My Boyfriend is in a Band (ON-HOLD)

Chapter 1

"I don't want to talk to strangers especially weird people like him."

MBIIAB: I Met A Weird Person

Naglalakad ako mag-isa. Sa tingin ko ang pagiging normal ay parang pagiging loner. Wala kase akong friends since birth. Meron akong tinatawag na kaibigan pero isa siyang pusa so that doesn't count.

Sabi ni Mommy maganda daw ako pero alam kong sinasabi niya lang yun dahil anak niya ko o kaya ayaw niyang maramdaman kong pangit talaga ako. Kahit sabihin pa sakin ni Mommy yun ng maraming beses my life won't change a thing.

Naglakad ako ng naglakad hanggang sa sumakit na ang mga paa ko.

Tinitignan ko yung mga dahon na nahuhulog sa harapan ko. My eye caught a leave that slowly falling in front of me. Ang dahon na yun ay hugis puso. Ang ganda lang tignan, bihira lang kase ang ganun na dahon.

Nang mahulog ito sa sahig yumuko ako at dinampot ito.

 "Ouch" sabi ko. Nabangga ng tao na to yung ulo ko habang kinukuha ko yung dahon. Ang sakit ng ulo ko.

Umayos ako ng tayo at tinignan ko yung taong bumangga sa ulo ko.

Ang weird ng lalaki na to. Nakasuot siya ng malaking sumbrero at malaking sunglasses. Nakasuot din siya ng hoodie. Ano ba tong lalaking to? Di ba niya alam na summer ngayon? Somebody got to tell him.

Kumunot yung noo ko dahil tinititigan niya lang ako. Wala ba siyang balak magsorry?! I'm mad, very mad! Calm Aly be calm.

After a few seconds he says "Hi. I'm Se.."

Is he going to say sorry? But sorry does not pronounce like that. It's 'sorry' not 'serry'

 "I..uhm I'm Seahorse, and you are?" he smiled at me. I don't want to talk to strangers especially weird people like him.

 "I'm hate so don't talk to me" Naglakad ako at nilagpasan ko siya.

 "Wait!" Tumigil ako pero di ko siya nilingon "Hope to see you soon. By the way I'm sorry"

Finally! Marunong din naman pala magsorry ang isang to.

Nilingon ko siya pero nagulat ako ng di ko na siya nakita. Grabe, he vanished just like that.

Maybe he's a ninja that's why he vanished so fast or a vampire because he's all covered up. It's like he's afraid to the sunlight. Anong klaseng tao siya?

Sumakit na ang mga paa ko pati na rin ang utak ko kaya nagpasya akong umuwi na.

 "I'm cooking your favorite food Normally. Do you want to eat?"

 "No Mom. I'm going to wait for Daddy"

Pumunta ako sa kwarto ko at tumalon sa kama ko. Pinikit ko ang mga mata ko.

I'm so stress right now. I need to find a part time job to help my parents. I need to earn money for my college. Ugh, this is like hell. How can I earn money? Oh help me.

Binuksan ko yung computer ko para i-check kung  merong pwedeng pang part time job ko. Pero wala akong nakita kahit isa. 

May biglang pumasok sa kwarto ko.

 "Aly!" didn't I tell you that I have a brother? 'kay I'll tell you. This is my bro. He's uhm.. He's adopted. He already knows that and we're in the same age.