- Efendim anne.
- Nasılsın kızım? Oda arkadaşın nasıl? Tuğçe miydi?
- Hayır anne! Tuğçe ilk oda arkadaşım. Bunun adı Eliz. Hiç alakası da yok ama öğrenemedin!! Eh işte, iyi kız fena değil, sevdim yani.
- Aman iyi bari.
- Neyse anne derse gidicem. B kuru zorladı beni ders kaçırmayayım.
- Tamam kuzum kendine iyi bak akşam dönünce ara.
Telefonu kapattım ve kapının zorlandığını farkettim. Anahtarı kapıya sokamayışından Eliz'in yine bir barda sabahladığını ve zil zurna sarhoş olduğunu anlayabiliyordum. Kapıyı açmak için elimdeki telefonu masaya bıraktım.
- Beklee!! Geliyorum kapıyı kıracaksın!
Kapıyı açar açmaz Eliz üzerime yığıldı.
- Ben bittim Selin ben bittim!!
Tamam anlaşıldı bizim ders yine kaynadı. Eliz ne dediğini anlamadığım halde ağlayarak bir şeyler anlatmaya çalışıyordu.
- Eliz bi yat şuraya sakinleş!! Anlamıyorum!
- Selin ben bittim! Bittim artık!!
"Ya anlat ya da derse gidicem" diye sitem ettiğimde Eliz dökülmeye başlamıştı. Artık alışmıştım Eliz'in bu hallerine. 2 haftadır birlikte kalıyorduk ve bu ilk değildi. Hayatını bitirecek kadar daha kötü ne yapmış olabilirdi ki!?
- Bi adam bana boş senet imzalattı, para kısmının boş olduğunu son anda farkettim. O kadar sarhoştum ki kaçıp gittiğinde peşinden bağıracak dahi gücüm yoktu.
- Eliz inanmıyorum sana! Hayatını nasıl bu kadar mahvedebildin?!
- ELİZ-
- Tercih sonuçları açıklanmış Eliz baksana hemen.
- Tamam annecim bakıp hemen arıyorum.
- Sen bak işim var benim arayacağım ben seni. Annem böyleydi işte, bir şeyleri görev edindiği için haber verir, sonucunu öğrenmek için yeniden aramazdı. Derin bir nefes aldım ve bilgisayarın başına oturdum. O an gelmişti, hayatımın nerde başlayacağını öğrenecektim. Babam hep üniversite hayatının insanın kişiliğinin belirlendiği zaman dilimi olduğunu savunurdu. Haklıydı belki de bilmiyorum. Babamın aradığını farkettim ama açamadım elim gitmedi bir türlü gözlerimi ekrandan ayıramıyordum.
- Hadi açıl artık! Açıl! Kendi kendime hadi, hadi diye tekrarlıyor, dualar ediyordum. İşte açıldı!
YEDİTEPE ÜNİVERSİTESİ - İŞLETME.
Yaşasııınnnn!!! İstanbul'a gidiyorum, hem de Yeditepe'ye!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Unut Ama Hatırla
RomanceSevgi o kadar farklı bir şey ki nerde başladığını ve nerde bittiğini terkedilen anlayamaz. O, sevginin devam ettiğine inanırken kendini inandıramaz bazı şeylere. Seven gitmezken, gidenin sevdiğine inanıp, severek ayrılmak koyar adını.