PYRE

Acceptance.......

After 1 Week.....

Jhy POV

Balik skwela na ako. Nagbalik na rin sa normal ang lahat... Or so I thought.
Mula ng malaman ko ang katotohanan mula sa sarili. Parang nag iba na ang lahat sa akin. Hindi ko Alam kung paano ako kikilos o kung paano ko haharapin ang bukas ko. Naaalala ko pa ang sinabi sa akin ni  sir Robert sa akin Hindi parin ako makapaniwala.

Ang nakaraan...

Jhy POV

2 days after kung gumaling mula sa mga sugar na nakuha ko sa labanan, nandito ako sa prinsipal's office. Kaharap ko at kasalykuyang kausap ko si sir Robert. Siya talaga ang principal ng school dahil si Kuya Cedric at kahalili lang niya.

"Iha, kung nagtataka ka sa nangyari ipapaluwanag ko ng buo sa iyo." He paused at tumingin sa akin.

Sinimulan niya ang kwento that day noong nangyari ang sagupaan. At nalaman ko rin na Hindi ako isang normal na tao lang dahil katulad ko sila. Mga taong  may angking kakaiba na tinuturing nilang regalo mula sa may kapal.

"Iha,ang isang katulad mo at dapat mag ingat lalo na sa lipunang ginagalawan mo. Dahil sa kakaiba ka, maaari lang mapamak."-sir Robert

" Ano po ang ibig ninyong sabihin?"- naguguluhan Kong tanong

"Dapat walniya

makakaalm nito dahil maaaru mo iyong ikapahamak or worst papatayin ka ng iyong mga kalaban. Dahil ang mga katulad natin ay Hindi tanggap sa society na atong kinabibilangan. Kaya marami kayong mga kalaban ang gusting burahin tayo sa mundo. Kaya I suggest ililipat kita ng section. Kung saan ang mga kaklase mo at katulad mo rin ma may mga kapangyarihan katulad ng mga kaibigan mo."- sir Robert

" Sir, ano po ba ang kapangyarihan ko. Hindi ko kasi masyadong natatandaan ang nangyari eh."- tanong niya na may himig pangsany ayon sa sinabi ng guro.

"Apoy iha. Taglay mo ang is a sa pinakamalas na kapangyarihan ng apoy. Pero Hindi mo pa buo iyong nakukuha. At Hindi mo pa rin ito kanyang controlin. Pero sa especial na lilipatan mo matutulungan ka kung paano ito kontrolin."- sagot nito

Shocks! Apoy talaga ang kapangyarihan ko. Takot mga akong SA apoy Pero ito pala kapangyarihan ko. Paano iyon nangyari.

" siege po sir."- sagot na lang niya.

"Sige makakaalis ka na. Bumalik ka na sa iyong dorm at mag pahinga. Be back at Monday para sa iyong klase."- sabi nito.

" yes sir."- sagot niya

At ito siya ngayon pilit na inuunawa ang lahat. May nagbago na sa kanya. Iba na ang tingin niya sa sarili niya. May kulang. Hindi na buo ang pagkatao niya.

"Sino ba talaga ako? Nasaan mga magulang ko? Buhay pa ba sila?"

Mga katanungan niya sa sarili na kailangan niyang masagot.

Habang NASA malalim na pag iisip, bigla na lang may nahulog sa harap niya. Imbes sumigaw sa takot bigla niya iyong nasuntok sa mukha.

"Arrrayyyy....sabi nito

''Sino ka ba at anong ginagawa mo diyan?"-

Tinitigan niya ito. familliar ito sa kanya.

"teka, kilala kita."-siya

"so kinalimutan mo na ako? May utang ka pa sa akin?-

"patay.."- naalala na niya. ito iyong lalaki na lumipad at nasunog niya.

"Well mukha ngang nakalimotan mo na ako. magpapakilala ako sa iyo. Ako nga pala si Ash Raiven Samonte, ang taong sinunog mo ng buhay."- nakangiti nitong sabi.

"Oy hindi ah. hindi kita sinunog ng buhay. aksidente iyon di ko na man alam na may kapangyarihan ako. tsaka sorry din sa nagyari.-ako. -ako

"Nah, kalimotan mo na iyon. Hindi naman ako galit."-siya

"Ano nga palang ginagawa mo dito at bigla ka na lang nalaglag sa harapan ko."-ako

"Nandito ako bilang iyong taga-gabay. Ako ang magtuturo sa iyo sa mga dapat mong malaman. Actually hindi talaga ako iyon kaya lang wala pa siya dito at nasa missyon pa. Pero tiyak pagbalik niya siya na ang magtuturo sa iyo."-siya

"ah okay."-siya.

"iisipin ko na lang na naiintindihan mo ang mga sinasabi ko kahit na pakiramdam ko na wala kang naiintindihan"- siya na naka-smirk.