Sahte bir sabaha uyandım.Kendimi berbat hissediyordum.Kim bilirdi o günün bu kadar boktan geçeceğini...
Bir gün önce....
Bugün nedense kendimi mutlu hissediyordum. Ama kesin her gün olduğu gibi eve salak gibi gelicem. Neden eve salak geliyorum mu. Çünkü sevdiğim biri var. Ve bunu sende biliyorsun iç sesim Melina. Çocuk neden beni kendine bu kadar çekiyor bir türlü anlamıyordum. Ama er ya da geç onu unutacağım. İsmi Özgür. Ve çok tatlı. Saçları her gün belirli şekilde taranıyor ve her zaman giyimine dikkat ediyor. Beline her zaman ceketini bağlıyor. Bu arada size onu anlatmaktan kendimi tanıtmayı unuttum. Ben Özlem. 15 yaşındayım. Ve şu anlık okula gitmiyorum.Çünkü onu nerede görsem bayılacak gibi oluyorum. Ve psikolojik sorunlarım var. Her ay psikoloğum Boran Bey'e gidiyorum. Bana sağolsun çok yardım ediyor ve onu unutmama yardım ediyor. O gün cesaretimi toplayıp okula gitmeye karar verdim. İçimden ''onu görmeyeli o kadar zaman oldu ki umarım şimdi onu görürsem bayılmam''diye geçirdim içimden. Ve okula doğru yürümeye başladım...
