The Probinsiyana Meets the Rich Guy

Chapter 1: Ang Probinsiyana

 Ang Probinsiyna

"Dito lang po ako manong" sabi ko sa driver ng tricycle na sinasakyan ko.

Inihinto na ni Manong ang tricycle.

"Eto po bayad" sabi ko habng inabot ang pamashe ko.

Pagbaba ko agad pinatakbo ni manong ang kanyang trike [-->short for tricycle xD] habang ako naman ay dumiretso sa pinto ng bahay namin.

Galing ako sa bayan. may pinabili kasi si nanay dun.

Bukbuksan ko na sana ang pinto nang may sobre akong napansin na isinuksok sa ilalim ng pinto. Kinuha ko iyon bago buksan ang pinto saka pumasok.

Pag-pasok ko ay inilagay ko agad ang mga pinamili ko sa mesa saka hinanap si nanay.

"Nay! Nay!"

"Oh,bakit anak?"- si nanay na kalalabas lang galing sa kwarto.

"Nay, may nakita po akong sulat dun sa ilalim ng pintuan. heto po oh." - saak binigay ng puting sobre kay inay.

Binuksan ni inay yung sobre saka binasa ang sulat sa loob nito

Napangiti si Inay habang binabasa ang nakapaloob sa sulat.

"Nay, ano pong meron sa sulat? Bakit kayo napangiti?" - tanong ko.

Tumingin si nanay sakin saka binigay iyung sulat.

Inabot ko to saka binsa rin.

O.O ---> ako habang binabasa ang sulat.

Pagkatapos kong basahin ay napasigaw ako.

"WAAAAHHH!!!! Nay natanggap ako. Natanggap ako. Waaaaahhhh!!!"

Sa sobrang saya ko ay napatalon ako saka niyuyog-yog si inay.

"WAAAHHH!!!" patuloy pa rin ako sa pagsigaw hanggang sa...

"Sino nanganak?! San may sunog?! Ano balita?! Ilan Patay?!" 

- itay na hingal na hingal. Tumakbo ata to eh kakababa lang ata niya sa kanyang tricycle.

"Hahaha!! Wala po tay. Hahahaha!"

Napatawa kami ni nanay sa asta ni tatay. :DD

Nagtataka ba kayo kung bakit napasigaw ako? Haha Baliw kasi ako. Joke xD

Ganito kasi yun. Yung sulat pala galing sa school na matagal ko nang pinapangarap. Ang school na yun ay isa sa mga pinakasikat na school sa bansa. At ang sabi dun sa sulat eh tanggap daw akong iskolar sa paaralang iyon.

Pero nagtataka ako eh bakit napasok pa ako eh third year na ko

Pero masaya parin ako kasi bihira lang silang tumanggap ng mga scholar.

"Congrats, anak" Sabi ni tatay matapos kong ikwento sa kanya ang balita.

Niyakap niya ko kaya binalikan ko rin siya ng yakap.

Oo nga pala di pa ko nakapagpakilala.

Ako nga pala si Charlyn Jane Abrico. Nakatira sa isang malayong probinsiya. 15 yers old at mgthi-3rd year na ngayong pasukan.

"Eh, tay. nay. di nalang ako tutuloy dun." sabi ko habang bumubitaw sa yakap ni tatay.

"Ha? Eh, bakit naman?"- nny.

'Eh kasi po ang layo-layo ng Maynil dito s probinsiya saka ang budget natin di kasya kung dun pa ko mag-aaral."

Di naman kasi kami mayaman. tamang-tama lang ang trabaho nila inay at itay para matustusna ang mga pangangailangan namin. Si tatay tricycle driver habang si Nanay ay sumsideline.

"Huwag kang mag-alala. May mga kakilala naman tayo dun na makakatulong sa tin." itay.

"Eh tay, ayaw ko pong malayo muna sa inyo"

"Sino bang may sabing ikaw lang pupunta? Syempre kasama kami no" tugon ni inay.

"Talaga po?!"

"Oo naman. Hindi namin kayang malayo ka samin anak. Susuportahan ka namin sa abot ng makakaya namin." Itay.

"Waaaah! Tay, Nay, I LOVE YOU. THANK YOU! Huhuhu. T.T" 

sabi ko saka niyakap silang dalawa.

"Nay.Tay. alam niyo ba kung ano nasa isip ko ngayon?" ako habng nakayakap parin sa kanila.

"Hahaha. ano?" inay.

"MANILA, HERE COMES THE 'Oh-so' BEAUTIFUL, PROBINSIYANA"

At muli kaming napatawa :DD

_________

A/N: What do you think? Hehe! Thanks for reading ^^

VOTE. COMMENT. SHARE