SWOTMB II: Super Woman of The Mafia Boss

SWOTMB II: 15

"G-glenn? Glennn... i-is that you?"

I did not know what should I feel right now. My heart beats slowed down and I got suffocated. Para akong nauupos na kandila sa mga sandaling iyon. And I can't even talk. Humigpit ang pagkakahawak ko sa aking anak sa aking bisig.

Lumapit siya sa gate saka niya kami pinagbuksan.

"c-come in!" medyo alanganin pa niyang sabi.

Nag-alangan tin ako sa una at para akong tanga roon na pinagmamasdan lang ang kabuuan niya. Ang daming nagbago sa kanya. Ang layo sa nakasanayan ko.

"come on, pumasok na kayo. Baka mahamugan si Raiko at magkasakit pa."

And that's now my cue to move forward. Nilagpasan ko siya. We get inside the house after he closed the gate. The inside of the house still look the same, iyon nga lang ay mukhang bago ang pintura sa loob.

"G-glenn V-van!"

Nabaling rin ang atensiyon ko sa isa pang tao na hindi ko inaasahan na nadito rin sa bahay ni Gwen. All this time, nandito lang pala siya.

"mom. Dad." I acknowleged the both of them.

Yes! The one who opened the gate for me is no other than my father. And here standing in front of me is my mother. But before facing my parents, I went inside to the room that we used before. Inilapag ko sa kama ang anak ko and I opened the AC for him to be comfortable. At pagbaling ko sa pinto, nakatayo na roon ang parents ko intently looking at me.

To be honest, ang sakit ng pakiramdam ko ngayon. I got disappointed. Bigtime. My heart just broke into pieces. Akala ko ay si Reika na ang madaratnan ko rito. Hindi ko libis akalain na ang parents ko pala ang nandirito. Reiko and Noemi tricked me!

But to think it carefully. Hindi naman nila sinabi na si Reika na ang daratnan ko rito.

"I am tired. Gusto ko na lang munang magpahinga." I told them. Nakakaunawa naman silang tumango. Si Mom na lang din ang nagsara ng pinto.

Nanghihina akong napaupo sa gilid ng kama.

At heto na naman iyong sakit na nararamdaman ko tuwing gabi. Napakasakit. Sobrang sakit.

Iyong sakit na hindi ko na nammalayan na nagagawa na akong paiyakin. Tahimik akong umiyak doon. At bawat pahid sa aking mata ay may sumusunod uling bumabagsak. Until I looked to the other side of this room, I saw there the portrait of my wife and I. Happily smiling at each other.

Reika! Love! Magpakita ka na please.

"mimi" my son stirred. Binalingan koi to at napansin ko na papaiyak na ito. Agad ko na itong nilapitan at tinabihan.