Sabahları ne yaparım? Gökyüzüne bakar mıyım, bakar mıyız? Bakan bakar. Değil mi? Ben bakıyorum. Çünkü yıldızlar hala orda. Acımasız, bazılarını cayır cayır yakan, bazılarını da ona muhtaç bırakan güneş; onları görmemizi, görmemi engelliyor. Ya ona da ihtiyacımız varsa? Elbette var. Onsuz yaşayamayız. Peki o olduğunda gündüzleri yıldızları nasıl göreceğiz? Seçim yapmak zorunda mıyız? Evet. Ya yıldızlara aşık olup güneşten nefret edeceğiz, ya da yaşama kaynağımızı seçip aşkımızı unutacağız.
Belki de öyle olması gerekiyordur. Herkesin yaptığı gibi. Hayatımıza devam edip, aşkla baktığımız varlığın yüzünü unutmamız gerekiyordur.
Sanırım hala kalbimde onların aşkı var.
Devam ediyor.
Gündüzleri bir süre uzak kalıyorum onlardan.
Ama biliyorum ki, onlar hala benimle.
