Hapis

Hapis Bölüm 1

   Kulübenin kapısı açıldı. İçeriden, ince yapılı uzun boylu esmer bir kadın çıktı. En fazla 30’larındaydı, oldukça sağlıklı ve atletik görünüyordu. İnce dudakları, küçük dik burnu ve büyük kahverengi gözleriyle oldukça çekici bir kadındı.

Etrafını saran sık ağaçlara baktı, derin bir nefes aldı, yüzünde küçük bir gülümseme belirdi, sonra birden birşey hatırlamış gibi gülümsemesi silindi. Ormanın içine doğru yürümeye başladı.

Engebeli ve büyük ağaçlarla dolu arazide oldukça hızlı yürüyordu. Yağlı boya tabloyu andıran bu güzel ormanla hiç ilgilenmiyordu. Bir yere yetişmek istercesine durmadan devam ediyordu. Saatlerce yürüdü, orman bitince bir tepenin eteklerine geldi. Hiç durmadan tırmanmaya başladı. Uzun kollarıyla kendini rahatça çekiyor kuvvetli bacaklarıylada yukarı itiyordu. Tepenin doruğuna ulaştığında karşısındaki manzara büyüleyiciydi. Sonu görünmeyen bir orman vardı karşısında. Ama manzaraya bakmadı bile

.

Olduğu yere bağdaş kurup oturdu. Kafasını gökyüzüne kaldırdı ve izlemeye başladı. Birşey bekliyordu. Saatlerce bekledi. Hiç hareket etmemişti sadece izlemişti. Hava kararınca  geldiği gibi emin hareketlerle doğruldu ve tepeden aşağı doğru yürümeye başladı. Bu sefer sadece hızlı değil sinirliydi de adımları. Soluğu rahatlıkla duyulabiliyordu, avuçlarını sıkmış koşar adım kulübesine ilerliyordu.  Karanlıkta ormanda olmak onu hiç korkutmuyordu. Etrafındakilerle ilgilenmiyordu bile. Tek istediği küçük kulübesine geri dönmekti. Kulübenin önüne geldiğinde bir an durdu. Saatlerce yürüyüş ve tırmanıştan sonra hiç yorgun görünmüyordu. Ellerini beline koydu bir kaç kere derin nefes aldıktan sonra yüksek bir çığlık attı. Olduğu yerde dolanıyordu, kafasını öne eğmişti tırnaklarını avucunun içine geçirmişti. Tekrar bağırdı “NERDESİNİZ!”.

Kulübenin duvarına bir yumruk attı. Kulübe sanki kibrit kutusuymuş gibi içeri doğru ezildi ve yerle bir oldu. Kadının siniri dinmemişti yandaki büyük ağaca ilişti gözü sanki onun inadına dikiliyordu orada. Ona yöneldi, öyle bir tekme attı ki ağaç vurduğu yerden ikiye bölündü ve şiddetli bir şekilde devrildi.  Kadın olduğu yerde durdu ikiye böldüğü ağaca baktı, ellerini dizlerine koydu, artık biraz yorulmuştu, kötü bir şey yaptığının farkındaydı devirdiği ağaca son bir kez daha baktıktan sonra olduğu yere oturdu. Biraz sakinleşmişti;

“”Neden kimse gelmiyor?  Neden burada bıraktınız beni? Burada mahsur kalmak istemiyorum yalvarırım gelin artık. Bu gezegen çok güzel ama içindekiler... Onlar beni deli ediyor! Onlara dayanamıyorum, nolur gelin artık. Eğer beni duyuyorsanız size yalvarıyorum hergün buluşma noktasında olacağım, ben onlara birşey yapmadan alın beni buradan!”

Ayağa kalktı yerle bir olmuş kulübeye baktı. Pişmanlıkla “yenisini yapmalıyım” dedi.

-------------------------------------------------------------------------------------------

Devam edecek :).

                                                                                           

                                                            Yazar: İnan Akmugan

                                                   Yazar koçu: Tuğba (Ayhan) Bindal