Ik had haar nooit gemogen. Tot eind groep 7. Ik zat bij haar aan de tafel. Ik wist dat ze populair was. Vanaf toen waren we vriendinnen en toen we naar het middelbare gingen, ging onze vriendschap alleen maar beter. We waren de enige uit onze vorige klas die naar deze klas gingen. 1B. Met een paar andere meisjes dan, en nog een jongen die niemand mag. We waren hecht. Héél hecht. We waren het duo. De twee meisjes die altijd samen waren. We gingen nergens heen zonder elkaar. Zelfs naar de wc gaan, deden we samen. Mensen vroegen zelfs of we zusjes waren, omdat we zoveel op elkaar leken. Ze geloofden ons niet als we zeiden dat we pas ongeveer een jaar vriendinnen waren. We wisten alles van elkaar. Van wie ze fan was, hoe onze kinderen zouden heten; Alles. Maar blijkbaar veranderen de tijden. Ze stond bekend als iemand die populair was op de basisschool en ook in onze nieuwe klas mocht iedereen haar wel. Ik wist dat de vriendschap niet helemaal wederzijds was, maar dat maakte me niet uit. Ook wist ik, dat als ik haar zou verliezen; Ik er helemaal alleen voor zou staan, maar dat als zij mij zou verliezen, ze nog tientallen andere vriendinnen had om op te rekenen. Dus besloot ik voor mezelf, dat ik er alles aan moest doen om haar niet kwijt te raken. Missie mislukt.
YOU ARE READING
BBF
Non-FictionHeb je ooit een vriendin verloren, als ze nog steeds naast je staat? Heb je ooit een vriendin verloren, als ze nooit dood is gegaan? Heb je ooit een vriendin verloren, door alleen maar naar haar te kijken? Heb je ooit een vriendin verloren, net zoal...
