İnsanlar beni ağlarken gördüğünde bu durumdan nefret ediyorum çünkü o güçlü kişi olmak istiyorum. Aynı zamanda birilerinin ne kadar kırılmış ve parçalanmış olduğumu fark etmelerini istiyorum.
Çünkü artık üstesinden gelemiyorum sevgilim.
Tek istediğim sonsuza dek üstesinden gelmenin olanaksız olduğu bu noktalarda bunları aşmak için ellerini tutabileceğim günler, yaşamam için yardım etmeni istiyorum hepsi bu..
Vazgeçtim sevgilim bu kadar bencil olmamalıyım.
Sadece sadece bu gece, beni tutmanı istiyorum. Bu gece ben o kadar da güçlü değilim. Rüyalarımda tut beni. Doya doya bakabileyim yüze. O huzur veren kokunu içime çekebileyim. Lütfen sevgilim çok görme bunları bana.
Sana söz vermiştim sevgilim. o güzel yüzünü bir ressam edasıyla çizecektim kağıtlara.
Lanet olsun çizemiyorum. Sanırım yüzünü unutmaya başlıyorum.
Üzgünüm sevgilim. Sana verdiğim sözlerden birini daha tutamadığım için. Sana seni sevdiğimi hissettiremediğim için.
Ve seni kurtaramadığım için..
Affedebilecek misin beni?
Ben seni hala hissedebiliyorum sevgilim.
Ben seni hala duyabiliyorum sevgilim.
Sende beni duyabiliyor musun?
*Ve Min Yoongi Jung Hoseok' a yazdığı mektubu bitirip kalemi masasının üzerine bıraktığında farkında olmadan elmacık kemiklerinden akan kar tanelerini silip tavandaki asılı duran ipe son kurtuluş yoluna sevgilisine giden tek yola baktı. Ayağa kalktı ve yatağına doğru yürümeye başladı. Belkide son kez gözlerini kapatıyordu uykuya.
Bir umut dedi bir umut, bir parça ölüm.
