Kılavuzum Bir Zompir. (Harry Styles Fan Fiction)

Kılavuzum Bir Zompir.(3. Bölüm)

♪Beyonce Pretty Hurts♪ ile okuyun.

Onunla arka bahçeye doğru gidiyor olmak beni yeterince rahatsız ediyordu. Ondan kopya çektiğimi görmüş olabilirdi. Ya da farklı bir şey olmalıydı. Belki de benden hoşlanıyordu, ki bunlar sadece bir teoriden ibaretti.

Kafamdaki düşünceler beynimi kurcalamaya devam ederken arkamdan geldiğini hissettiren ayak sesleri beni tedirgin ediyordu. Bahçenin en tenha köşesi olarak nitelendirdiğim alana gelince durdu, ellerini kolumdan kaydırdı ve bileğimi doğru getirdi. Eliyle kavradığı bileğimi iyice sıktı. Büyük bir acı hissetmiştim, bu acı canımı çok fazla yakıyordu. Her geçen saniye bileğimi daha fazla sıkıyordu. Artık bileğimden kan geçmediğini anladığımda kolum beyazlaşmaya başlamıştı.

''Ca-canımı yakıyorsun." Sesi kısık çıkan bu cümlemi duyduğu hakkında şüphe duyuyordum.

Renklerini çözemediğim gizemli gözlerini tam olarak gözlerime sabitledi. Gözlerini kırpmıyordu. Yeşil bir akarsunun içinde yolculuğa çıkmış gibi hissediyordum. Gözlerini kırpmıyor olması aynı etkiyi bende de gösteriyordu. O gözlerini kapatmadan bana baktıkça ben de bu manzaranın bir saniyesini bile kaçırmamak için gözlerimi kırpmıyordum. Bana bakmaya devam ediyordu ve bu bir süre sonra rahatsız etmeye başlamıştı.

Öğle arasına kadar burada dikildik. İkimiz de konuşmıyorduk ve o hâlâ gözlerini kırpmamıştı. Öğle arasının geldiğini belirten zilin ardından gözlerini kapattı ve yeniden açtığında o ilahi kokunun etrafımı sardığını hissettim. Bu seferki daha sarsıcı bir etkiye sahipti. Bunu nasıl yapıyordu bilmiyordum ama gerçektende mükemmel bir yetenekti.. Önceki gibi etkileyici bir koku değil de, baskınlığını gözler önüne seren cesaretin sarsıcı etkisiydi. Ama bu ürkütücü ve sarsıcı haliyle bile beni büyülüyor, etkiliyordu.

Sızısını unuttuğum bileğim yeniden sızladığında silkelendim ve kendime geldim. Çocuğa döndüm ve sonunda konuşmaya başladım.

"Neden buradayız?"

Cevap vermiyordu. Sanırım onu anlamamı bekliyordu. Ama bende bunu yapabilecek sihirli güçler veya yetenekler yoktu. Tek kaşımı kaldırarak ondan cevap istediğimi belirtmeye çalıştım. Elbette ki bunu anlamıştı.

"Neden benden kopya çektiğini anlatmaya başlayabilirsin."

Yüzü ifadesizdi. Sesi soğuktu. Şu an ki haliyle tamamen merhametsiz bir adama benziyordu. Zaten teknik olarak onu tanımıyordum ve merhametsiz bir adam olması gayet olasıydı. Öte yandan verecek güzel bir cevap arıyordum. Kapana kısılmıştım. Zihnim kontrol altına alınmış gibi bir şekilde vereceğim cevabı seçemiyordum. Zihnim kontrolden çıkmıştı. Düşünmek istediklerimi ya da söylemek istediklerimi söylemiyordu. İlk önce burnumun yandığını ve gözlerimin yaşardığını hissettim. Çok uzun sürmedi. Ve kelimeler yine benim isteğim dışında ağzımdan döküldü.

"Anne ve babası kimyager olan bir kız olarak kimya sınavından düşük not alıp kendimi rezil etmek istemediğim için senden kopya çektim. "

Söylediklerim için kendime lanet ediyordum. Sanki kontrolü başka birine verilmiş robotlar gibi istemediğim şeyleri yapıyordum ve bundan sonra neler olacağını merak ediyordum. O koku yeniden etrafımı sardı ve bu seferki etkisi daha fazlaydı. Gözlerim kararmıştı ve etrafı göremiyordum. Sadece kokunun zihnimde canlandırdığı birkaç flu gorüntü vardı. Birkaç dakika sonra yüzümü yalayan pamuklu kumaşı hissettiğimde bu etkiden az da olsa kurtulmuştum. O tuhaf çocuk, beni duvara sıkıştırmıştı. Bu koku ondan gelmiyordu ama nedense kokunun üzerimde bıraktığı tüm etkiler onun lehine oluyordu. Kokunun ondan gelmediğine emindim. Ondan gelen koku çamaşır deterjanı kokusuydu. Şu an da tam olarak böyle kokuyordu.