Dangerous Smile.

Κεφάλαιο 1.

Μεριά Justin Bieber ή αλλιώς Danger:

Κοίταξα την ώρα στο ρολόι του κινητού μου ήταν μεσάνυχτα και εγώ ακόμα κάθομαι στην δερμάτινη καρέκλα πίσω από το ξύλινο γραφείο μου.Κανένα τηλεφώνημα,το μόνο που ακουγόταν μέσα σε αυτό το κρύο δωμάτιο ήταν ο δείκτης του χεριού μου όπου χτυπούσε νευρικά πάνω στο πακέτο με τα τσιγάρα μου.Σηκώθηκα νευριασμένα χωρίς να μπορώ άλλο να περιμένω αυτό το τηλεφώνημα και εξαφανίστηκα από το κρύο αυτό δωμάτιο.Περπάτησα με τα γυμνά μου πόδια στο ξύλινο πάτωμα μέχρι το σαλόνι όπου εκεί με περίμενε ο δήθεν ψυχολόγος του Crew,Mario Lamoza μερικές φορές θέλω απλά να πάρω το όπλο μου και του το φέρω στον κρόταφο χωρίς να τον λυπηθεί η ψυχή μου "Καλώς τον" με κοίταξε με αδιάφορο βλέμμα και έπιασε το όπλο στο χέρι του και με σημάδεψε στο κεφάλι.Έμεινα παγωμένος να τον κοιτάζω,διαβάζει και τις σκέψεις μου τώρα; "Μπαμ." φώναξε ο Bruno Romanes  πίσω από το κεφάλι μου κάνοντας με να πεταχτώ ολόκληρος προς τα πάνω."Είσαι μαλάκας;" φώναξα αλλά τα γέλια τους προσπέρασαν την φωνή μου και έγιναν όλο και πιο δυνατά "Χαλάρωσε Bieber μια πλάκα σου κάναμε." έσφιξα το σαγόνι μου από εκνευρισμό που μου προκάλεσαν και κάθισα δίπλα στον Mario."Πιάσε." μου πέταξε ο Bruno μια κρύα μπύρα και του χαμογέλασα "Ξέρεις να με ηρεμείς." χαμογέλασε το ίδιο ενώ ανοίξαμε ταυτόχρονα τις μπύρες μας.Την είχα φτάσει στην μέση και χαλάρωσα πίσω στην πλάτη του δερμάτινου καναπέ όπως και οι τρις μας.

"Σε πήρε τηλέφωνο;" κάποιος μαλάκας διέκοψε την υπέροχη ησυχία που υπήρξε στον χώρο και αυτός φυσικά ήταν ο Mario "Να μην σε νοιάζει." μουρμούρισα και έπιασα ξανά την μπύρα μου αφού είχα ξεχάσει την ύπαρξη της πριν "Πως γίνεται να είσαι τόσο κλειστός ακόμα και σε εμένα;" άκουσα την φωνή του να δυναμώνει "Σε έχω προσλάβει ως ψυχολόγο μου η κάτι;" σήκωσα την πλάτη μου από τον καναπέ και πλησίασα το πρόσωπο του "Όχι αλλά αν δεν σε νοιαστούν και οι φίλοι σου τότε όντως έχεις μείνει μόνος σου,Justin." τα μάτια μου έκαιγαν πάνω στα δικά του από θυμό "Δεν έχω ανάγκη κανέναν  μαλάκα στα πόδια μου κατάλαβες;" φώναξα στο πρόσωπο του και σηκώθηκα "Μόνο εκείνην." συμπλήρωσα με έναν λυγμό και έφυγα πάνω στο δωμάτιο μου.

Μεριά Hasley Boroland: 

Το μάθημα ήταν τόσο βαρετό μπροστά στις σκέψεις που είχαν επιβάλλει στο μυαλό μου.Δάγκωνα νευρικά το καπάκι του στυλό μου κοιτώντας τον καθηγητή απλά για να δείχνω ότι προσέχω αυτά που λέει στο μάθημα .Η σκέψη μου ήταν για το πότε θα φύγω να πάω στο σπίτι μου να πιω μια ζεστή σοκολάτα και να χαζέψω στο internet κανένα video.