Hate, love or just a little of both?

20

Ik zucht en gooi het laatste shirtje in mijn koffer, waarom moeten we nou weer naar huis?

"Zo, en wat denk jij te doen?" vraagt Martijn als hij mijn kamer binnenloopt. Niet begrijpend kijk ik hem aan, is hij nou zo dom of ben ik nou zo slim?

"Mijn koffer inpakken.." zeg ik langzaam en kijk hem afwachtend af.

"Dacht het even niet," zegt hij en tilt me op. Hij gooit me over zijn schouder en loopt mijn kamer uit.

"Martijn laat me los," mok ik, "ik moet dit doen, ik heb geen zin om het morgenochtend te doen." Hij negeert me en loopt naar de woonkamer. "Martijn," zeg ik nog een keer, "je bent ook echt zo'n debiel."

Hij zet me neer in de woonkamer, "denk je nou echt dat ik je laat gaan zonder een groot afscheid te gaan nemen? Ik zie je een paar weken niet he." Ik kijk hem serieus aan. "En morgenochtend natuurlijk ook nog wel, maar nu kan het wat uitgebreider."

"Daar heb je wel gelijk in," zeg ik en knik. Ik glimlach, "hoe wil je dat dan doen?"

"Gewoon, het is donker dus buiten film kijken," zegt hij trots en glimlacht, "maar eerst eten pakken." Ik begin even te lachen. "Kom nou, niet lachen."

"Damn Emma, je ziet er leuk uit," zegt Ava die langs loopt. Ik grinnik even en bedank haar.

"Damn Emma," doet Menno Ava na en kijkt me grijnzend aan. Waarom moet hij precies dit moment langs lopen?

"Damn Emma," zegt Noah lachend, en wat moet jij?

Ik kijk Martijn fronsend aan en hij haalt verbaasd zijn schouders op. De jongens zijn aan het lachen, nog steeds weet ik niet waarom. Martijn slaat zijn arm om me heen en neemt me mee naar buiten. Ik glimlach even en we gaan op de bank zitten.

"Heb je eigenlijk al je kerstfilms gezien die je wilde zien?" grinnikt hij en pakt zijn laptop.

"Soort van.." zeg ik voorzichtig en kijk hem aan.

Hij lacht even en geeft me een kus. Al moet ik zeggen: er waren maar een paar leuke kerstfilms en de rest heb ik gewoon simpel weg te vaak gezien. We kijken elkaar even aan, het is gewoon bijzonder hoe veel ik om hem geef. En dat dat in een korte tijd is ontwikkelt. Ik geef hem een lange kus ga tegen hem aanliggen en hij slaat zijn arm om me heen. Ik vind deze gozer geweldig.

•~•

We zijn een paar maanden verder, het begint nu voorjaar te worden. Martijn is weer weg voor zijn werk en ik mag weer lekker door voor mijn studie. Martijn is nu al drie weken weg en het begint aardig moeilijk te worden.. Ik mis hem, ook al facetimen en appen we elke dag.

"Kom op Em, eet je eten op," zegt Ava als we in de kantine zitten in de pauze.

"Ik heb geen trek," mompel ik en zucht wanneer ik mijn eten van me wegschuif.

"Ah kom op, eet gewoon. Je hebt het nodig," zegt ze, "anders zeg ik t tegen Martijn en je ouders die gewoon letterlijk een dokter in gaan schakelen," zegt ze serieus en kijkt me doordringend aan.

Ik begin even te lachen en kijk haar aan, "doen je niet en dat doen zij ook niet."

"Nou, je kan oprecht anorexia krijgen hoor. Je eet de laatste tijd zo weinig," zucht ze en kijkt me bezorgd aan, "je mist hem he?"

"Jupp," zeg ik zachtjes en knik droevig.

Ze legt haar hand op mijn schouder en knijpt er even in. "Kop op, voor je het weet is hij er weer en dan is alles weer leuk. Dus eet je brood op, anders val je zo neer en ziet hij je in het ziekenhuis."

Ik zucht, eigenlijk heeft ze wel gelijk. Maar ik heb gewoon geen trek, er zit gewoon een brok in mijn maag die mijn eetlust blokkeert. Terwijl ik toch nog trek heb, maar ik het niet voel. "Gaan we dan naar de Mc vanmiddag?" vraag ik.

Ze begint gelijk te glimlachen, "tuurlijk, dat hoef je niet te vragen!" Ik lach en knik.

"Heb je eten voor mij? Heb je eten voor mij? Maak wat eten voor me vrij," hoor ik achter me en Ava begint gelijk te lachen. Ik kijk ook achter me een zie een gast hopeloos naar eten zoeken, oftewel mijn buurjongen. Ik begin ook te lachen en schud mijn hoofd. "Hebben jullie iets te eten? Emma, Ava?"

"Nou, Frederik, hier heb je iets te eten," zeg ik en geef mijn brood aan hem. Glimlachend kijk ik hem even aan.

"Dank je Emma, je bent mijn lifesaver," zegt hij dankbaar en loopt weer weg. Ik grinnik en kijk Ava aan.

•

We lopen de Mc binnen en ik loop gelijk naar het bestelbord. "Kipnuggets en Ice koffie?" vraag ik en kijk Ava aan.

Gelijk knikt ze, "en patat zonder zout. Gewoon doen," zegt ze en tikt het aan. We hebben echt gewoon elke week dat we hier komen en dat standaard eten. Ik tik de rest aan en reken het af. Ik neem het bonnetje en geef het aan Ava. "Dank u."

"Wacht effe, Martijn belt en ik zoek alvast een tafel," zeg ik en neem Martijn op via facetime. Ik zoek mijn oortjes in mijn tas en plug ze in waarna ik mijn oortjes in doe.  Ik kijk rond en ga aan een tafel zitten zo ver weg van alle mensen.

"Hola," zeg ik en leg mijn telefoon plat op de tafel zodat ik mijn jas uit kan trekken.

"Waar ben je nou weer?" is het eerste wat hij zegt.

Ik pak mijn telefoon weer en kijk hem aan, "bij de Mc natuurlijk," zeg ik en glimlach.

"Oh god, wanneer niet?" lacht hij en hij loopt door zijn kamer heen.

"Shh, dit is ons uitje, laat ons," grinnik ik, "maar hoe is het daar?" Ik kijk naar mijn scherm en och.. wat zou ik hem graag willen knuffelen..

"Jaja, ik laat jullie. Ik zeg er niks van," zegt hij dramatisch, "maar wel okay, druk schema en gewoon dat ik thuis mis.. Jou mis en mijn eigen bed. Ik ben wel echt moe," zegt hij en zucht waarna hij gaat zitten op een bed. Ik knik even. "Morgen nog een dingetje en dan ben ik klaar voorlopig, dus dan kan ik naar jou toe."

Ik glimlach, "ah joh, dat is zo voorbij." Ik weet niet waarom, maar ik doe me anders voor dan hoe ik me in daadwerkelijkheid voel.

Hij knikt, "zeker. Dat is het leukste van alles. Maar goed, hoe gaat met jou?"

"Hallo Emma en Martijn," zegt Ava opeens vrolijk en zet het dienblad op de tafel en gaat naast me zitten, waarom precies naast me, weet ik niet. Ze maakt een gebaar van 'geef me een oortje' en ik geef mijn rechter oortje. "Oh shit, de microfoon, ach joh." Ik grinnik en pak mijn doosje kipnuggets. "Hi Martijn," zegt ze.

"Hey Ava," zegt hij en kijkt naar mij.

"Maar over al, het gaat prima," zeg ik en eet een nugget.

"Vriend, dit is de eerste keer dat ik je zie eten deze week," kaatst Ava naar mij. Ik kijk haar gelijk aan met mijn afkeurende blik, dit hoeft hij absoluut niet te weten.

"Wat?" mengt Martijn zich ermee.

"Ze eet te weinig omdat ze je mist. Ik weet dat ik me er niet mee moet bemoeien, maar dat ze nu iets eet is al heel wat," zegt ze voorzichtig en ik neem een slok van de ice koffie.

"Uhh, ik weet niet hoor, maar ik ben aan het eten," zeg ik en pak nog een nugget die ik gelijk in mijn mond prop.

"Dat kan niet, ze is juist van het eten en als ze niet eet, dan is ze super chaggie," zegt hij verbaasd. Ik geef Ava een elleboog in haar zij.

"Naja, het zal allemaal wel. Waarschijnlijk ben ik wel blind geweest en sta te lullen terwijl ze eet," lult ze over het ding heen, dankjewel Ava.

"Zie je nou, ik eet gewoon vriend," zeg ik en kijk naar Ava. Ze lacht even en wuift het onderwerp weg door te vragen hoe het met haar broer gaat.

"Met Louis gaat het goed, hij doet gewoon zijn ding," zegt hij dan en knikt. Ondertussen eet ik alles langzaam op terwijl we naar de verhalen van Martijn luisteren, ik wil zo graag in zijn armen zijn.