'' The Bachelor'' H. S. (Greek) Ολοκληρωμένη

Chapter 25

Harry's POV.

Τρέχω στον διάδρομο για να δω την Jen να κατευθύνεται στην πόρτα η οποία οδηγεί στις σκάλες που φτάνουν στην ταράτσα. Γιατί φαίνεται ότι πάντα βρίσκουμε τους αληθινούς μας εαυτούς όταν είμαστε στην ταράτσα;

Φτάνω στα σκαλιά και ανεβαίνω. Φτάνω στην κορυφή και βγαίνω έξω από την πόρτα.

Βλέπω την Jen να κάθεται κοντά στην άκρη,κοιτώντας την θέα. Την πλησιάζω αργά. Αυτή είναι όμορφη. Παρατηρώ τον τρόπο με τον οποίο τα καφέ μαλλιά της πέφτουν στο πρόσωπο της καθώς κοιτάζει μακριά,προφανώς μες την βαθιά σκέψη. Παίζει με τα χέρια της και φαίνεται να είναι ανήσυχη για κάτι. Πρέπει να ανακαλύψω τι πάει λάθος.

Δεν ήθελα να με δει οπότε προσπάθησα να κάνω όσο το δυνατόν περισσότερη ησυχία μπορούσα, αλλά φυσικά είμαι ένας ανόητος Harry και κλότσησα έναν τενεκέ με μπογιά τον οποίον δεν είδα στο σκοτάδι.

Η Jen γυρνάει γρήγορα για να δει ότι ήμουν απλώς εγώ.

''Φύγε Harry,θα ήθελα να μείνω μόνη.'' λέει και το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνω είναι να την αφήσω εδώ.

''Jen δεν ήταν αυτό που φάνηκε.'' απαντάω,ξέροντας ακριβώς γιατί είναι αναστατωμένη τώρα.

''Τότε τι ήταν Harry;! Σε παρακαλώ πες μου,γιατί μου φάνηκε απόλυτα ξεκάθαρο αυτό που είδα!'' Τώρα ξέρω τι είναι αυτό που σκέφτηκα ότι ήταν.

Προχωράω πιο κοντά της,και προσπαθώ να καθίσω δίπλα της αλλά αυτή σηκώνεται και φεύγει μακριά.

''Σε παρακαλώ δώσε μου μια ευκαιρία να σου εξηγήσω.'' Ικετεύω. Προχωράω ξανά κοντά της.

''Να μου εξηγήσεις τι Harry; Ότι εσύ βασικά κάνεις και λες τα ίδια πράγματα σε κάθε κορίτσι εδώ;! Λέγοντας μας πόσο ξεχωριστές είμαστε και πόσο πολύ νοιάζεσαι για εμάς όταν το μόνο που κάνεις είναι να χρησιμοποιείς τα παλιά συνηθισμένα κόλπα;! Δεν είμαι άλλο ένα κορίτσι με το οποίο μπορείς να παίζεις παιχνίδια!'' Στέκεται απέναντι μου,ουρλιάζοντας,χρησιμοποιώντας πολλές χειρονομίες.

''Δεν κάνω τα ίδια πράγματα με κάθε κορίτσι.'' απαντάω.

''Oh αλήθεια τότε τι λες για το 'αγάπη' και για την χειρονομία με την μύτη και προφανώς έχεις ζητήσει από κάθε κορίτσι να βγει έξω στα κρυφά και να πάτε σε κάποιον χορό μεταμφιεσμένων μόνο και μόνο για να τους δείξει πόσο 'ξεχωριστές' είναι.''

''Γιατί σκέφτηκες κάτι τέτοιο; Δεν είναι έτσι.'' Προσπαθώ να είμαι ήρεμος,δεν θέλω να της φωνάξω.

''Είναι Harry,και δεν πρόκειται να μείνω άλλο εδώ και να γίνω άλλη μια από τις -''

Πριν μπορέσει να ολοκληρώσει την πρόταση της την αρπάζω από τον καρπό και την τραβάω κοντά μου,τοποθετώντας βίαια τα χείλη μου πάνω στα δικά της.

Αυτή φαίνεται απρόθυμη στην αρχή χτυπώντας με τα χέρια της το στήθος μου αλλά μετά από μερικά δευτερόλεπτα παραιτείται και βάζει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου.

Τα χείλη μας κινούνται συγχρονισμένα καθώς μένουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Χαϊδεύω με το χέρι μου την πλάτη της πάνω κάτω καθώς τα δάχτυλα της εντοπίζουν το σαγόνι μου.

Αυτό το φιλί δεν έμοιαζε με κανένα από αυτά που είχα. Ήταν κατά κάποιον τρόπο γεμάτο συναίσθημα και πάθος.

Δεν ξέρω γιατί την φίλησα. Ένα μέρος του εαυτού μου ήθελε να την κάνει να σταματήσει πριν μου πει ότι ήθελε να φύγει και ένα άλλο μέρος ήθελε να της δείξει πόσο πολύ νοιάζομαι και πιστεύω ότι το τελευταίο μέρος ήθελε απλώς να φιλήσει αυτά τα ωραία ροζ χείλη.

Μετά από λίγο που μου φάνηκε σαν ώρες,τραβιόμαστε καθώς βάζω τα χέρια μου γύρω από τους ώμους της αγκαλιάζοντας την,το κεφάλι της ξεκουράζεται στο στήθος μου.

''Δεν είσαι σαν όλα τα άλλα κορίτσια....Είσαι πολλά περισσότερα.''

''Harry,εγώ -''

''Σε παρακαλώ μείνε. Ξέρω ότι τα θαλάσσωσα και αν με αφήσεις να σου εξηγήσω,θα σου πω τα πάντα που θες να ξέρεις.''

Τραβιέμαι μακριά της αλλά κρατώντας με τα χέρια μου τους καρπούς της,αναζητώντας τα καφέ μάτια της στο σκοτάδι της νύχτας.

''Πώς ξέρει η Penny για αυτό το πράγμα με την μύτη;'' Αυτή ανασηκώνει τα φρύδια της.

''Μας είδε να το κάνουμε αυτό ένα βράδυ και με ρώτησε τι σήμαινε όλο αυτό,και την είπα ότι ήταν ένας τρόπος να πούμε γεια ή καληνύχτα.'' Της χαμογελάω.

Χαμογελάει, ''Είσαι σίγουρος ότι είναι αυτό;'' 

''Το υπόσχομαι. Και για το ότι λέω 'αγάπη',εγώ κατά κάποιον τρόπο τους φωνάζω όλους αγάπη,όλες τις θαυμάστριες μου,τη μαμά μου,την αδερφή μου.''

Καλύπτει το πρόσωπο της, ''Το ξέρω, νιώθω χαζή.''

Γελάω, ''Δεν είσαι χαζή. Είσαι χαριτωμένη όταν ζηλεύεις.'' Της χαμογελάω.

''Δεν ζηλεύω!''

''Haha,εντάξει αγάπη,ότι πεις!'' Την αγκαλιάζω άλλη μια φορά,μένοντας έτσι για λίγο.

Καθώς είμαι έτοιμος να τραβηχτώ μακριά αυτή μου ψιθυρίζει.

'Μην με αφήσεις να φύγω.''

Υ.Γ.  Yeahhh είμαι πολύ χαρούμενη που έγραψα αυτό το κεφάλαιο!!! Είμαι σίγουρη ότι θα το αγαπήσετε όσες υποστηρίζετε το Hennifer!!! 

Υ.Γ. Επισης θα ηθελα να σας παρακαλεσω να πατατε το αστερακι και να σχολιαζετε γιατι μονο ετσι θα καταλαβω αν σας αρεσει το βιβλιο και αν με υποστηριζετε!!! Σας παρακαλωω μην ξεχνατε:

-ΑΣΤΕΡΑΚΙΙΙ
     ΚΑΙ
-ΣΧΟΛΙΑΚΙΙ!!!!!!!!!!