Chapter 11: Revelations

165 6 2
                                    

 Cam’s POV

Andito ako ngayon sa school garden, nakaupo sa bench…nakikinig ng music at nagtransform sa pagiging dakilang emotera…Sa 15 na taong paninirahan ko dito sa mundong ibabaw ay ngayon lang sumakit ang ulo ko dahil sa mga problema…

“URGHHHHH! BUHAY AH!” sigaw ko sabay sabunot sa buhok ko…wala pa ngang mga estudyante dito e…6:00 am palang kasi…maaga talaga akong pumasok, nakakairita lang kasi sa bahay ang mga sermon ni Papa..masisira eardrum ko e.Tss.

BIgla nalang akong napa-palakpak dahil sa naalala ko na 6:00 am din yun ah…yung oras ng tagpuan naming dito sana ni Carlos…at tingnan mo nga naman o, s school garden pa talaga..Tch! si Carlos…..

May kakaiba palang side yung abnormal nay un…

Di lang pala sya nakakairita…

*flashback*

Nanonood ako ng TV sa kwarto ko…wala, pampaantok lang ng biglang…

*beep* *beep*

Inabot ko ang cellphone ko sa pagtataka na kung sino ang magtetext ng ganito kalate 2 am na kasi…

Fr: Abnormal

Hi Cam!Ok ka na ba? Wag mo lang isipin yun ha…nandito lang ako para sayo…

*dug* *dug*

WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!

*dug* *dug*

Ano to?

*nandito lang ako para sayo…

*nandito lang ako para sayo…

*nandito lang ako para sayo…

Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah! Anu daw?!

“Urgh!” sabi ko sabay bato ko ng unan sa may pinto. Lintek! Di ako makahinga…

WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!

*dug* *dug*

“Malandi ka talaga Cam…syempre, andyan lang si Carlos para sayo bilang KAIBIGAN!” sabi ko sa sarili ko saka pa inemphasize yung KAIBIGAN..

*end of flashback*

Tsk! Oh..di ba di lang sya nakakairita,

nakakakilig pa…

WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!Ang landi ko….ang landi ko…

*dug* *dug*

“Aish! Abnormal na naman tibok ng puso ko..” sabi ko sa sarili ko at saka pa lumakad papunta sa puno na malapit lang din sa bench na inupuan ko …”Ayt! Puno…ganun ka din ba? Yung…mabilis tibok ng puso mo pag may naaalala kang tao? “ tanong ko sa puno na parang timang..

“LOVE ANG TAWAG DYAN!” sigaw ng isang lalaki sa likod ng puno…pamilyar yung boses nya ah...tumayo ako mula sa pagkakaupo at saka sumilip sa likod ng puno..”Eh? wala naman tao e…Tss. Tekaaaaaaa, PUNO…I-ikaw ba y-yun?” nauutal kong sabi…hindi kaya…hindi kaya may mumu dito sa school..WAAAAAAAAAAAAAH!

“Cam! Love ang tawag dyan!” sabi sa akin ng lalaking sa tingin ko ay yung sumigaw din..humarap ako ng biglang…

O____________O

*badump* *badump*

Carlos’ POV

Andito ako ngayon sa school…maaga pa nga daw e, gaya na din ng sabi ni Mama pero stressed kasi ako..di ko din alam kung bakit. Weird lang no?

Pangarap Lang Kita(Ongoing series)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon