Ze zorgde ervoor dat ik me speciaal voelde - alsof ik anders was dan de rest. En ik wist dat ik op haar kon rekenen, maar als ik haar het allermeeste nodig had, was ze er niet. Als ik haar niet had, had ik niemand. Als zij ziek was, was ik alleen. Als ik haar kwijt zou raken, zou ik niemand hebben. Ik zou gewoon een andere ziel in de school zijn, ronddwalend, op zoek naar een partner. De partner die ik nooit zou vinden. Maar ik wist dat ik me moest loskoppelen van haar, om verder te kunnen gaan met mijn leven. We zijn zo anders, en zo hetzelfde, tegelijkertijd. Waar ik me waarschijnlijk het meeste aan erger, is dat ze een verrader is. En dat klinkt erger dan het is, maar het is wel het beste woorde ervoor. Ik heb nog nooit iemand zo snel ergens moe van zien worden. De ene dag is ze fan van Desperate Housewives, de volgende dag heeft ze een hekel aan de serie. De ene dag zegt ze dat ze gek is op buitenspelen, de andere dag heeft ze een hekel eraan. De ene dag zegt ze dat ze van huiswerk en school houdt, de andere dag ontkent ze dat. En dan heb ik het weer gedaan. Want ik heb dan iets gezegd dat niet klopt. Iets dat niet hoort. Iets dat haar geïrriteerd maakt. Dus is het mijn schuld. Het is jouw schuld. Snap je het dan niet?
J.O.U.W. S.C.H.U.L.D.
YOU ARE READING
BBF
Non-FictionHeb je ooit een vriendin verloren, als ze nog steeds naast je staat? Heb je ooit een vriendin verloren, als ze nooit dood is gegaan? Heb je ooit een vriendin verloren, door alleen maar naar haar te kijken? Heb je ooit een vriendin verloren, net zoal...
