Chapter five
SCHOOL:
“Andrew, alam mo ba kung anon g nangyari kay Lee? Kasi nung isang araw pa ako tumatawag sa kanila ayaw naman niyang sagutin yung tawag ko .” tanong ni Tim kay Andrew. Ito ang iniiwasang tanong ni Andrew mula pa kaninang umaga. “And why is she absent today? Nakatulog lang ako nung Friday nawala na siya. Do you think she got home safe?”
Of course, safe itong nakauwi, dahil sinundan niya ito nang mag-walk out ito.
“Yeah.”
“Are you on drugs, pare? Wala ka ata sa sarili mo ha?”
“Of course not!”
“Eh, bakit ka ganyan?”
“Marami lang kasi akong iniisip.”
“Like what?”
“Lee, Ziggy, Basketball-”
“What about Lee and Ziggy?”
“Nah. Forget it.” Sagot niya
“Pare, can I ask you something?’
“Sure.”
“What would you choose, yung taong mahal ka o yung taong mahal mo?”
“Well, it really depends. Of course, masaya ka doon sa taong mahal mo pero kung may biglang papasok sa pictures na mahal ka, it’s really a bit confusing. Then balik tayo doon sa una. Yes masaya ka nga doon sa taong mahal mo. Pero mas sasaya ka doon sa taong mahal ka. Dahil you can learn to love her and forget the one you love. So if you will ask me or kung sakali na sa akin mangyari yan I will choose the one who love me. Lalo kung hindi ako mahal nung someone that I love.”
MINSAN nag-iisa si Andrew sa kanyang kwarto habang nakikinig ng radio.
“You’re the reason why I’m here and singing…”
Reason? Hindi basi Lee ang rason kung bakit siya naglalaro ng basketball. Ito ang nagturo at nagbigay daan para madiskubre niya ang kanyang talento.
“I have to find you…”
Find? After ng mga ilang lines ng kanta, iyon ang sumunod. Kailangan niyang hanapin ito? Sino nga ba talaga mahaL niya si Ziggy o si Lee?
