Bugün yepyeni bir güne uyandım.Belki de hayatımın dönüm noktası belki de değildi kim bilebilir.
Kahvaltımızı yapıp çıktık yola.Babam da ben de çok merak ediyorduk doktorun söyleyeceklerini.Ben az çok tahmin edebiliyordum aslında. Hastaneye vardığımızda babam danışmaya doğru yöneldi
Babam
"Özlem Hanım'ın odası ne tarafta?"
Fatma Hanım
"Koridordan sağa dönün oradan görüceksiniz zaten."
BABAM
"Teşekkür ederiz."
Odaya doğru ilerledikçe kalbim sıkışıyor nefes almakta zorlanıyordum.Derin bir nefes alıp kapıyı tıklattım.
Özlem Hanım
"Gelebilirsiniz."diyerek seslendi
Kapıyı açtığımda odanın çok değiştiğini gördüm.Duvarlar boyanmış,kanepeler değişmişti.
Özlem Hanım
"Buyrun,ayakta kaldınız. "
Yavaşça oturup etrafa baktım derken Özlem Hanımın sesiyle irkildim.
Özlem Hanım
"Babası isterseniz biz önce rüyayla konuşalım sonra biz sizi çağırırız."
Babam kalkıp gidince Özlem Hanım bakışlarını bana çevirdi.
Konuşmaya başladı.
" Bak rüya bunu biz senle konuşmuştuk biliyorsun ki herkes kötü olabiliyor ama sen kötü olduğunda bizi arayacağına söz vermiştin.İntahar girişimde bulunduğun icin artık seni ayakta tedavi edemeyeceğiz. 2 seçenek var senin icin 1. Bursa da bir psikiyatri klinigi var bir de burada Gündüz Kliniği var."
"Bursa da kalmak istemiyorum fakat bunu tek başına karar veremem."
"O zaman babanı çağır onunla da konuşalım."
Babama seslendim ve içeri girdik.
Özlem Hanım
"Böyle durumlar da biz hastamızı ayakta takip edemiyoruz kızınıza da söylediğim gibi Bursa Hastanesin de psikiyatri kliniği var bir de burda günlük kliniği var. Kararınızı 11'e kadar verin odama gelip söylersiniz kararınızı."
"Taman biz size haber veririz."
Odadan çıktığımızda aklımı düşünceler sarmıştı. Bursa'yı kesinlikle istemiyordum.Peki ya ne yapacaktım?
Babam
"Ana binada ki kafeye gidelim orada konuşuruz olur mu?"
"Olur."
