Stalker (COMPLETED)

8

Alexis' POV

Nang maka-uwi ako, agad kong hinubad ang sapatos ko at dali-daling pumasok sa loob. Bumungad sa akin ang napaka-bangong amoy ng mga lutong ulam. Inilapag ko ang bag ko sa sofa at dumiretsyo sa kusina. Sobrang daming pagkain ang inihain ni Migz, grabe parang buffet.

"Hindi pupunta sa tiyan mo ang pagkain kapag tinitigan mo lang." Bulyaw ng napaka-galing kong bestfriend. I rolled my eyes and I quickly took a sit.

"So how was school?" Tanong niya, medyo katunog niya yung mom ko haha nakaka-miss :'>.

"School is fine, I guess." I bluntly said. Fresh pa rin sa isip ko yung nangyari kanina sa amin ni Bryan.

Mukhang nahalata ni Migz ang pagkawala ng aking apetite. Pustahan, tatanungin niya ako kung anong nang--"Something's bothering you. Mind sharing?" Sabi ko na nga ba eh.

I sighed heavily. Should I tell him? Di naman ata niya sasabihin sa iba diba?
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
Miguel's POV

Alexis looks bothered. Ano na naman kay gumagambala sa baklang 'to?

"Something's bothering you. Mind sharing?" I ask. He looked at me with sadness in his eyes. Yep, may gumagambala talaga sa kanya.

He sighed before speaking. "Kasi nung pinuntahan ko si Bryan sa rooftop para kausapin siya. Sinabi niya sa akin yung plano niya para sa Fund Day. Me being the 'boss', di ko siya pinagbigyan. Ayun, I snap at him. Tapos sinigawan niya ako kasi nagalit siya. He, he is mad at me." He said crying. Niyakap ko siya at pinatahan. Di naman sa galit ako kay boss Bryan, ayaw ko lang kasing nakikitang umiiyak si Alexis ng dahil sa kanya. And it feels like the past is repeating itself, but differently.

"Shh wag kana umiyak. Bukas na bukas kakausapin ko si Bryan." Sabi ko sa kanya. Tumigil siya sa pag-iyak at pinunasan ang kanyang luha. Kumain na kami pagkatapos ng mala-teleserye naming eksena. Huehuehue..
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
*Time Skip*
Bryan's POV

"Ano ba naman kasi yan Ferdz! Baliw kana?" Sigaw ni Joshua sa tawa ng tawa na si Alferd. Eh paano ba naman kasi, pinakita ni Alferd yung cute baby pics ni Joshua. I just rolled my eyes at them and mind my own business.

While I was busy texting my 'girlfriend', actually she's not my girlfriend. We're just in a hook-up. And I can't wait to leave her. She's really boring.

As I was saying, while busy texting. I saw Miguel went in with Alexis following behind him. Miguel went towards me, while Alexis went to his sit, JB approaching him.

"Boss? I need to talk to you." Miguel said with a stern voice. What's his problem?

I put my phone back inside my pocket and I waited for Miguel to start talking. I AM waiting patiently.

"Nung nag-usap ba kayo ni Alexis, nasigawan mo ba siya?" Tanong niya. So tungkol dun yung pag-uusapan namin?

"Oo, bakit?" Tugon ko sa kanya. He nodded and he started to lecture me. Which is really unexpected.

"Bro, umuwi siya ng bahay at umiyak siya. Di niya nga masyadong nagalaw yung pagkain niya. At parang na-guilty siya nung di niya pinayagan yung plano mo. Kinuwento niya sa akin lahat ng nangyari. Bro, hindi naman sa galit ako sayo. May feelings din kasi si Alexis, at mahina siya sa mga away na tulad ng nangyari sa inyo. Sana naman mapatawad mo siya." He said. Naiintindihan ko naman si Miguel. Actually now I feel bad about Alexis. I should really make it up for him.

"Ok, I understand. Don't worry, I'll make it up for him. Today. Sabihin mo mag-usap uli kami." Sabi ko sa kanya at ningitian niya ako bago pumunta sa kinauupuan ni Alexis. Tinungo ko ang ulo ko at inantay ang prof namin. Sana walang lesson.
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
Time has passed and we're all glad na walang teacher na dumating para magturo sa amin. Kasalukuyang inaayos ko ang aking mga gamit kasi mag-uuwian na. At kailangan ko pang kausapin si Alexis. Mag-sosorry lang naman ako sa kanya, and I'm good to go.