"Je hebt wat gedaan vorige week?" vraagt mijn vriend Liam lachend.
"Kleurstof bij zijn tandpasta gedaan," zeg ik dood normaal.
"Babe, je bent echt zwaar gestoord. Dit doe je toch niet?" lacht hij.
"Ja wat? Hij mag mee met onze 'familie uitje', wat ik sowieso al niet snap omdat hij geen familie is," zeg ik niet begrijpend, "maar toen zei ik zo: 'ja dan mag Liam ook mee'. Maar mijn ouders werden boos en ik was er gewoon klaar mee dat die gast met alles mee mag, maar geen familie is en jij bent ook geen familie, officieel, maar met jou hebben ze moeite als je mee wilt."
"Maar dan doe je dit toch niet? Emma!" lacht hij en slaat zijn arm om me heen.
"Ik moest wat doen! Ik moet gewoon mijn woede uiten," en we lopen richting de bioscoop.
Hij kijkt me aan en schudt zijn hoofd, "je weet dat hij hier niks mee te maken heeft? Ik bedoel: je ouders kunnen ook nee zeggen. En Noah kan ook gewoon niks tegen hem zeggen qua het uitje."
"Ja kan, maar hij kan dus ook heel mooi het woord 'nee' zeggen," zeg ik en glimlach lief.
"Och, wat ben jij toch erg," lacht hij weer en drukt een kus op mijn wang.
"Bedankt," zeg ik en glimlach even.
We lopen de bioscoop binnen en kopen twee kaartjes voor de Blade Runner 2049.
Ik ben geen persoon die van romantische films houd, ja, sommige zijn mooi en leuk, maar ik hou ook van actie films. En met mijn vriend.. nee, geen romantische films want dat gaat saai worden. Met Ava kijk ik vaker romantische films, maar dan kan je over knappe jongens uit de film praten en dat doe ik eenmaal niet met Liam. Is dat normaal of niet?
En als we naar het eetgedeelte lopen, kijk ik iemand recht in zijn ogen aan. Waarom kijk ik altijd iedereen aan als ze langslopen? De ogen van Martijn.. fijn, hij is hier dus ook. Ik knijp zachtjes in Liam's hand en ga tegen hem aanstaan.
"Wat?" vraag hij zacht en kijkt naar me.
Nog steeds kijk ik naar Martijn, hij kijkt me vals aan, zijn ogen spuwen vuur en hij staat echt op het moment om iets te doen, volgens mij.. Met mijn bitch face kijk ik hem aan en hij glimlacht vals.
"Wat is er nou?" vraagt Liam weer.
"Martijn staat daar," zeg ik zacht en kijk weg.
"Ja eh, leuk voor hem. Maar trek je er niks van aan. Ik bedoel: laat zien dat jij sterker bent en dat jij wilt winnen met wat jullie ook bezig zijn," zegt hij en pakt en bak popcorn.
"I know, maar alsnog," zeg ik en zucht.
"Ga nou niet als een poesie gedragen, je bent er zelf mee begonnen en nu moet je het ook afmaken," commandeert hij mij en we lopen naar de kassa.
Ik pak twee flesjes drinken en zeg: "zal ik doen."
Liam en ik zijn een gelukkig stel samen, maar we zijn ook elkaars beste vrienden.
Ik zet de flesjes drinken neer op de balie en Liam rekent af. En nee, hij betaalt het niet alleen. Vanmiddag heb ik vijftien euro overgemaakt, ik wil ook ook meebetalen. Hij hoeft het niet te weten, maar ik ben ook een onafhankelijke vrouw.
We lopen naar de zaal en we gaan op onze plekken zitten. En om het helemaal af te maken, zitten Martijn en zijn drie vrienden achter ons.
"Hey Emma!" zegt Menno spottend waarna ze allemaal gaan lachen. Ik mag hun niet en zij mogen mij niet.
Ik ga zitten en kijk naar Liam, die druk aan het appen is. Hij kijkt me aan en fluistert in mijn oor: "trek je niks van die gasten aan," en drukt een kus op mijn wang.
"Komt goed," glimlach ik en geef hem een kus.
Ik trek mijn jas uit en kijk naar de reclame op het scherm, altijd interessant, not.
Opeens merk ik dat er een telefoonscherm naar me gericht is, ik kijk ernaar en er word een foto genomen.
"Dit is toch wel één van de mooiste foto's, stoned face," zegt Liam lachend als hij naar zijn telefoon kijkt.
"Nee!" zeg ik lachend en probeer de foto te verwijderen.
"De collectie 'stoned faces van Emma' wordt nog een hele tentoonstelling in het rijksmuseum," lacht hij en legt zijn telefoon weg als de lichten uitgaan.
"Ik haat je," mok ik.
"Ik hou van je," zegt hij en ik glimlach.
•
De film is afgelopen en de lichten gaan weer aan. Dit was een goede film, een hele goede film zelfs. Maar dat komt omdat mijn acteur-crush erin speelt: Ryan Gosling. Nee grapje, maar hij was wel echt leuk.
Ik kijk naar Liam en hij pakt gelijk zijn telefoon: "oh shit babe, Jorik zit in de problemen, ik moet gaan," zegt hij en staat op, "ik bel nog wel, het was leuk," zegt hij haastig en geeft me een kus voordat hij wegloopt, Jorik is zijn beste vriend die vaak in de problemen zit.
Verbaasd kijk ik voor me uit, ik wilde nog ergens iets eten met hem en gewoon chillen. Ik had hem al een week niet gezien en dan gaat hij zo maar weg. Naja, het zal allemaal wel.
Ik wil opstaan, maar voor ik het weet krijg ik een bak popcorn over me heen. Gelijk sta ik op en haal alles uit mijn haar. Mensen achter mij zijn even stil, maar beginnen daarna te lachen.
"Sorry," lacht iemand.
Ik kijk achter me en zie Martijn met zijn vrienden lachen. Niet begrijpend kijk ik hem aan.
"Sorry, echt sorry," lacht Menno nog.
Ik negeer het en trek mijn jas aan.
"En ja, nu hebben wij geen popcorn meer," zegt Louis arrogant en maakt mijn zijn vinger een geld gebaar.
Ik kijk Martijn aan en ergens zie ik dat hij het niet leuk vind, "ja nou, dan heb je pech."
"Het is weg, verspild," zegt hij weer.
"Nou dan koop je nieuwe. En aangezien het voor jullie geen enkel probleem is, zou ik het gelijk doen. Martijn is een wereldbekende, verdomd goede dj, dus hij heeft geld zat. Louis, jij bent de fotograaf van Martijn, dus dan verdien je denk ik ook niet slecht. Menno en RJ, zij verdienen vast ook niet slecht. Dus wat maakt die vier euro nou uit?" vraag ik en ze blijven stil, "precies, niks," antwoord ik en loop weg, "fijne avond," en loop de zaal uit.
Ik doe mijn oortjes in en verdwijn uit de bioscoop, naar huis toe.
JE LEEST
Hate, love or just a little of both?
FanfictionEmma en Martijn, ze waren beste vrienden en onafscheidelijk van elkaar. Ze waren net een tweeling, deden alles samen, maakten er een drama van als ze het niet samen konden doen. Maar het belangrijkste, zonder elkaar waren ze leeg. Toen kwam het gewe...