Ve Ben Yine Üzgünüm..

Ceylin'le hikaye yazmaya karar verdik. Önceden denedik ama böyle bi yerde paylasmayı düsünmemiştik hiç. Umarım beğeni alır. Yorum yapar , eleştirirseniz çok seviniriz. :3 Yb isteyen ne ladar cok olursa o kadar kisa sürede yb paylaşırız :3 Neyse basliyim artik adgfda.

TAŞINMA

Nerden çıktı şimdi bu taşınma fikri? Tamam İzmir güzel bir şehir ama yine de insan alıştığı ortamdan farkli bir yere geçince tuhaf hissediyor.

Çoktan yola çıkmıştık bile. Koskoca 16 yılımı gecirdigim sehiri geride birakiyordum her gecen saat içerisinde. Bu gercekten cok tuhaf bi duyguydu. Aslinda cok bi arkadasim yoktu ama yine de insan garip oluyordu ister istemez. Orda oyle cok anilarim olmustu ki. Hic biri unutulamazdi. Ve simdi önümde beni yepyeni bir hayat bekliyordu.

Şu zamana kadar öyle çok guzel denilebilecek pek bisey yasamamistim. Bu durumla daha ilk kez karsi karsiya gelmistim. Korkmuyor değildim. Cunku bilmedigim bir sehire gidiyorduk ve hersey olabilirdi. Sevilebilirdim , arkadas cevrem olmayabilirdi veya baska bir suru sey. Bunlari dusunmek ayri bir geriyordu insani. Kulakligimi taktim , rastgele bir muzik acip kendimi muzigin akisina biraktim.

Aniden 'Uyan kızım geldik.' sesiyle gözlerimi açtım. Etrafıma bakındım. Güzel ve sevimli bir şehire benziyordu Izmir. Az çok sevmiştim ama hala gerginliğimi atamamistim ustumden. Sevimli , bahçesi olan , iki katlı bir eve yaklaştik. Sanırım yeni evimiz burasıydı artık. "Istedigin odayi secebilirsin , ev senin." Annem gile gerginligimi belli etmemek icin gulumsedim ve eve dogru yurudum. Bahcesi gercekten buyuk ve cok hostu. Icini gormek icin ayri bir heyecanlanmistim.

Iceri girdigimde beni guzel bir mutfak karsiladi. Iceriye dogru yurudum. Salondan bahceye acilan boydan boya bir kapi vardi. Yukari ciktim. Banyosu olan ve en buyuk odayı seçtim. Annem ve babam geldi. Babam söze atıldı. "Aldıgımiz mobilyalar gelicek. Evde durmasan iyi olur. Yeterince kalabalik olucak zaten. Biraz disarida dolan. Biz seni isimiz bitince arariz." Ona laf söylemek mumkun olmadigindan hic birsey demeden asagi indim. Arkamdan annemin "Cok fazla uzaklasma.." deyisini duydum.

Daha geleli 1 saat olmamistir. Zaten istesemde uzaklasamazdim. Arabaya gittim , valizimi aldim. Evin bos bir odasina gecip ustumu degistirdim. Cunku burasi gercekten cok sıcaktı. Disariya ciktim ve yol boyu yurumeye basladim. Yanımdan gecen bazi insanlarin dikkatini cekiyordum. Bana bakiyorlardi. Bazilari ise hic gormuyordu bile. Burda nasil arkadas edinebilecegimi bile anlayamamistim daha. Bir yerlerden sahile cikmistim. Deniz gercekten cok guzel gozukuyordu. Sahildeki insanlar ayri bir guzeldi. Herkes cok egleniyordu..

Okuyanlar yorum yaparsa çok sevinirim. :3 Hikayenin geri kalan kisminin guzel olucagindan süpheniz olmasın. :3