Güney evi terk etmişti.
"-mal ya bu çocuk,çok değişti cidden anasını satım kim yaptı bunu böyle?
Neyse kader sen git hadi yurt kapanmadan ben bakarım başımın çaresine".Dedi korku ve stresle Songül.
"-Tamam ama haberleşelim". Dedi kader yanıt niteliğinde .
"-Tamam kızım hadi sen git dedi Songül ısrarla".
Yolda giderken söylenmeye başladı.
"-Ne oluyor ya böyle?Güney ile Songül'ün arası kötü.Cemre'yle Serkan bizden birşey saklıyor.Meral desen kendi halinde."
Diye söylenerek yurda gider.
Kapının önünde Güney çömmüş,ellerini çenesinin altına koyarak,gözleri dolu bir şekilde oturuyordu.Kader,
"-Ne oldu Güney neden burdasın?haa kendini acındırmaya geldiysen hiç uğraşma".dedi öfkeyle ve tam yurdun kapısından girerken.Güney,
"-Ya bi dur kader ,bir dinle konuşmamız lazım evliliğim söz konusu." Dedi ısrarla.
"-Seni dinliyorum". Dedi kader sertçe.
"-Böyle ayaküstü olmaz gel oturalım." Diye ısrar etti Güney ise.
Oturdular Güney dertli bir iç çekti bir anda.
"- Böyle ne olucak kader?Biz böyle bir evlilik sürdüremeyiz ki Zehra abla hep böyle yapmaya devam ederse ve biz o evde yaşamaya devam ettiğimiz sürece bu evlilik yürümez ." Dedi gergince.
"-Evet bunlar gerçekten doğru ama senin bugün yaptıkların evliliğinize zarar vermedi mi?"Diyerek sorguladı Kader Güney'i
"-Evet haklısın ama sende gördün ben öyle demek istemedim."
Diyerek kendini savunmaya kalktı yerde oturan Güney.
"- Her neyse Güney gitmem gerekiyor. Bunlar Songül ile konuşman gereken konular."diyerek ayrıldı Kader Güney'in yanından ona güvenmiyordu nede olsa.
Kader yurda girmişti.Güney pişmanlık duyar evin kapısına gidip delice bağırıyordu.Songül duymazdan gelip affetmez,affetmediği gibi de hıçkırıklar içinde ağlamaktaydı.Zehra cama çıkmıştı.
"-Ne yüzle geliyorsun sen buraya pislik herif ?"
Dedi Zehra Songül'ün bakışlarını aldırmadan.
"-Allah aşkına sen bari sus zaten Zehra abla." Dedi Songül göz yaşları arasında.
