Benide nöbette terkettiler.Karşımda komutan vardı.Ağlayamadım sesim bile çıkmadı.Daha bir saatim vardı.İçimden ne kadar isyan etmek gelsede sakin ol diyodum kendi kendime.Diyaframdan derin derin nefesler almaya başladım.Beynime kan gitmiyodu resmen.Tam sigara yakıp sakinleşiyim biraz dedim komutan bana yöneldi.
- Noldu lan sevgilinden mi ayrıldın
+Yok Komutanım
-O mu bıraktı sen mi doğru söyle
+Kafamı sağ sola çevirip hafiften güldüm
-Söyle izin mi istiyosun ne istiyosan yapayım
+Sağolun Komutanım
Beni kolunun altına aldı güldü.Ulan Hüseyin dedi..Ah be Komutanım diyemedim.
Baba gibi sarılasım geldi adama.
Neyse arkadaş geldi git elini yüzünü yıka ağladık sanki aq dedim.Dokunsak ağlıcan lan dedi.Kompoziti çıkartıp gittim lavobaya gidene kadar gözlerim yaşarmıştı zaten.Durup aynaya baktım bir iki dakika biz bunları haketmedik oğlum diyebildim.Ve geçip nöbetime devam ettim vatan borcu nasılsa.Neyse kırılan bütün kalplerin hesabını elbet birgün soracağız..
