A life without her.
Sa umagang iyon. Iyak na naman ng isang bata ang gumising sa kanya. Masakit sa tenga ngunit hindi naman siya makaramdam ng inis. As soon as he stabled his consciousness, he rose immediately at tinungo ang kinaroroonan ni Raiko na crib. Nang tignan niya ang orasan ay alas-sais pa lang pala ng umaga.
"Yes son? Why are you crying?" Binuhat niya ang anak na anim na buwan na ngayon.
Naramdaman niya ang basang likuran ng anak. Namamasa pala iyon dahil sa pawis. Kaya agad niya itong inasikaso. Nang mahimasmasan ay tumahimik rin.
Malaki na ang kaniyang anak. Tabang-taba ito sa anim na buwang gulang. Hindi mo mahahalata na premature itong ipinanganak. At habang lumalaki ito ay nagiging kamukha ni Reika. Boy version nga ito ng kaniyang asawa. Kahit na mas madami itong nakuhang features sa kanya ay unti-unti itong nahahawig kay Reika habang lumalaki.
Nagtungo siya sa kusina kahit na buhat ang anak. Inilabas niya ang isang pack ng ham at itlog mula sa ref at nagtoast ng bread. Kinuha na rin niya ang feeding bottle ni Raiko na pinakuluan niya kagabi. Kinargahan ito ng maligamgam na tubig at formula milk.
While he's shaking the bottle ay pilit itong inaabot ni Raiko. "Wait son!" Nagtungo na lang muna siya pabalik sa crib nito. Ibinaba ang anak doon bago ibinigay ang feeding bottle nito. "Ubusin mo ang milk mo, okay?" Ngumiti lang ang anak na parang naintindihan talaga siya. "Magluluto lang si Daddy, alright."
Sa loob ng dalawang buwan mula nang mawala si Reika ay tumira siya sa kaniyang penthouse kasama ang anak. Umuwi sila sa Neon at nagkulong doon. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya matanggap na wala na ang asawa niya. Nasasaktan pa rin siya. Pero pilit na bumabangon araw-araw para sa kanilang anak. Kahit na sa loob-loob niya ay namatay na kasama ni Reika.
Sa mga panahong iyon ay dalawa lang sila ni Raiko ang magkasama. Saka lang siya nakakakita ng ibang tao kapag uutusan niya si Riel na bumili ng mga kakailanganin nila ng anak. Hindi niya pinahintulutan ang kahit na sino na manatili sa tabi niya. Kahit pa ang pamilya niya.
Lumipas ang mga araw at buwan na ganoon ang nangyari. He made himself so distant to everyone. Eight months living in this penthouse without going out is more peaceful than he thought. Mag-iisang taon na rin ang kaniyang anak. Walong buwan na ring wala ang kanyang asawa.
Lahat ng kaniyang panahon ay ibinuhos niya sa pag-iisip sa kaniyang asawa at pag-aalaga ng anak. Lahat na ay napabayaan na niya.
Mafia. Business. His family.
At lahat ng iyon ay sinalo ng kaniyang pamilya. His brother Jenus Lei ay napilitang itake-over ang business nila. While his cousin Trina took over the Mafia.
Ang pagkawala naman ng kaniyang ina at ama ay hindi pa rin matukoy. Wala silang mahanap na lead kung nakanino ang mga ito. Katulad na lang sa mga bagay na may kinalaman sa kaniyang asawa ay nabalewalang muli dahil sa mga nangyari.
Ngunit ipinapangako niya na hindi niya iyon babalewalain kapag bumalik na siya.
Birthday na ni Raiko next week. What's your plan.
Basa ko sa message sa akin ni Trina. I did not reply. Wala akong ibang balak kundi ang mag-celebrate... but it is just me and my son, alone!
Alam kong inilalayo ko ang sarili ko sa lahat. Lalong lalo na ang ipagkait ko ang natatanging kayamanan ko. Ang aking anak.
"D-d-d-d-d-di...." napangiti siya ng malawak ng nagpupumilit itong magpabuhat sa kanya. Nasa carpeted floor ang anak habang naglalaro sa mga toys nito na ipinapadala ng kapatid at ng pinsang si Trina.
"Diiiiii..." tumawa ito kaya hindi niya mapigilan ang kanyang tuwa.
"Say Daddy."
Pero iba naman ang ginawa ng kaniyang anak. Binato lang naman siya nito ng hawak na toy car. Tumama iyon sa ilong niya. Masakit!
"That's bad Raiko." Aniya sa anak pero tumawa lang ito ng malakas.
I think, I am gonna travel this fatherhood real hard.
-
Two years. Two straight years silang nagkulobg ng anak sa penthouse. Hindi pa sana siya bababa kung hindi lang nagpumilit ang Tita Vern niya na pasukin siya doon.She talked to him and made him realize that he should come back to reality. Yes! He mourned but he shouldn't keep himself in this four cornered place. Especially that he is with his child. Raiko needs to be exposed to the society. Hindi niya dapat ito ikinukulong dahil malaki ang magiging epekto nito sa paglaki ng anak.
At that day, he went out with his son. Ipinasyal niya ito sa labas. He can see the happiness in his child's eyes. Hindi ganito kasaya ang anak niya kapag nasa penthouse sila. And now he understand what was his aunt talking about. Kinagabihan ay tinawagan niya ang kapatid matapos patulugin ang pagod na anak.
His brother can't believe na bumabalik na siya. And he is so proud na nakaya nito ang palaging inaayawang business nila. Ito pa ang nakiusap sa kanya na huwag muna siyang bumalik sa trabaho because he is still enjoying his Boss life. He said yes to his brother in exchage that he should come and visit them.
Later that ay kinausap niya ang palaging nanggugulo sa kanya sa messages and emails. Ang kanyang pinsang si Trina. Hindi na ito ang humahawak sa mafia dahil buntis ito. Ang asawa na nitong si Riel ang nakahawak sa lahat. Hindi siya humingi ng kahit na anong balita sa mundong iniwan niya. Ayaw pa niyang balikan ang masakit na araw na nawala ang kaniyang asawa.
"Mag-aaply ka na lang muna kayang professor sa City A University, YM?" Trina suggested.
Wala siyang babalikang trabaho and he asked if what he should do for a while. At ito nga iyon.
"So you could learn too on how to handle children. In no time, lalaki rin si Raiko at marami kang matututunan doon."
Okay he'll consider that.
Pero kahit na hindi pa siya punayag ay sinabi na nitong irerecommend siya nito sa kakilalang Dean. At ito na rin daw ang gagawa sa mga requirements niya. Nice!
Hindi na lang siya umangal because he thought he really needs that. Para kay Raiko!
This is just for a meantime. Sandali lang ito. Pagbibigyan niya lang ang pinsan niya. In no time bablik na siya.
Babalikan ko na sila!
042019
BINABASA MO ANG
SWOTMB II: Super Woman of The Mafia Boss
General Fictionloving you wholeheartedly was the wisest decision I made in my life. I will never have regrets!