet, of nog nooit mocht ontmoeten. Weet ik veel waarom. Misschien omdat hun het wel wisten en hij bang was dat ze het zouden verraden.
Als ik zeker weet dat hij weg is laat ik me met een zucht op de bank vallen. Ik kijk even om me heen en kijk dan op de klok. Het was nu bijna vier uur 's middags. Normaal zou Louis ook rond dit tijdstip weggaan, voor zijn concerten. Dan zou ik altijd precies berekenen hoelaat hij terug kwam zodat ik op hem kon rekenen en ik niet voor onverwachtse dingen zou komen te staan. Niet zo onverwachts als gisternacht. Ik bijt op mijn lip en denk eraan terug.
'Hey baby,' Louis loopt naar me toe en slaat zijn armen om me heen. 'Ik heb je gemist.' Hij grijnst en drukt een kusje in mijn nek. Ik kijk hem aan en lach even. Zijn ogen zijn rood doorlopen, bij hem dus een teken dat hij zo dronken als wat is. 'Wat heb je gedronken Lou?' Ik kijk hem nep streng aan. Hij haalt zijn schouders op. 'Weet niet meer.' Mompelt hij. Ik ruik een sterke bier lucht en rol met mijn ogen. 'Waar zijn jullie geweest?' Ik kijk hem aan. Normaal na het optreden gingen ze nooit uit. 'Nog even naar de kroeg.' Mompelt hij zwak. Ik knik. Het mocht best een keer hoor, als hij maar niet elke dag dronken thuiskwam vond ik het best oké. 'Ga je mee naar boven boobear?' Hij grijnst even en knikt dan. Ik wist dat hij ervan hield als ik hem boobear noemde. 'Kom mee dan.' Ik pak zijn hand vast en loop met hem de trap op.
Na een paar keer bijna gevallen te zijn, zijn we toch veilig boven gekomen. Ik bekijk hem even en frons even als ik zie dat het kaartje van zijn shirt aan de buitenkant zit. 'Lou, je shirt zit binnenste-buiten.' Mompel ik met een halve glimlach. 'Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?' Ik grinnik even. 'Oh, dat heeft Elle gedaan.' Zegt hij terwijl hij zich op bed laat vallen. Ik frons. 'Elle? Nieuwe styliste of zo?' Ik kijk hem aan, maar hij schudt zijn hoofd gelijk. 'Neehoor, Elle is een meisje van de kroeg.' Hij grinnikt even. 'Wat?' Ik frons dieper. 'Zoals ik het zeg toch! Elle deed het in de kroeg.' Hij lijkt weg te zwijmelen en een grijns verschijnt op zijn gezicht. Ik rol met mijn ogen. Ik zou het hem morgenochtend wel vragen, als hij nuchter was. Want met dronken Louis weet je het maar nooit.
De volgende ochtend als ik wakker word, ligt Louis nog hevig naast me te snurken. Hij ligt dicht tegen me aan, met onze benen verstrengeld en zijn gezicht in mijn nek. Ik zucht zachtjes en duw hem een beetje van hem af. Hij opent zijn ogen verbaasd. 'What's up?' Mompelt hij slaperig. 'Volgens mij hebben wij iets te bespreken.' Ik ga rechtop in mijn bed zitten en kijk hem aan. Hij krabt even op zijn hoofd. 'Wat dan?' Hij kijkt me nieuwsgierig aan. 'Wie is Elle?' 'Elle?' Ik zie hem even denken. Aan zijn gezicht te zien begint er na een paar seconden een belletje bij hem te rinkelen. 'Geen idee.' Zegt hij dan. Ik zucht geïrriteerd. 'Oh Louis, lieg niet tegen me. Wie is Elle?' Ik kijk hem aan. 'Nou ja.. Kijk. Dat is best een grappig verhaal namelijk eh. Ja.' Hij grinnikt nerveus, maar ik vind dus niet echt iets om over te lachen. 'Kan het toevallig iets te maken hebben met je shirt dat binnenste-buiten zat gisteren?' Ik kijk naar hem, maar hij kijkt gelijk weg en knikt. 'Ja..' Mompelt hij zachtjes. 'Wat hebben jullie gedaan?' Vraag ik dit keer op een iets hardere toon. 'We hebben eh.. Ja. Jeweetwel..' Mompelt hij. Mijn ogen worden groot. 'Dit ga je niet menen Louis?' Ik kijk hem aan. 'He-Het spijt me..' Hij kijkt me aan en merk hoe er tranen in mijn ogen komen.
En nu zijn we waar we zijn. Great. Ik veeg de tranen in mijn ogen en kijk naar de foto van mij en Louis die op het kastje staat. Ik loop ernaartoe en neem hem in mijn handen. Ik bijt zachtjes op mijn lip en gooi hem dan uit woede op de grond. Ik was hem zo zat, vooral omdat hij me gebroken had. Ik was echt gebroken. Ik voelde me zo slecht.
Ik kijk naar de glasscherven op de grond en neem een scherg tussen mijn duim en wijsvinger. Ik kijk er even naar, maar maak er dan twijfelend mee een lijntje op mijn pols. Ik druk het glas er in en maak dan, zonder er echt bij na te denken, een horizontale lijn mee. Ik doe hetzelfde nog zes keer op elke pols en gooi het scherfje dan uit woede en verdriet op de grond. Ik laat me op de grond glijden en kijk met tranen die hevig in mijn ogen branden naar mijn bloedende polsen.
En vanaf daar,
ging alles mis.
