Babamın Günlüğünden; Hindistan

Babamın Günlüğünden / Özet Mektup "Hava insanı yakıyor.. Beyaz gelsen Siyah gidersin.. Etrafta yorgun insan kokusu.. Sessiz bir kalabalık herkes işinde gücünde.. bugün arkadaşlarımla birazcık gezelim dedik.. Lakin her yer insan dolu.. Pazarda beze sarılı (Sari) kadınlar aldıkları bir kaç meyve sebze için kavga ediyor.. Oysa biricik ülkemde kilosuyla dolu dolu alıyosun her şeyi.. (not düşülmüş minik kızım kapa gözlerini anlatıyorum canlandır) Etrafta tuzlu bir basık hava mevcut... Cıvıl cıvıl her rengin fosforlaşmış halinde kumaşlar.. Işıkta parlayan binlerce takılar.. Her adımında bir takıcı var bir sürü dükkan ve en sevdiğin şeylerden biri bir kaç dükkan sonra ilerde bir video kasetci çeşit çeşit filmler var yabancılarda var Hintliler de.. Biliyor musun? Buranın insanları has, kimi bizi sevmez kimi sever.. Türküm dediğimde karşılaştığım bakışlar biraz korkutucu.. Bak sana ne anlatıcam.. Geçen gün bir kaç meyve almak için çıktım dışarıya tam para ödicem cüzdan yok dedim hayırdır tam geri dönüp gidiyorken ter içinde kalmış bir adam bana cüzdanımı verdi. Meğerse yolda düşürmüşüm. Oda arkamdan seslene seslene gelmiş. Bizim orada olsa alır kaçarlar cüzdanı.. Eminim ki buraya gelmeye sabırsızlanıyorsundur. Ama sakın unutma kızım burada ki sarıklı amcalar var ya onlar Müslüman değil pekte sevmezler Müslümanları sakın hacı macı sanıp da boyunlarına atlama amcaların..."