Bir anlık şaşkınlığımdan sonra "Tamam, tamam ben burdayım gitmiyorum"dedim. " Sakinleş, rahatla ben senin yanındayım" Bu sırada kafasını okşuyordum. O kadar yumuşaktı ki dokunmadan edemedim. Böyle bir 10-15 dakika durduk. Sonra uyandı. Şaşırarak "Özlem? Sen hala gitmedin mi?"dedi. Bende " Gideyim ben o zaman"dedim. Tam kalkacakken kolumdan tuttu. "Öyle demek istemedim, şaşırdım sadece"dedi. Ben sadece kafamı eğdim. Birden "Kafanı eğme bana"dedi. "Bu kadar saf ve masumken, bu kadar dışlanmana artık dayanamıyorum"dedi. Sonra kolumdan tutup beni dışarı sürüklemeye başladı. Ben, dur ne yapıyorsun dememe rağmen beni bırakmadı. Sonra "Okula gidiyoruz, artık bu çileye dayanamıyorum"dedi. Okulun önüne geldiğimizde herkes bize bakıyordu. Sonra Özgür bahçedeki herkese toplanmasını istedi. Okulda popüler olduğu için herkes toplandı. Sonra elimden tutup bağırdı. "Özlem artık benim sevgilim. Ona bulaşan, arkasından konuşan birini görür veya duyarsam, o kişinin canını fena yakarım. Kız olsa bile... "dedi ve şaşkınlıkla sınıfımıza gittik. Daha doğrusu ben şaşkınlıkla gittim, her ne kadar gitmek istemesem de. Sınıftaki herkes bize bakıyordu. Özgür bir anda bağırarak "Ne bakıyorsunuz lan?! Önünüze dönün"diye bağırdı. Sonra bana bakıp "Sana bir şey derlerse bana haber ver"dedi ve sınıftan çıktı. Ben hala şaşkınlık içerisindeydim. Ne yapacağımı bilemedim. Sonra Özgür geldi, yanağımdan öptü. Sonra yanıma oturdu. Ben zaten şoktayken daha da şoka girdim. Ve bütün gün böyle geçti.
