Why Don't You Trust Me? (WDYTM) #booksbooks2017 #eygrawards #FBC2017

4.Γιατι σε μενα;

Ρε σας έχει τυχει ποτε , εκεί που περνάτε καλά και λέτε "Ναι μ αγαπάει ο θεος " να έρχεται η μάνα σας μαζί με με τον πατερα σας και να σας αρχίζουν στο κήρυγμα και να σας λενε"που ήσουν εσυ μικρή;" ή "γιατί άργησες να γυρισεις;" ενώ στην ουσία έχεις αργήσει ένα λεπτό;

Οχι;

Αχ, ε τότε μια χαρά περνατε . Σε αντίθεση με μένα.

Αφου άκουσα το κήρυγμα μου πηγα πανω στο δωμάτιο μου, άλλαξα, ξάπλωσα και σκεφτόμουν τα σημερινά γεγονότα έχοντας άπειρες ερωτήσεις.

Πάρτε παράδειγμα.

Συνέβησαν στην πραγματικοτητα όλα αυτά σήμερα;

Μίλησα με τον Αλέξη;

Ή Μάλλον όχι. Χόρεψα με τον Αλέξη;

Εγώ;

Εγώ που ακουω χορό και τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ;

Απα πα. Βρε λες να τα φαντάστηκα;

Αλλά μπαα. Αφου μου φάνηκε πολυ αληθινό. Αλλά γιατί ;

Γιατί να μου μιλήσει;

Γιατί να με βγάλει έξω;

Αυτός είπε ότι απλά θέλει να με γνωρίσει αλλά εγώ δεν το πιστευω αυτό. Ή μάλλον ίσως και να το πιστευω γιατί αυτός δεν ξέρει όλη την αλήθεια για μένα.

Δεν με ξέρει . Και ουτε και θέλω να με μάθει.

Ή μάλλον άκυρο πάλι. Θέλω να με μαθει αλλά όχι έτσι.

Οχι με τις τρίχες μου.

Οχι αποκλείεται δεν τον εμπιστευομαι.

Ουτε αυτόν ουτε και κανέναν άλλον δηλαδή για να τους αφήσω να με δουν έτσι.

Θα αισθανθώ πολυ μα πολυ εκτεθειμένη και σαν απόβλητο της κοινωνίας.

Και κάπως έτσι συνέχισα το μονόλογο με τον εαυτό μου μέχρι που τελικά με πηρε ο υπνος.

Την επόμενη μέρα.

<<Μαμά ; Εγώ φευγω. Εντάξει;>>της φωνάζω.

<<Πας σχολείο αγάπη μου; Ωραία. Αντε τα λέμε το μεσημέρι. Στο καλό κορίτσι μου. >>μου φωναζει η μαμά μου από την κουζίνα.

Κλείνω την πορτα του σπιτιού μου και ξεκινάω με τα ποδια για το σχολείο μου.

Αναμνήσεις από την προηγουμενη νυχτα έρχονται στο μυαλό μου για να με προβληματισουν ξανά.

Λέτε σημερα να μου μιλήσει;

Ή να κάνει πως δεν υπάρχω και πως αυτό που έγινε χθες δεν έγινε ποτε.