Özlem'den
Özgür yanımdaydı ve bana öyle bir bakıyordu ki ne hissedeceğimi bilemedim. Ondan sonra bakış noktası benim kollarıma doğru kayınca hemen kollarımı indirdim. Artık hiçbir şey hissetmiyordum. Sadece duvara doğru bakmaya başlamıştım. Bana neden yaptın böyle birşey diye sorarken cevap vermedim. Yine sordu, yine cevap vermedim. Sonra ayağa kalktı ve tam gidecekken cesaretimi toplayıp ona ''dur'' dedim. Onu üzmek istemiyordum. Ama gerçeği bilmek hakkıydı, sanırım. Ona ''bu kesikleri senin yüzünden yaptım'' dedim. Ve suratıma öylece bakakaldı. Şaşırmıştı sanırım. Bana titrek bir nefes alıp ''benim yüzümden mi'' diye sordu. Konuşacak halim kalmamıştı. Sadece kafamı sallamakla yetindim. Sonra kaşları çatılmaya başladı. ''Neden yaptın!'' diye bağırmaya başladı. ''Bu amına koydumun dünyasında benim yüzümden niye kendine zarar verdin, benim gibi gerizekalı varlık için!? Neden?'' Birden dizlerinin üstüne çöktü. Hemen onun yanına gittim. Onu mahvetmiştim. ''Kendine öyle deme Özgür, bak beni de mahvediyorsun.'' Birden bana sarılıp ağlamaya başladı. Bende onunla birlikte yere çöktüm ve ağlamaya başladık.Sessizce cesaretimi toplayıp kulağına fısıldadım. ''Seni seviyorum.''
