Hani bazı insanlar vardır ya. Seversin anlamazlar,anlayamazlar. Anlatmaya çalışırsın yine anlamazlar.Belki hergün karşına çıkar. Belki okulda teneffüste merdivenden inerken, belki yolda çarpışırsınız. Sen yine aşık olursun. O anı kafanda defalarca hayal edersin ama o düşünmez bile. Aslında düşünür...düşünür ama bir başkasını düşünür. Onun yazdığı şeyleri üstüne alınırsın ama halbuki sana değil de sevdiğine yazıyordur. Unutmaya çalışırsın mesaj atar yine o kazanır. Tam unuttum dersin rüyana bile girer, hatırlarsın. Çok berbat bir durum. Bu böyle ne kadar daha sürecek diye düşünürsünüz. Aklınızdan kendinizi öldürmek bile geçer. Ama siz kaybetmediniz ki ? Şimdi onun sizin kadar kim sevecek ? Herkes yapmacık gülüşler atacak ona ? Herkes onu yarı yolda bırakcak. Belki de annesinden sonra en çok siz seviyorsunuzdur onu kim bilir. O bunu göremez.anlayamaz.Sonra kızın biri gelir işte... Oysa ki ona sevmeyi de sevilmeyi de sen öğretmişsindir.Kıza türlü türlü hediyeler alır. Onu mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapar. Onun için her şeyi yapaya hazırdır. Onu bu hale siz getirmişken başka bir kızın gelip hazıra oturması çok zor, zorunuz gider işte. Yarım kaldığınız için bitersiniz.Ne zordur yarım bırakılmak,yarım kalmak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAVİNİN HER TONU GİBİSİN
Roman d'amourHer aşk bir gün biter fakat kimi kalplerde bu iz hep kalır.
