Bizim Hikayemiz - başlangıç - (düzenleniyor)

-rüyam gerçek oldu-

  Buna izin veremezdim onu yanımdan ayıramazdım özellikle böyle. Annemde bir iş gezisinde geçirdiği kaza sonucu ölmüştü. Gece’yi yalnız başına asla oraya yollayamazdım ama ne dersem diyeyim hayır demişti ve bir bahane bulmuştu.

 Gerçekten her şeyi denemiştim önce ‘‘bende geleyim yalnız başına o yol gidilmez’’ demiştim.

Oda bana ‘‘uçakla gidiyorum pilota mı yardım edeceksin_?’’diye cevap verip küçük baş belasıyla gülmüştü.

 Birkaç bende geleyim+neden=bahane ve gülmeden sonra başka bir yol denedim. Burada kalıp gitmemesi için neden sunmaya başladım.

  Önce kendimi hasta ettim. O ne yaptı tahmin edin beni hastaneye götürüp vitamin ve antibiyotik inesi vurdurdu. Tabi ertesi gün ne yaparsam yapayım iğleştim. Bu sadece onu geciktirdi normalde lunaparka gittiğimiz günden hemen sonra gidecekti ama iki gün geciktirdim.

  Ne yaparsam yapayım bu gün uçağa binecek ben de yeni bir şey buldum onun haberi olmadan onu takip edeceğim. Ne kadar zekiyim değil mi_? :D

  Babama işim olduğunu söyleyip Gece’yi uğurlamaya Meleği götürmesini rica ettim. O da toplantısını öğleden sonraya erteleyip kabul etti.

  Şimdi onlardan erken gelip uçağa bindim. Gece’nin üç sıra arkasında cam kenarı aldım. Tabi beni tanımasın diye gözlük ve şapkada aldım. O da Melek ve babamla vedalaştıktan sonra yerine oturdu. Yanımda deve gibi iki adam oturduğu için beni görmedi. Hatta bizim koltuğa bakmadı bile. Direk yerine doğru ilerleyip oturdu sanırım çok uçağa binmişti.

  1,5 saatlik bir yolculuktan sonra Antalya’ya iniş yaptık. Gittiği oteli önceden öğrenip rezervasyon yaptırmıştım zaten. Hemen onun yanındaki oda. O odasına çıkarken ben lobide oyalandım o çıktıktan sonra da ben de çıktım. Beş dakika sonra yatağıma uzanıp uyuya kaldım.

1 saat sonra

Uyandığımda yan odadan dış kapının açılma sesi geldi. Demek ki Gece bir yere gidiyor. Hemen ayaklandım ve asansörün gitme sesini bekledim. Asansörün aşağıya gidişini duyunca merdivenle koştum. Lobiye indiğimde asansörün çatı katına çıktığını gördüm. Ben nasıl bir salağım insan inmeden önce nereye gidiyor diye bakar.

Her halde iş yapacağı damlarda çatı katında deyip odama döndüm. Gecenin ikisinde Gece’nin odasının kapısını açılma sesi geldi. Aşkım ya bu saate kadar çalıştı. Çok yorulmuştur şimdi o ama duşa girmeden asla yatmaz.

Doğru tahmin iki dakika sonra su sesi geldi. Zaten en son duyduğum şeyde suyun kesilme sesi oldu sonrası karanlık.

Bir adam Gece’yle çırıl çıplak hem de kral dairesinde.

Gece yatağın ucuna gelip azını açıyor ama ben ondan önce konuşuyorum ‘‘bunu yapabilecek bir kadın olduğunu sanmazdım.’’

Bana cevap vermeye çalışıyor.‘‘affet beni Güneş beni tercihim değildi. Ailem o-‘’

Sonra nerden geldiğini anlamadığım bir silahı elimle Gece’ye doğrultuyorum.

Sonra silah sesi ve ben sırılsıklam uyandım. Tuvalete gidip elimi yüzümü yıkadım. Tuvaletten çıkınca yan odanın kapısını kapanma sesini duydum. Gece yine odadan çıkmıştın hem de bu saatte. Bende asansörün gitme sesini bekleyip odadan çıktım. Önce yukarımı çıkıyor diye baktım evet yine çatıya çıkıyordu. Ben de çıktım.

Çatı katında bir daire vardı. Kral dairesi ben yukarı vardığımda odanın kapısı kapanmıştı. Hemen gittim kapıyı çaldım. Kapıyı Gece açtı çok şaşkındı. Arkasından bir adam sesi geldi.

‘‘kim geldi hayatım_?’’

Gece azını açınca ben ondan önce davranıp konuştum.‘‘bunu yapabilecek bir kadın olduğunu sanmazdım.’’

‘‘açıklayabilirim Güneş ben istemedim. Ailem o-‘’

Olayı yanış anladığım umudunu hepsi çürüyüp gitti.‘‘sus yeter seni dinlemeyeceğim.’’ Biz tartıiırken içeriden seslenen adam geldi.

Yanındaki adam da elini Gece’nin beline atıp konuştu. ‘‘bu adam da kim aşkı_?’’

Beyinsiz herif ben de önce Gece’nin belinde duran eline sonra da Gece’ye ve o adama bakıp konuştum.

‘‘hiç kimse sadece tanıdığım bir bayanın bu odada kaldığını sandım ama o kadını hiç tanımıyormuşum. Sadece yüzünün bir kısmını görmüşüm.’’ Bur da Gece’ye baktım gözleri dolmuştu. ‘‘tekrar özür dierim benim hatam.’’

Arkamı dönüp hızla gitmeye başladım. Ben yürüyünce gece kendini toparladı. Ve arkamdan koştuama asansörün kapısı çoktan kapanmıştı. Gece’nin yumruk seslerini duydum. Asansör durunca koşarak resepsiyona gittim.

Resepsiyonist kız güler yüzle konuştu. ‘‘buyurun efendim nasıl yardımcı olabilirim_?’’

‘‘Cüneyt Yılmaz adına araba istiyorum hemen.’’ Ben çıkışa giderken kız telefona sarıldı. Ben ayağımı dışarı attığımda araba gelmişti. Babamın adı her zaman işe yarardı. Aslında basın babamdan çok beni takıyordu ama ben daha çalışmayı düşünmüyordum.

Şu an kafamın içi kazandı ama içimdeki ses şunu bağıra bağıra söylüyordu. ‘RÜYAN GERÇEK OLDU O SENİ ALDATTI.’