Εθίζομαι μαζί σου..

"πρόσεχε κοπελιά"

"Πωω αντε 2 λεπτά ακόμα"
Μουρμούρισε η κολλητή μου η Μαρία περιμένοντας να χτυπήσει το κουδούνι για να σχολασουμε επιτέλους.

"Ωραία παιδιά σημειώστε τις ασκήσεις 3 και 5 για το σπίτι,καλο Σαββατοκυριακο"
Μας είπε ο καθηγητής της φυσικής οταν χτύπησε το κουδούνι.

"Αλληλουιαα επιτέλους θα πάω σπίτι..τέρμα το βάσανο για σήμερα"είπα στην κολλητή μου,και αμέσως μάζεψα τα πράγματα μου

"Ναι καλά εχω φροντιστήριο σήμερα.Γιατιι σε μεναα!!"κλαψουρησε η Μαρία και γω βρήκα την ευκαιρία να την κοροιδεψω.

"Χαχα κρίμα σου.."

Βγήκαμε έξω και περπαταγαμε μαζί ώσπου να αλλάξουμε δρόμους ,και αμέσως θυμήθηκα τον καινούριο γείτονα και ΕΝΝΟΕΊΤΑΙ της τον ανέφερα..

"Ιιι βλάκα δεν σου 'πα.."

"Τι έγινε μωρη;;"

"Είδα τον καινούριο μου γείτονα,αχ ασε μαναρι ήταν σου λεω.."είπα με ένα βλέμμα έτοιμη να λιποθυμησω σκεφτοντας τον ετσι όπως τον είδα σήμερα.

"Έλα ρε..ωραία έτοιμη να τον κατασκοπευσουμε απο το παράθυρο;ΧΑΧΑΧΑ"μου λέει η Μαρία και γω αμέσως την σκουνταω γελώντας μαζί της.

"Καλά,ασε,αυτός φαινόταν και πολύ καγκουρας έτσι όπως τον είδα.. "

"Ακόμα καλύτερα"γελάει και κλίνει το μάτι.

"Δεν υπάρχει περίπτωση..Τέλος πάντων,αλλάζω δρόμο"την χαιρετάω και συνεχίζω να περπατάω.

Btw με την Μαρία είμαστε κολλητές από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,έχουμε περάσει μαζί τα πάντα, δύσκολες και ωραίες στιγμές,και γενικότερα όσο και αν μου σπάει τα νεύρα πάντα θα την αγαπάω την τρελή μου.

[...]

Είχα ακόμα 10 λεπτά μέχρι να φτάσω σπίτι,έβγαλα τα ακουστικά από την τσάντα και τα έβαλα στα αυτιά μου επειτα εβαλα το αγαπημένο μου τραγούδι.

Αργότερα στον δρόμο είχα διψασει και μπουκαρα σε ένα ψιλικατζίδικο εκείνης της γειτονιάς και πήρα ένα hell.

Λολ.

Βγήκα έξω και δεν έχασα την ευκαιρία να το ανοίξω και να πιω.

"Αχχ,τι ωραία γεύση.."αναστεναξα μόλις ήπια την πρωτη γουλιά.

[..]

Ήθελα λιγο ακόμα για να φτάσω σπίτι μου.
Περπατούσα στο πεζοδρόμιο με σκιμένο το κεφάλι κοιτάζοντας τα πόδια μου ακούγοντας μουσική και πεινοντας το αναψυκτικό μου, και ξαφνικά το κεφάλι μου συγκρούστηκε με ενα σφιχτό σώμα και εχυσα λιγο απο το αναψυκτικό μου πάνω του,Ο ΦΑΚ σήκωσα το κεφάλι μου ξαφνιασμενη και αντίκρισα εκείνον..εκείνον τον ωραίο με τα καστανοξανθα μαλλιά, με εκείνα τα μάτια που με κοίταξαν για άλλη μια φορά.Αχ νομίζω θα λιποθυμησω.

Ξαφνικά μια φωνή με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

"Εμ κοπελιά κοιτάμε μπροστά όταν περπατάμε ετσι.."είπε νευριασμένος επειδή λερωσα την μπλούζα του..πω σκατα τα έκανα.

"Ναι ε; και συ δεν μπορούσες να κανεις πιο κει ας πούμε;"είπα σαστισμένα.

"Ναι πες μας τώρα και χαζό"το βλέμμα του ήταν σκοτεινό

"Καλά συγγνώμη δεν το ήθελα.."

"Νταξη κοριτσάκι, εξαιτίας σου λερωσα την αγαπημένη μου μπλούζα"είπε κοιτάζοντας την στην κατάσταση που βρισκόταν.Φαινοταν πολύ νευριασμένος..

"Μην κλάψεις κιολας..εδώ πέρα μένεις άλλαξε την"του λεω αδιάφορα.

"Για γειτονες,δε θα τα παμε καθόλου καλα"είπε με μια ειρωνεία.

"Γειτονες ; βρε βρε αυτό λεω και γω..άντε καλό πλύσιμο sorry κιολας " του απανταω σηκώνοντας το χέρι ως αποχαιρετισμό και αμέσως γύρισα για να πάω σπίτι αλλά ένιωσα ένα χέρι να κρατάει τον καρπο μου..

"Πρόσεχε κοπελιά,δεν θα τα πάμε καλά εμείς οι δυο" μου ειπε κρατωντας το χερι μου με σοβαρο υφος.

Με απειλεί;

"Άσε κάτω το χέρι μου καταρχάς."Σοβαρεψα.Με ποιο δικαίωμα μου μιλάει έτσι;

"Οκαυ.."Σαν να χαλάρωσε και αυτόματα με αφήνει.

Δεν απάντησα καν και αμέσως πήγα να πάω σπίτι μου.

Χριστέ μου,τι μαλακας, είπα ανεβαίνοντας τα σκαλιά.Μαλακας αλλά ωραίος μαλακας.Ιου,σταμάτα υποσυνείδητο..

Εε, Ιωάννα, μην γίνεσαι γελοία.

Μπορεί να τα έκανες λίγο σκατα αλλά και αυτός θα μπορούσε να μιλήσει καλύτερα..

Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα στο σπίτι νευρικά.

Γεια σας!!😃
Τι κάνετε;
Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο❤❤

Τα λέμε 💞