Emin Değilim! ( ■ 5 ■)

16 3 0
                                    

Öğleden sonra 2 ders vardı ve biz o gün benim meşhur yanma muhabbetinden sonra öğleden sonraki ilk derse girmemiştik ama artık son ders için zil çalıyordu.Zil çalar çalmaz birbirimize bakıp sırıttık.
"Artık bu derse girelim he dersin?" dedi ve sırıttı.
Onu ilk defa böyle güzel gülerken görüyordum
"E haydi kalk ozaman ne duruyoruz zil çaldı bile" dedim. Birlikte sınıfa girdiğimizde hoca gelmemişti ama sınıf tamamen dolu hocayı bekliyordu.Birlikte ilerleyerek yerimize oturduk.Dikkat ettiniz mi? Yerimiz dedim o günden sonra orası bizim yerimiz olacaktı hissediyordum.Artun artık benim yanımdan başka bir yerde oturmazdı.
Yani herhalde ! Hem niye otursun kiğğğ.
Son dersle tabi ki aram yoktu aklım hep bugün ki olanlardaydı.Artun'un ellerini göğsümde gezdirmesi,bir anda kalbimin üzerinde durması bana mis kokan t-shirt'ünü vermesi. (Tabi ki kokladım)
Son ders zili çaldı ve herkes yavaş yavaş sınıftan çıktı. Artun,ben ve nilay adında bir kız kalmıştık sınıfta.Defter kitap toplaama işleri sanırım nilay ve ben yavaştık.Artun'a baktığımda çantasında birşey arıyor gibiydi ama bulamadı.
"AH BEE SİKTİR ! "
"Noldu Artun?"
"Yok birşey haydi çıkalım hazırsan"
Beni beklemişti.O an beynim uyuşur gibi olmuştu odamda olsam kesin bunun için okkalı bir çığlık atmıştım.Birlikte sınıftan çıktık ve onu herzamanki gibi babası alacaktı.Okulun kapısına doğru geldiğimizde bana bir çöküntü hali gelmişti ondan ayrılmak istemiyordum tamam belki yarın yine görecektim ama olsundu özlerdim hatta şimdiden özledim be Artun diye söylendim içimden.
Babası kornaya bastı ve şoför koltuğunun sağındaki kapıyı açtı.
"Artun haydi bin şu arabaya" dedi.Sitemini ve kızgınlığını anlayamamıştım babasının, sanırım işten dönüyordu ve yorgundu yoksa neden böyle sinirli olsun ki?
"Geliyorum baba"
"Can yarın görüşürüz eve gidince hala yanarsa buz koy " dedi.
"Tamam artun dediğini mutlaka yapacağım çünkü hala canım yanıyor biraz"
Yüzündeki üzülmüşlüğü görmüştüm istediğimde zaten buydu canım yanmıyordu hatta hiçbirşey hissetmiyordum sadece kızarıklık kalmıştı ama yüzünde nasıl bir ifade belirecek diye merak ettiğim için acıyor dedim.Tam arabaya binecekti tek adımını attı ve;
"Baba sen git arkadaşım biraz rahasızda onu evine bırakıp dönerim ben otobüsle " dedi.
Şoka girmiştim yanlış duymuyordum dimi? Artun beni eve bırakacaktı bugün odama gider gitmez bir çığlık atacaktım kesinleşmişti. Genelde üzülünce yastığı kafama bastırır ve çığlık atarim ama bu defa ki sevinçten olacaktı.
"Otobüs mü ne saçmalıyorsun Artun daha önce kaç kere otobüse bindin? "
Artun biraz utanır gibi oldu önce bana baktı acaba duyuyor muyum diye ki gayet net duyuyordum ama duymuyormuş gibi yaptım sonra babasına tekrar döndü ve;
"Tamam baba şimdi sen git ben taksiyle geleceğim evde görüşürüz!"
Artun açık olan kapıyı örttü ve babası gitti.Ben olanları duymamış gibi davranıp
"Ee baban gitti artun neler oluyor neden binmedin yoksa tartıştınız mı ya da biriyle mi buluşacaksın?". Duymamış gibi yapmanın dozunu kaçırıp biraz fazla soru sormuştum galiba ki gülümseyerek;
"Hey hey hey sakin ol önce hangisine cevap vereyim ? " dedi ve devam etti
"Seni eve bırakıp döneceğim "
"Ama neden?"
Beni düşündüğünü belli etmek istemiyordu galiba.
"Hem eve erken gidip sıkılmış olmam hemde biraz dolaşmış olurum" dedi.
"TAMAM"
"Taksiyle mi gidelim otobüsle mi Can? "
Daha önce otobüse hiç binmediģini bildiğimden;
"Ya şey bugün yürümek istiyorum hem sohbet de etmiş oluruz ne dersin" dedim
"Sen nasıl istersen" dedi.
O an ben direkt seni istiyorum diyip sarılasım vardı ama yapmadım tabiki.Yürümeye başlayalı 5 dakika olmuştu ama hiç konuşmuyorduk sonunda sessizliği bozdum ve;
"O insansı varlık çarptı ve bana zarar verdi ama bir özür dileme zahmetinde bile bulunmadı bu insanlar liseyi olmayan kapasiteleriyle nasıl kazanıyorlar ki" dedim.

"İnsansı varlık ne demek Can?"

"İnsansı varlık demek bana çarpan çocuk ve onun gibi düşüncesizlerin, hiçbir nezaket ve görgü kuralı görmemiş insanlar için kullandığım bir tabir.Aslında insana ait pek bir davranışları yok ama İNSANLAR. Yani sözde" dedim.

Bu onun çok komiğine gitmiş olacak ki okkalı bir kahkaha attı.

"Hhaahhahahaha demek insansı varlık ha? "
Sonra birden ciddileşti ve ;
"Gerçekten özür dilemedi mi Can?"
Hayır artun dilemedi !

Bir Avuç Gökkuşağı 🌈Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin