G.R.O(Completed)

Singko-ultimo

Baon ang pag-asang sa Cebu ko matatagpuan ang bagong buhay ay tuluyan ko nang nilisan ang kaMaynilaan. Sakay ako ng eroplano patungong Bisayas at dalangin na sana ay may Brix na darating. Handa na siyang kalimutan ang lahat para sa pagbabagong hinahangad.

Paglapag ng mga paa ay tila nakahinga siya ng maayos. Doon walang makakakilala sa kanya. Doon walang mang-aapi at mang-aalipusta. Doon siya tatayo at magbabagong buhay.

Mabilis na tinungo ang isang coffee shop kung saan muna siya magpapalipas ng oras. May dalawang oras pa kasi bago Ng lapag ng eroplanong sinabing kinalululanan ni Brix. Nanigurado siya. Kaya hiningi rito ang itirenary nito. Hindi naman ito nagdalawang isip na ibigay sa kanya.

Ganap na pumatak ang oras ng lapag nito. Mataman na siyang naghihintay sa labasan. Tatlumpong minuto. Isang oras. Isang oras -kinse minutos nang lumapag ang eroplanong kinalululanan nito ngunit walang Brix. Nagbabadya nang malaglag ang mga namuong luha sa mata kasabay ng pagbagsak ng balikat. Ang pagbagsak ng pag-aasang tototohanin siya ng lalaki.

Parang gumuho ang lahat. Niloko siy nito at pinaasa sa isang bagay na kailanman pala ay hindi mangyayari. Gusto niyang magwala sa sandaling iyon nang biglang may magsalita sa kanyang likuran hawak-hawak ang isang bouquet ng bulalak.

"I am so sorry if I keep you waiting," baritonong tinig.

Nagitla siya at agad na humarap dito. Mas lalo siyang nagitla nang makita ang lalaki. 'Brent,' usal niya. Hindi siya maaaring magkamali. Si Brent ang lalaking nasa harapan.

"Are you okay?," tanong ito nang makitang natitigilan siya.

"Oh yes. How are you," aniya na tila hindi siya nito kilala.

"I'm good. Now we see each other in person. I want to introduce myself. I'm Brixton Lehman and you are?," anito.

Napakunot noo siya. Bakit hindi nito sabihing Brent ang pangalan nito. "I'm Sally," aniya sabay abot ng kamay.

Masayahin ang lalaki hanggang sa tila may napansin sa kanya. "Sorry if I ask you this. You seems so weird. You acted like you met me before?," tanong nito. Mapakla siyang ngumiti. Tutal ay alam naman nito ang kanyang nakaraan. Ipapaalala lang niya rito na minsan ay nagtagpo na sila ng landas.

"I haven't you remember me?," aniyang panimula. Umiling ito. "I met you before at Makati. Sa isang club, remember?," aniya ngunit wala pa ring reaksyon dito.

"Sorry but I can't...."putol na wika nang bigla tila may maalala ito. Doon muling bumaling sa kanya. "Your the girl that I bring to Midas hotel," anito.

Tumango siya. Nanlaki ang mata nito sa kanya. "So hows life after....." muli ay putol na wika.

"It's okay," aniya saka tumalikod sa lalaki. "I think I have to go for now. Just text me if you want to see me. Anyways where you plan to stay?," tanong sa lalaki habang naroroon sila sa isang kainan.

"You're not going anywhere. You'll going to stay with me in my hotel," tugon nito saka humawak sa kanyang kamay.

"I am sorry if I acted that it seems I wasn't met you before. Actually, when I saw you profile on the dating site. I knew that I know you. And I am sorry about our first meeting. I thought you work like that for money. But when I took you. I just realize I took a virgin. Since then I was trying to look at you but I got to go back to US. So glad that I saw you," anito.

Nalulugod siya sa sinserong sinabi ng lalaki. Napakaguwapo ng lalaking kaharap. Tanga na lang ang babaeng hindi iibig rito. "Now that I had  a chance to see you again. I wouldn't miss it to be with you," anito habang nakangiti sa kanya. Labis labis ang sayang nadarama sa pinapadama ng lalaki sa kanya.

Sa isang hotel sila himantong ng lalaki. Lahat ng tao ay napapalingon sa kanila. Bakas sa mga mata ng bawat babaeng nadadaanan ang pagkainggit sa kanya. Nalulugod siyang sa kabila ng lahat ng dinanas na hirap ay may isang Janeth o Brix or Brent.

"Bakit nga pala Brent Gibson ang pangalan na binigay mo noon," alalang tanong sa lalaki. Ngumiti ito.

"I don't give my real name everyone," ikling tugon nito. Habang nasa loob na sila ng hotel. Gabi na noon kaya minabuting maligo na muna siya at makapaghanda nang magpahinga dahil pareho silang galing sa biyahe.

She was about to take a shower when Brix cuddle her. Brix seating on the edge of the bed while she's seating on his lap. She felt Brix breath on her neck. Sensation filled in her as Brix grab her lip.

Hindi na niya napaglabanan ang pagnanasang nabuhay sa katawan dahil sa kaguwapuhan ng lalaki. Siya ang lalaking pinapangarap ng marami, ang lalaking katuparan ng kanyang pangarap. Isang nag-aalab na sandali ang kanilang pinagsaluhan. Maingat ang bawat galaw nito na tila isa siyang babasaging bagay na kinaiingat inagatan nito. Doon niya lang naramdaman iyon. Ang maramdamang iniingatan siya at hindi tila isang basahan na gagamitin lamang at saka aapakan.

"Marry me!," dinig na wika ng lalaki nang pareho na silang nakatingin sa kesame. Hindi siya nakahuma. Iyon na ang bagay na matagal na hinahangad ngunit bakit tila naumid ang dil niya.

"You don't deserve me," aniya. Kasabay ng pagtalikod sa lalaki.

"Why you say that? Of course you deserve to be love," anito na medyo tumaas ang tinig.

"No! You don't deserve a woman like me. I'm...I'mmm...." aniya na hindi matuloy tuloy.

"Everyone deserve what they aim. I love you, I understand about your past. I am willing to help you," saad pa nito.

Doon ay tumingin na siya sa lalaki. "Do you promise that whatever may happen you will never leave me," aniya sa lalaki.

Nag-promise naman ito saka siya hinagkan sa noo. "I want to marry you as soon as tomorrow," anito saka ngumiti. Ngumiti na rin siya rito at niyakap ito ng mahigpit.

Lumipas ng isang taon ay ganap na siyang nakuha ni Brix. Brix is a bank manager of HSBC. Nakabase sa Canada ito noong panahong nagcha-chat lamang sila. Ngayon ay naririto sa Dubai UAE.

Minsan ang gulong ng palad ay hindi natin hawak. Maaaring nasa ibabaw ka ngayon, bukas ay maaaring nasa ilalim ka.

Sally was so happy right now having her beautiful daughter Aliyah. Maaaring hindi siya nakagante sa mga kamag-anak na umapi sa kanya ngunit talagang pingpapala ang mga taong mapagkumbaba at ang taong mapang-api ay Diyos na mismo ang gaganti para sa'yo dahil nalaman niyang nagkabaon baon sa utang sa bansang kinaroroonan hanggang sa mapilitang bumalik ang dalawang pinsan sa Pilipinas.

Huwag ibaon sa puot at galit ang ating puso. Sa pagpapatawad mahahanap ang tunay na kaligayahan.

---------KATAPUSAN-----