Hate, love or just a little of both?

39

"Zo mevrouw Emma," zegt MJ direct als hij mijn kamer binnenkomt. Ik ga rechtop zitten en kijk hem slaperig aan, ik was net even in slaap gevallen. Gisteren was een emotionele dag, mijn vader zag me weer, mijn moeder moest weer huilen, Martijn werd weer emotioneel door mij en zo gaat het cirkeltje rond en door.

"Hmm wat?" reageer ik uit snelheid, "oh, hi," corrigeer ik mezelf.

Hij glimlacht even waarna hij zijn kruk pakt en naast het bed komt zitten. "Hoe voel je je vandaag?"

"Niet eens een vrolijk kerstfeest," mompel ik en hij grinnikt. "Maar het gaat wel goed, alleen moe en tja.. Het is kerst," zeg ik teleurgesteld.

"Vrolijk kerstfeest, Emma. En ja, ik snap het volkomen, maar toch moet het," zegt hij en kijkt me meelevend aan. Hij doet wat testjes en ik kijk zonder emotie voor me uit.

"En helaas moet ik zeggen dat je kerst thuis viert, dus ik heb geen gezelschap in het ziekenhuis vandaag," zegt hij teleurgesteld en zucht.

Medelevend kijk ik hem aan, "oh dat is best stom." Pas dan komt het tot me door wat hij gezegd heeft, "wat? Mag ik naar huis?" vraag ik verbaasd. Hij knikt lachend en staat weer op.

"Het gaat zo goed met je, dat je voor twee nachten naar huis mag. Alleen wat het nieuwjaar betreft, dat weet ik nog niet. Ik heb je moeder al gebeld en ze komt er nu aan," vertelt hij.

Dankbaar knik ik, "dankjewel. Maar, gaat u nu ook naar huis? Een avondje met je familie is ook leuk," zeg ik. Hij knikt en zegt dat hij naar zijn familie gaat.

"Fijne feestdagen MJ, echt nog bedankt."

Hij glimlacht, "dankjewel Emma, jij ook." Hij verlaat de kamer weer en ik kijk blij voor me uit. Ik mag naar huis! Het is wel voor even, maar alsnog.

Na een tijdje loopt mijn moeder de kamer binnen en loopt naar me toe voor een knuffel. "Lieverd, ga je mee naar huis?"

"Mam.." zeg ik zachtjes, "ik wil niet onbeleefd zijn, maar mag ik vanavond naar Martijn? En dan morgen met de familie, gewoon met papa, Noah en jij? Ik wil het rustig houden.." Ze kijkt me even aan en laat weten dat ze het verschrikkelijk vindt.

"Emma, dat is niet nodig," reageert ze kortaf en stopt met het inpakken van mijn spullen. Ze kijkt me aan, "we hebben al spullen gekocht."

"Sorry mam, maar ik wil vandaag naar hem toe. Morgen hebben we ook nog een dag en dan is hij er niet. Ik wil er graag bij zijn, maar.." Ik zucht even en kijk hopeloos voor me uit.

"Liefje, ik snap het. We verplaatsen het naar morgen. Ik breng je naar Martijn," glimlacht ze lichtjes, "papa en Noah zullen het snappen."

"Dank je mam, ik hou van je."

"Ik hou ook van jou, lieverd," zegt ze en drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik glimlach en help haar met inpakken.

"Vrolijk kerstfeest," zeg ik, waarom vergeet ik het de hele tijd? Het voelt nou ook niet alsof het kerst is..

"Vrolijk kerstfeest, Em," ze geeft me een knuffel.

-

Ik druk op de deurbel als we bij Martijn zijn, het moet natuurlijk wel een verassing zijn dat ik er bent, hij weet het zelf nog niet.

De deur gaat open en Martijn staat met zijn telefoon in zijn hand te bellen. "Nee, geen idee hoe laat ik kom. Ik wil eerst nog langs Em, want ja, het is kerst. Mare, ik bel je nog Noah, er staan mensen voor de deur. Jo," zegt hij snel, het feit dat hij toch nog wilde komen maakt me blij, ik had gedacht dat hij pas morgen langs zou komen. Hij kijkt op en zijn gezichtsuitdrukking veranderd van normaal van verbaasd. "Em, wat doe jij hier?"

"Als je het niet erg vindt, vier ik hier kerst.. Maar je ging al naar, geen idee wie, ik kan anders ook weggaan," zeg ik zacht, een beetje teleurgesteld.

"Nee, nee, tuurlijk mag je hier kerst vieren, graag zelfs. Ik fix wel iets," zegt hij gelijk, "hey Cathelijn."

"Hey Martijn," zegt mijn moeder ongemakkelijk.

"Als ik niet in de weg sta.." mompel ik en kijk naar mijn voeten. Hij zegt dat het echt geen probleem is en neemt mijn tas over van mijn moeder. Ze wrijft even over mijn rug en maakt een aantal afspraken met Martijn en mij wat de dokter tegen mijn heeft gezegd.

"Alles komt goed, ik zorg goed voor haar. Als ze zich er niet aan houdt, dan breng ik haar thuis," zegt hij en en kijkt me speels aan. Ik frons even, waar slaat dit op?

Mijn moeder knikt, "geef dan maar een belletje." Ze neemt afscheid en ze vertrekt.

"Waar sloeg dat op?" vraag ik gelijk en kijk hem aan. Hij glimlacht speels en zet mijn tas neer waarna hij me optilt. Ik slaak een gil en pak gelijk zijn schouders vast. Hij lacht even en loopt naar de woonkamer.

"Aaahh, ik ben zo blij dat je er bent," zegt hij en draait een rondje. Ik lach even. "Ik had echt niet verwacht dat je naar mij toe zou komen, überhaupt dat je het ziekenhuis uit mocht. Waarom liet je niks weten?"

"Tja, het is kerst en MJ gunde het wel aangezien ik al sterk genoeg was," zeg ik en kijk hem aan, "wat is het doel van verrassen?"

"Eh, dat je laat weten dat je komt," zegt hij sarcastisch en we lachen allebei. Ik geef hem een kus. "Als je nou had laten weten dat je kwam, dan had ik boodschappen gehaald en dan hadden we hier kerst gevierd."

"Wie is 'we'?" vraag ik verbaasd als hij me weer op de grond neerzet.

"Je broer, Ava, Daan, Menno, RJ, Louis, Laura en ik dan, maar ik fix het wel. Het is toch beter dat we hier gaan vieren," zegt hij en glimlacht.

"Gaan jullie dan niet uit? Niet dat ik het erg vind om alleen te blijven, geef me een boek en ik ben wel een paar uur zoet," zeg ik en grinnik.

"Nah, we zouden gewoon eten en film kijken, gewoon chill. Morgen moeten we helder zijn bij onze familie," zegt hij en haalt zijn hand door zijn haar. Ik knik en kijk om me heen, alles is hetzelfde hier. Alleen hangen er wat meer foto's aan de muur en wat andere details.

"Fix het dan voordat het te laat is, nerd," zeg ik gelijk, ik zie gewoon al helemaal voor me dat het fout gaat. De ene helft zit hier en de andere bij de andere. Ja, nee, dat gaat nou niet gebeuren. Hij knikt en geeft me een lange kus waarna hij weer gaat bellen. Hij haalt bellend mijn tas uit de gang en legt hem op de bank waarna hij rondloopt door zijn woonkamer. Ik ga op de bank zitten en pak mijn boek uit mijn tas waarna ik begin te lezen. Och wat is het fijn om hier weer te zijn.

—

Het einde is geschreven
Het begin is geschreven voor het volgende boek
Nu wachten tot het moment waar is..