Ve Ben Yine Üzgünüm..

Yeni Komşular

..Insanlara göz ucu bakarken telefonumun titreştiğini hissettim. Arayan annemdi. 'Eşyalarin geldi. Hadi gelde yerleş.' dedi. Eve geldiğimde hala içeriye esyalar taşınmakla meşgûldü. Bütün valizlerimi alıp odama çıktım. Odam eşyalarla çok şirin olmuştu. Ama bir sürü işte beni bekliyordu bi yandan da. Elime bez alıp ilk önce dolapları güzelce temizledim. Daha sonra eşyalarimi yerleştirmeye başladım. Öyle çok eşyam vardı ki yerleştir yerleştir bir türlü bitmiyordu. Tamam yeni odamın olması güzel bir duyguydu ama aynı zamanda da bu durum çok yorucuydu.

    Yemek icin aşağı inmiştim. Sofra hazırdı ve çok acıkmıştım. Sofraya oturdum. Yarının planını yapmıştım. 'Sahil eve çok yakın. Yarın sabah sahile gidicem. Büyük ihtimalle siz uyanmadan geri dönmüş olurum. Zaten işim de bitmek üzere.' Annem fikrimi onaylamıştı. Babam da pek birşeye karışmazdı. Yemeğimi yiyip odama çıktım. Odamı biraz daha düzenleyip kendimi yatağa attım.

   Sabah alarmımın sesiyle uyandım. Hava çok güzeldi. Üzerime kıyafetlerimi çektikten sonra mutfağa indim. Birkaç şey atıştırdıktan sonra sahile doğru yürümeye başladım. Komşularımızla tanışmaya daha vakit bulamamıştık ama sanırım yan evimizde ki komşumuzun da kızı var ve o da benim gibi erken kalkmış. Acaba gidip tanışmalı mıyım? Daha erken olduğunu düşündüm ve sahile yürümeye devam ettim.

      Sahile geldiğimde boş bir şezlonga uzanıp güneşlenmeye başladım. Ortalama yarım saat kadar güneşlendikten sonra yanıma bugün sabah gördüğüm o kız ve 2 tane oğlan geldi. "Hey , artık komşuyuz sanırım" deyince ben de "Evet sabah sizi gördüm ama rahatsız etmek istemedim" diye karşılık verdim. Kız çok samimiydi. Bu iyi bir şeydi iyi anlaşabilirdik.

"Yok sorun değil. Bu arada ben Deniz bunlarda Alper ve Kerem."

"Çok memnun oldum bende Doğa."

  Cok iyi bir arkadaşlıkları var gibi duruyordu. Belki zamanla hep birlikte çok eğlenebilirdik.

"Bizimle birlikte gelmeye ne dersin?"

Reddedilemez bir teklifti bu. Yeni arkadaş bulmaya başlamıştım bile ve bu beklediğim kadar da zor olmamıştı.

"Tabii olur. Nereye gidiyoruz?"

"Az ilerde bir kafe var. Sürekli oraya gideriz. Eminim sende beğenirsin."

"Tamam hadi gidelim."

  Kafeye geldiğimizde bahçede gölge , güzel bir masaya oturduk. Sessizdik. Sessizliği bozan Deniz oldu.

"Ee Doğa anlat bakalım. Nerden taşındınız buraya?"

"Aydın. Uzun süre orda yaşamıştık. Bu yüzden benim için de pek kolay olmadı buraya gelmek. Ama alışacağım mecburen."

"Merak etme burda bizimle birlikte çok eğlenirsin."

Diye söze atıldı Alper. Gülerek karşılık verdim.

"Evet , ondan hiç şüphem yok."

  Biraz vakit geçtikten sonra kalkmak için müsade istedim. Daha annemler uyanmamıştır bile...

Emin olabilirsiniz yeni bölümler gerçekten güzel olucak. Çokca yorum ve vote olursa seviniriz. :3