Ben gene bi dondum.
Kahretsinki goruntu bir anda gitti. Demi yoktu ,e§yalar yoktu ,doctor yoktu.
Bembeyaz toz gibi bir yerde havada duruyordum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Korkuyorum lann! Harbi korkuyorum. Tırstıktan bir süre sonra beyaz içime işlemeye başladı. Her yerimden beyaz boyalar ve renksiz sümüksü bir şeyler akıyordu. Sesler yoktu. Her şey yok olmuştu.
Doktor'un ağzından
Dalek kızımı vurmuştu. Biricik sevgilimin ağzından ve kalbinin tam yanından kanlar akıyordu daha onu sevdiğimi söyleyememiştim. Daha onu öpücektim. Daha onunla evlenicektim. Ama şu anda hiçbir şey yapamıyordum. Ölmesini gözlerim önünde yaşıyordum. O ölüyordu ve ben devam ediyordum. Potasyum miktarı da düşüyordu(bu cümleyi tam olarak anlamadım sadece bilimsel bişeyler oluyor işte anlayın siz).
Demi'nin odasından çıktım. Kızımı, benim kızımı da kucağımda taşıyordum. Ellerim kanlar arasında yüzüyordu onu ancak hastanenin kapısına kadar taşıyabildim. Kapının orda bir şeyler sayıklamaya başladı.
Dorothy(böyle yazılıyo dimi?)
Gerçeğe geri döndüm. Doktor karşımda uzaylımsı aletiyle birlikte duruyordu. Ona döndüm dedim ki "Seni seviyorum, doktor. Sonsuza kadar da seveceğim." . Gözlerim ağırlaşmaya başladığında o ağlıyordu. Ben de dayanamadım, beyaz ışık yine beni ziyaret ediyordu. O sırada gözümden yaş aktı ve gene söylemeye çalıştım. "Seni seviyorum, kontrolsüz telefon kulübeli adam."dedim ve beyazlara karıştım...
Arkadaşlar kitabı bitirdim çünkü sıkıcı olmaya başladı bence hepimiz için iyi oldu. :) ;) :/ :( :'(
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SONSUZA DOĞRU
FanfictionDOCTOR ve Dorothy Mediocris. Sır gibi olaylar ve bilinmeyenler. Sırf Doctor'un bir anlık ağzını açmasıyla birlikte açığa kavuşacak. Peki ya o zaman ne zaman gelicek? Bir dakika sonra, bir yıl sonra belki de Dorothy ölürken...
