Gewoon Mij

Stop met boren

Alle doorborende blikken,
Prikken gaten in mijn ziel

Het gezoem prikt mijn hoofd lek,
En mijn hoofd valt in de waterpoelen die al waren opgedroogd

Ik was het vergeten,
Maar weet je wat het enge is?
Het voelt als niets.

Niets dat er meer is om er voor te zijn,
Ik ben leeg vanbinnen
maar als je op het gat drukt doet het pijn

Al die hoge verwachtingen,
Maar ze vergeten dat ik het eigenlijk niet kan, dat ik niets kan.

Ze denken dat ik alles heb
maar
wisten ze maar van mijn beste vriend,
De lieve gapende leegte vanbinnen

Ik haat je,
Ben ik gedwongen van je te houden?