A world in conflict

Hoofdstuk 2: Ramstein air base

De basis was nog net zo'n drukte als toen ik hem de laatste keer achterliet overal renden militairen, schreeuwden officieren orders en hoorde je het gebrul van de motoren van de vliegtuigen, vooral dit laatste was goed te horen want er stegen net 2 F-22 Raptor straaljagers op.

terwijl ik dit alles stond te bewonderen tikte er iemand op m'n schouder. toen ik me omdraaide zag ik een jonge vrouw staan, ze was iets korter dan mij en droeg een KRISS Vector. "bent u Luitenant Wright?" vroeg ze "ik ben Korporaal Morgan, mij is gevraagd u en Sergeant Arrow naar Kolonel Smith te brengen voor uw briefing wilt u mij volgen?".  ze draaide zich om en liep richting een gebouw verderop, ik zwaaide naar Arrow en gebaarde dat ze mij moest volgen toen we bij het gebouw aankwamen werden we meteen binnen gelaten kennelijk had korporaal Morgan de bewaker al ingelicht dat we er aan kwamen "eerste links en daarna tweede deur links" zei de bewaker. 

Toen we in de kamer aankwamen werden we begroet door Kolonel Smith "Welkom Luitenant Wright en Sergeant Arrow." zei hij "fijn dat jullie zo snel uit Londen konden komen. 

Maar goed laten we ter zaken komen, het hogere commando zei dat jullie de meest geschikt waren voor deze missie. U zult zomenteen het team ontmoeten wat u zal ondersteunen bij uw missie in Iran volgens onze bronnen heeft Iran een nieuw wapen ontwikkeld, Het gaan hier om een kruisraket die meerdere kernkoppen kan dragen" de foto die op het scherm verscheen liet een vaag langwerpige raket in de achtergrond zien terwijl een paar Iraniërs door elkaar zaten te praten "dit vormt een grote bedreiging voor het hele midden-oosten en in het specifiek voor onze bondgenoot Israël. 

Het doel is een prototype te bemachtigen en deze naar Amerika brengen. Geen vragen meer? goed, nadat u uw team heeft ontmoet en bent uitgerust zult u naar Koeweit worden gevlogen, hier krijgt u uw uitrusting en verdere details over het complex waar de prototypes liggen opgeslagen. en dan nu, ingerukt."

Arrow en ik stonden op en werden door Korporaal Morgan naar volgende kamer geleid, daar stonden 6 mensen ons op te wachten 1 voor 1 echte vechtmachines klaar voor actie jammer genoeg moest die nog even wachten. ik schudde iedereen de hand en na een korte introductie werd ons allemaal een cabine met slaapplek en douche toegewezen we kregen 6 uur tijd om te rusten en te ons te wassen daarna kregen we wat te eten en werden we op het eerste het beste vliegtuig naar Koeweit gezet.

Ik werd wakker van geklop op de deur, het was Korporaal Morgan "bent u wakker? ik hoop dat u een beetje goed hebt geslapen." Ik trok mijn uniform aan en deed de deur open, daar stond Korporaal Morgan nog steeds in hetzelfde uniform en hetzelfde wapen ze glimlachte, "ik ben gestuurd om u naar de eetzaal te brengen. Wilt u mij volgen?" ze draaide zich om en liep de gang door.

Toen we in de eetzaal aankwamen zag ik dat de rest van het team al zat te eten, ook Arrow had haar bord al helemaal vol geschept. ik pakte wat te eten en ging tegenover Arrow zitten, zo zaten we daar een tijdje.

Toen ik opkeek van mijn eten zag ik Arrow met een verachtende blik naar de rest van het team kijken, ik glimlachte "je mag ze echt niet hé?" "Het zijn groentjes waarschijnlijk misschien een paar schoten gelost op die taliban strijders in Afghanistan en meer ook niet. maar goed, we zullen er maar het beste van moeten maken."

"dat moeten we zeker." zei ik. op dat moment kwam Kolonel Smith aanlopen "iedereen opstaan en zijn spullen pakken het vliegtuig vertrekt in een half uur."

De motoren van de Gulfstream C-20 stonden al zacht te draaien terwijl we instapten, ik herinner me nog de eerste keer dat ik in een vliegtuig zat, ik was 10 en superblij om eindelijk eens met zo'n ding te vliegen die altijd ver boven de huizen vlogen. het was geen pleziervlucht, ik vluchtte samen met mijn ouders naar Zweden om aan het geweld in Syrië te ontvluchten en mensen hadden ons vertelt dat we een nieuw bestaan konden opbouwen in Zweden, mijn vader was een boer en mijn moeder was secretaresse in de stad Hama we hadden een rustig leven alles ging goed tot de burgeroorlog startte.