вιттen | ѕυgawara ĸoυѕнι |

1. cιѕza przed вυrzą

Ciężko sapiąc, [__] zaciskała dłonie na pistolecie. Celowała w głowę nadchodzącego nieumarłego. Jej chłopak, zarazem jedyny towarzysz podróży, za nią siekierą powalał kolejnego zombie.

— Skarbie, wszystko w porządku? — zapytał Koushi, gdy dziewczyna wystrzeliła. Trup padł na zabrudzoną od krwi ziemię. — Zadrapali cię?

— Idą kolejne, musimy uciekać! — odpowiedziała z paniką, przeładowując pistolet. — Cholera, kończą mi się już naboje. — Przerażona spojrzała na Sugawarę. — Zostały tylko cztery — dodała cicho przełykając ślinę.

Koushi złapał dłoń [__] i zaczęli uciekać.

Biegli tak długo, aż znaleźli mały domek na skraju drogi późnym wieczorem. Chłopak siekierą podważył zamek od drzwi i weszli do środka czujnie wypatrując niebezpieczeństw. Dom był pusty, w środku nie znaleźli ani jedzenia, ani innych żywych ludzi. Drzwi zastawili obdrapaną szafą, którą znaleźli w salonie.

— Zostaniemy tutaj na dłużej? — zapytała cicho [__] przytulając się do ramienia chłopaka.

— Horda podobno dotarła do obozu Shiratorizawy, więc nie możemy — odparł jej chłopak całując ją w czoło.

Razem usiedli pod jedną ze ścian w salonie. [__] po krótkiej chwili zasnęła, opierając się o ramię chłopaka. Pokój rozświetlał jedynie księżyc oraz gwiazdy, które Koushi widział przez dziurę w dachu. Westchnął cicho spoglądając z uśmiechem na dziewczynę i pogłaskał jej policzek.

Nie było im łatwo, jednak mając siebie, wciąż wierzyli w lepszą przyszłość.