Εθίζομαι μαζί σου..

"Έγινα και δούλα τώρα.."

Η ώρα είχε περάσει και αυτός ακόμα να απαντήσει στο Facebook για να μου δώσει μια σαφής εξήγηση με το τι εννοούσε ότι θα γίνω το "θυμα"του.

Πόσο διεστραμμένος ειναι;

"Εε ως εδώ!! Θα πάω και θα του χτυπήσω την πόρτα δεν θα το αφήσω έτσι αυτό.."είπα καθώς ανατιναχτηκα απο την καρέκλα αυτόματα.

Είχα πολύ θυμό μέσα μου.

Φόρεσα τα λουτρινα παντοφουλακια μου και βγήκα έξω με τις πιτζάμες σαν την τρελή.

"Τώρα θα δει αυτός ο ηλίθιος!"λέω αγανακτισμένη περπατώντας μέχρι το σπίτι του.

Μπήκα στην είσοδο και αποφάσισα να του χτυπήσω την πόρτα.

Χτύπησα κάπου στις 4 φορές αλλά η πόρτα δεν άνοιγε.Ξαναχτυπησα και κάποιος σκέφτηκε να την ανοίξει.

Ήταν ένας ψηλός με μαύρα μαλλιά γύρω στην ηλικία του ανωμαλου..Πολύ ωραίος και αυτός αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας.

Άνοιξε την πόρτα και έσκυψε το
κεφάλι του να δει ποιός είναι.Ε δεν είμαι τόσο κοντή μόνο 1,65 άντε τώρα..Εγώ φταίω που σε 'κανε η μάνα σου ψηλό;.

"Ποια εισαι εσυ;" είπε με μια βαριεστημενη φωνή κρατώντας ακόμα το χερούλι της πορτας, κοιτώντας με απο πάνω μέχρι κατω.

"Ψάχνω έναν Νίκο Παππα" είπα σοβαρά και με σηκωμένο το φρύδι από την ταραχή μου.

Αυτός τότε γύρισε το κεφαλι του προς τα δεξιά και φώναξε κάποιον.

"Πς σε ψάχνει μια εμμ..Πώς σε ειπαμε;" φωνάζει και ξανά γυρνάει μπροστά.

"Έλεος,Ιωάννα με λένε"απαντάω νευρικά.

"Πω νεύρα.." είπε με μια ειρωνεία..

"Α ναι..Μια Ιωάννα...Και κάτσε λίγο γιατί φοράς πιτζάμες και τέτοιες παιδικές παντόφλες;από τρελοκομείο βγηκες;"είπε και γέλασε σαν φωκια ενώ εγω σταυρωσα τα χέρια μου στο στήθος και έκανα μια γκριμάτσα.

"Όχι πάντως από κει που βγηκες εσυ.."του απαντάω και ειρωνικά.

Μολις το είπα αυτό ενας άλλος από πίσω του εμφανίστηκε και ήταν αυτός...Αυτός ο ανώμαλος... και χυδαίος που με έβγαλε φωτογραφία.

"Έχασες τους γονείς σου;"λεει ειρωνικά κάθως με περιεργάζεται πλησιάζοντας στη πόρτα.

"Χαχα,πολύ αστειο"ειρωνευτηκα.

"Τι είναι αυτά που κανείς και με ποιο δικαίωμα πρώτον!,απαιτώ να την σβήσεις τώρα!!"