Mechaniku, wjazd podany.

Pierwsze starcie.

    - Pierwsza ... druga ... trzecia ...

Janek z każdą pozycją przestawianego nastawnika jazdy czuł zarazem strach, niepokój, jak i radość i dumę. Ani się nie obejrzał, kiedy prędkość dochodziła do 60 km/h. Na Wysokości Katowic Zawodzia, Jan chwycił prawą ręką za kran hamulca, i lekko pociągnął go do siebie. W całej lokomotywie rozległ się syk powietrza, które dostawało się do głównego przewodu hamulcowego pociągu. Jeszcze troszkę pociągnął go dalej, i zatrzymał go tak, by między jego aktualną pozycją a pozycją nagłego hamowania był kąt 45 stopni. Wskaźnik na manometrze podskoczył, a prędkość powoli zmniejszała się. W pewnym momencie, pociągnął mocno rączkę hamulca do góry, a powietrze zaczęło "uciekać" z przewodu. Dało się wtedy słyszeć charakterystyczny pisk hamulców. Nastawił on ponownie kraj w pozycję "jazda", kiedy prędkość wynosiła około 25 km/h. Wpisał on wtedy w książce pokładowej "HAMOWANIE KONTROLNE POPRAWNE", po czym znowu zabrał się do uzyskiwania prędkości rozkładowej. Minął pewien czas, kiedy młody maszynista przejechał pierwszy raz w życiu sam, obok semafora na którym paliły się 2 pomarańczowe światła. Na dość słabo oświetlonym peronie dało się zauważyć sylwetki kilku ludzi. Będąc w 1/3 peronu, ponownie lekko pociągnął uchwyt od hamulca w swoją stronę, co jakiś czas korygując położenie. Kiedy prędkość spadła do 15 km/h ustawił kran w pozycję do jazdy, i nacisnął zielony guzik po lewej stronie, pod którym widniał napis "ODLUŹNIACZ". Pociąg powoli powoli stawał, a gdy w końcu się zatrzymał. Janek wyjrzał przez szybę. Do końca peronu było może z 50 metrów, a światło na semaforze zmieniło barwę, z czerwonego, na jedno zielone, i jedno żółte światło. Otworzył on okno po swojej stronie. Dalej było zimno, lecz na szczęście nie padał śnieg. Spojrzał na zegarek, była 4:41. Wyjrzał przez okno. Zauważył on postury kierownika pociągu i konduktorów a także kilku podróżnych, oraz tablicę na której pisało "MYSŁOWICE". A więc ... udało się ... Teraz tak tylko do emerytury ... Ani się nie obejrzał, gdy dało się słyszeć gwizdek, a potem głos kierownika w radiu. Zamknął więc okno, wyluzował ponownie lokomotywę, i powoli zaczął przestawiać pozycję po pozycji na nastawniku. Teraz ... już tylko tak do emerytury ...