သိပ္ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္... Hyung...
ဘာဆိုဘာတစ္ခုမွ အမွတ္တရေတြမ႐ွိခဲ့ေပမဲ့
Hyung ဆီကေန အခ်စ္..မေျပာနဲ႔.. အသိအမွတ္ျပဳမႈတစ္ခုေလးေတာင္ မရခဲ့ေပမဲ့..
Hyung ကို ခ်စ္ေနတုန္းပဲ... ခ်စ္ေနဆဲပဲ...
အခ်ိန္ေတြၾကာရင္... ေမ့သြားမယ္လို႔မ်ား ထင္ေနခဲ့သလား.Hyung...
က်ေနာ္က အစြဲအလန္းႀကီးတယ္ Hyung... ေမ့ဖို႔မႀကိဳးစားခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး.. ေမ့လို႔မရခဲ့တာပါ....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
.
.
.
.
.
ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းသြားတဲ့မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ.. Hyungဆီက.. Arnyi မဟုတ္ဘူး....
ဘယ္သူ႔ဆီကမွန္းမသိတဲ့ရလာတဲ့ျပန္စာေလးေတြ...ၿပီးေတာ့.. က်ေနာ့္အတြက္ဆိုၿပီး ေပးထားတဲ့ လက္ပတ္ေလးတစ္ခုရယ္... ၿပီးေတာ့ Valentine day ေနာက္တစ္ရက္မွာ လက္ခံရ႐ွိခဲ့တဲ့ ေခ်ာကလက္တစ္ေတာင့္ရယ္... အဲ့ဒီပစၥည္းေလးေတြကို ေသခ်ာေသသပ္လွပစြာထုပ္ပိုးၿပီးေတာ့.....
Kai ကေနတဆင့္ျပန္ေပးခိုင္းလိုက္တယ္...
က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း. တစ္ဖက္သတ္မဟုတ္ရပါဘူးဆိုတာ... Hyung ကို သိေစခ်င္တယ္ေလ....
က်ေနာ္ရဲ႕ လွပစြာစိတ္ကူးပံုေဖာ္ထားတဲ့အခ်စ္ေတြ လူမသိ..သူမသိ...ပ်က္စီးခဲ့ေပမဲ့... Hyung ကိုေတာ့ သိေစခ်င္တယ္ေလ...
Hyung ဘယ္လိုမ်ားထင္သြားမလဲ...
မတတ္ႏိုင္ဘူး Hyung .... က်ေနာ့္ခံစားခ်က္ေလးကို နည္းနည္းေတာ့ သိေစခ်င္မိတယ္...
.
.
.
.
က်ေနာ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္ခဲ့တယ္ေနာ္...
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့...
ေက်ာင္းနားေလးက ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့စြာနဲ႔ ထိုင္ေနတဲ့ Hyung ကို ေတြ႔လိုက္ရလို႔ေလ...
Hyung ရဲ႕အေ႐ွ႕က စားပြဲခံုေပၚမွာေတာ့ မနက္က က်ေနာ္ျပန္ေပးလိုက္တဲ့ ပါကင္ဗူးေလး...
က်ေနာ့္ကို သနားသလို..အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ မၾကည့္ပါနဲ႔ Hyung.
က်ေနာ္လိုခ်င္တာ Hyung ဆီက သနားမႈမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး.....
ညခင္းေတြဆို အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး....
အိပ္မေပ်ာ္လို႔ Hyung အေၾကာင္းစဥ္းစားမိတိုင္း မ်က္ရည္ေတြက က်လာတယ္....
သုတ္ပစ္ဖို႔ မႀကိဳးစားသလို... မ်က္ရည္က်တာကိုလဲ မရပ္တန္႔ခဲ့မိဘူး...
အိမ္ခန္းျပတင္းကေနၾကည့္ေနရင္း Hyung အရိပ္ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ စက္ဘီးနဲ႔ေျပးလိုက္ေတာ့မိမဲ့ ေျခေထာက္ေတြကို ရပ္တန္႔ပစ္ဖို႔ရာ.... ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္....
အရင္လို Hyung ေနာက္ကေန တေကာက္ေကာက္ မလိုက္မိေတာ့ေအာင္လဲ ႀကိဳစားခဲ့ရတယ္....
ဒါေပမဲ့ ညေနခင္းေတြမွာေတာ့ Hyung ရဲ႕အိမ္အျပန္လမ္းတစ္ေနရာကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနမိတုန္းပဲ....
က်ေနာ္က ေၾကာက္တတ္တယ္... သတိၱမ႐ွိခဲ့ဘူး...
Hyung ကိုေတြ႔ခ်င္လို႔ ေစာင့္ေနခဲ့မိတာမွန္ေပမဲ့... အေဝးကေန Hyung ပံုရိပ္ေလးေတြ႔မိတာနဲ႔ Hyungနဲ႔ေဝးရာကို ေက်ာခိုင္းထြက္လာခဲ့မိတယ္ေလ....
.
.
.
Hyung...က်ေနာ္ Final စာေမးပြဲကို ေသခ်ာမေျဖႏိုင္ခဲ့ဘူး...
ေပါင္းကူးစာေမးပြဲကို Qualify မျဖစ္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းဆက္တက္ခြင့္မ႐ွိေတာ့ဘူး...
က်ေနာ့္ကို အျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔..
အေမက ရြာမွာ႐ွိတဲ့ အဘြားဆီမွာ သြားေနခိုင္းတယ္...
အမွန္ေတာ့ က်ေနာ္လဲ Hyung နဲ႔ေဝးရာကို ထြက္သြားခ်င္မိတာပါ...
အိမ္မွာေနမယ္ဆို
Hyung ကိုေမ့လို႔ရမယ္မထင္ဘူးေလ....
က်ေနာ္ေက်နပ္စြာနဲ႔ပဲ.... အိမ္ကေနထြက္လာခဲ့မိတယ္....
ၿမိဳ႕နဲ႔အလွမ္းေဝးတယ္...
ဆက္သြယ္စရာဆိုလို႔ တစ္ရြာလံုးမွာ ႀကိဳးဖုန္း ၃ လံုးေလာက္ပဲ႐ွိတဲ့ရြာေလး....
Hyungကိုေမ့ဖို႔ရာ Hyung နဲ႔ေဝးရာကို ထြက္လာခဲ့ေပမဲ့.... ေနရာတိုင္းမွာ Hyung အရိပ္ေလးေတြ ျမင္ေနရသလိုပါပဲ.....
Hyung ကိုေမ့မလားလို႔ အရက္ေတြလဲေသာက္ၾကည့္ေသးတယ္..
.
.
မူးၿပီးအန္တာနဲ႔ အမူးေျပတဲ့အခါ ေခါင္းကိုက္တာပဲ အဖတ္တင္တယ္
.
.
Hyung ကိုေတာ့ ေမ့လို႔မရဘူး....
Hyung ေရာ.... Hyung အနားမွာ အရိပ္လို႐ွိေနတတ္တဲ့ က်ေနာ့္ကို....
အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ေစာင့္ေနက်... က်ေနာ့္ကို မေတြ႔ရင္... ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲ...
က်ေနာ့္ကိုမ်ား... သတိရေနမလား....
.
.
.
အတင္းေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ေပမဲ့....
ေမ့လိုမရမဲ့အတူတူ.... Hyung အေၾကာင္းပဲ ထိုင္စဥ္းစားေနမိတယ္.
.
.
.
အခ်ိန္ေတြၾကာလာနဲ႔တစ္ရက္
တစ္ရက္...
အိမ္ကညီေလးက ဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္...
Hyung ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားေတာ့မယ္လို႔ သတင္းၾကားတယ္တဲ့...
ဖုန္းဆက္ၿပီးၿပီးခ်င္း... က်ေနာ္..ရြာကေန ကမန္းကတန္း ျပန္လာမိတယ္....
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း႐ွာမိတာက Hyung ႐ွိႏိုင္မယ့္ေနရာ...
ေတာ္ေသးတာေပါ့
Hyung ကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္....
ခ်စ္လိုက္ရတာ Hyung ရယ္...
Hyung ေပ်ာ္ေနတဲ့ပံုပဲေနာ္.....
က်ေနာ္... Hyung ရယ္ေနတာေတြ႔ရေတာ့... စိတ္ခ်မ္းသာလိုက္တာ.....
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ အလြမ္းဒဏ္ရာေတြလဲ... ယူပစ္သလို ေပ်ာက္သြားေလရဲ႕...
Hyung သိလား.....
Hyung က တန္ခိုး႐ွင္တစ္ေယာက္လိုပါပဲ
က်ေနာ့္ရဲ႕ အသဲကြဲဒဏ္ရာေတြကို ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသေပးတဲ့ တန္ခိုး႐ွင္..
အေမကေတာ့ အိမ္ျပန္ဖို႔ဖုန္းဆက္တုန္းက ျပန္မလာေတာ့ဘူးေျပာထားတဲ့ က်ေနာ့္ကို... ႐ုတ္တရက္ႀကီးျပန္လာတာေၾကာင့္ ဆူေနေလရဲ႕...
ဒါေပမဲ့... က်ေနာ္ ေက်နပ္ပါတယ္...
Hyung ရဲ႕အျပံဳးေလးေတြကို ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့လို႔ေလ....
.
.
.
.
၂ ႏွစ္ထပ္ကုန္သြားျပန္ၿပီ...
က်ေနာ္...ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲျပန္ေျဖၿပီး ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္....
တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ Hyung ရဲ႕ေ႐ွ႕မွာ ရဲဝံ့စြာနဲ႔... ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔အတြက္... က်ေနာ္ႀကိဳးစားရမယ္....
.
.
.
.
.
ေတာင္းပန္ပါတယ္ Hyung.
Hyung တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ေပမဲ့...
ေက်ာင္းဆက္တက္ၿပီး တတိယႏွစ္မွာ က်ေနာ့္မွာ ရည္းစားတစ္ေယာက္႐ွိလာခဲ့တယ္...
က်ေနာ့္ထက္ ၄ ႏွစ္ငယ္တဲ့ ေကာင္မေလးေပါ့...
သူမက ခ်စ္စရာေကာင္းေပမဲ့.... Hyung လိုမ်ိဳး ရင္ခုန္မႈကိုေတာ့ မေပးစြမ္းႏိုင္ဘူး...
အသက္ငယ္ေတာ့ ဆိုးခ်င္တယ္...Hyung ေရ...
ဒါေပမဲ့ စိတ္ခ်ပါ.... Hyung ကိုေတာ့ က်ေနာ္က မဆိုးပါဘူးဗ်..... Hyung စကားနားေထာင္မယ့္ လူလိမၼာေလးပါ.....
.
.
.
က်ေနာ္ပဲစိတ္ထင္တာလား... တကယ္ပဲလားေတာ့မသိဘူး...
က်ေနာ့္ေကာင္မေလးက အျပင္သြားခ်င္တယ္ဆိုၿပီး. က်ေနာ့္စက္ဘီးေနာက္ကေန... ခါးဖက္ၿပီး ထိုင္လိုက္လာတာကို Hyung ေတြ႔သြားတယ္ေလ.
အဲ့ဒီ့တုန္းက Hyung မ်က္ႏွာက ခ်က္ခ်င္းႀကီးတည္သြားသလိုပဲ... တစ္ခုခုကိုအလိုမက်သလိုမ်ိဳး..... ထူထဲတဲ့မ်က္ခံုးေတြက တြန္႔ခ်ိဳးလို႔......
က်ေနာ္ေတြးခ်င္ရာဆြဲေတြးရရင္ေတာ့ Hyung သဝန္တိုသြားတာမွတ္လား....
က်ေနာ္ေပ်ာ္မိတယ္ Hyung...
ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ Hyung ေ႐ွ႕ေရာက္မွ ေကာင္မေလးကို ဖက္နမ္းလိုက္ရမလား...
အဲ့ဒါဆိုရင္ေရာ... Hyung ဆီက ေပါက္ကြဲသံစဥ္ေတြ ၾကားရမလား....
.
.
ဟင္အင္း
က်ေနာ္ သတိၱမ႐ွိဘူး Hyung......
Hyung စိတ္ထဲမွာ က်ေနာ္နဲ႔ အဲ့ေကာင္မေလးနဲ႔ကို အတည္လို႔ ထင္သြားမွာ က်ေနာ္ေၾကာက္တယ္ Hyung...
.
.
.
.
ေက်ာင္းၿပီးသြားခဲ့ၿပီ...
အရင္လို ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္မသြားရေတာ့ဘူး
အလုပ္လုပ္ေနရၿပီေလ Hyung ရယ္...
Hyung ကိုလဲ အရင္လို အျပင္မွာ သိပ္မေတြ႔ရေတာ့ဘူးေနာ္...
က်ေနာ့္ေကာင္မေလးလား.....
ျပတ္သြားၿပီေလ....
ေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့ေန႔တည္းက ျပတ္သြားတာ..
အခုေတာ့ အဲ့ေကာင္မေလးက ေနာက္ရည္းစားနဲ႔..
ဘယ္လိုမွေတာင္မခံစားလိုက္ရပါဘူးဗ်ာ...
က်ေနာ္ခ်စ္တာက သူမွမဟုတ္တာကိုး...
အလုပ္လုပ္ေနရင္း တစ္ရက္ေတာ့...
Hyung ဖုန္းနံပါတ္ေလးရခဲ့တယ္...
က်ေနာ့္ဖုန္းထဲမွာ ထည့္မသိမ္းထားမိေပမဲ့..
တစ္ခါတည္းနဲ႔ မွတ္မိသြားတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္...
ဖုန္းဆက္ဖို႔ ႀကိဳးစားမိတယ္...
Hyung နဲ႔ တစ္ခါမွ စကားမေျပာဖူးဘူးေလ...
ဒါေပမဲ့... ဖုန္းနံပါတ္ေတြကိုႏွိပ္ၿပီးေတာ့ Call ကိုမႏွိပ္ခင္မွာပဲ....
က်ေနာ့္သတိၱေတြကုန္ဆံုးခဲ့တယ္ Hyung....
ေသခ်ာစဥ္းစားမိေတာ့.... Hyung ကိုခ်စ္မိတာ ၆ ႏွစ္ေတာင္႐ွိသြားၿပီေနာ္....
တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္....
ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ စိတ္ကစားတယ္လို႔ Hyung သတ္မွတ္ခ်င္ေသးလား..
၆ ႏွစ္ေတာင္႐ွိခဲ့ၿပီကိုေလ.......
.
.
.
.
Hyung ကို စၿပီးေတာ့ခ်စ္မိခဲ့တည္းက...
Hyung အတြက္ဆိုၿပီး..
ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေတြ ဝယ္ထားတာ႐ွိတယ္....
ၿပီးေတာ့ စိတ္ကူးေပါက္ရင္ ေပါက္သလို ဝယ္ထားတဲ့ပစၥည္းေတြ... အက်ႌေတြ... ဖိနပ္ေတြ
ိပိုင္႐ွင္မဲ့ေနတဲ့ အဲ့ဒီ့ပစၥည္းေတြက... က်ေနာ့္ဗီဒိုထဲမွာ အစီအရီ...
နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ၂ ႏွစ္ၾကာေတာ့ ရံုးခ်ဳပ္ကို ေျပာင္းခြင့္က်တယ္...
.
.
.
.
ဒီေန႔ညကားနဲ႔ က်ေနာ္ Seoul ကို သြားရေတာ့မယ္
က်ေနာ္မသြားခင္ Hyung ကိုႏႈတ္ဆက္စကားေျပာခ်င္ေပမဲ့
သတိၱမ႐ွိဘူးေလ...
Seoul နဲ႔ ၄ နာရီေလာက္ အကြာအေဝးမွာ ႐ွိတဲ့ ၿမိဳ႕ျဖစ္ေပမဲ့ ျပန္လာျဖစ္ဖို႔ သိပ္မေသခ်ာဘူးေလ
Hyung တစ္ေယာက္ကလြဲရင္ က်န္တာကို သိပ္ၿပီး သံေယာဇဥ္မွ မ႐ွိပဲေလ... မိဘေတြကေတာ့ ပိတ္ရက္တိုင္း အိမ္ျပန္လာဖို႔ ေျပာေပမဲ့.. က်ေနာ္ျပန္လာျဖစ္မယ္ မထင္ဘူး...
က်ေနာ္ျပန္လာရင္ ႀကိဳဆိုမယ့္သူမ႐ွိဘူးေလ...
.
.
.
Hyung ေရ....
Seoul ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ... Hyung ကို သတိရတဲ့စိတ္ေတြက တားမရ စီးမရ...
ညခင္းအိပ္ခါနီးက်ေတာ့ ငိုမိေသးတယ္.....
အိမ္ကို သတိရတာေရာ....
Hyung ကို သတိရတာေရာ....
Hyung ေရာ... က်ေနာ္မ႐ွိေတာ့တာကို သတိထားမိရဲ႕လားဟင္...
.
.
.
.
Hyung သိလား.....
အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ သင္တန္းတက္ရတာ အရမ္းပင္ပန္းတာပဲဗ်ာ...
မနက္ ၉ နာရီကေန ညေန ၅ နာရီအထိ အလုပ္လုပ္....
ညေန ၆ နာရီကေန ၈ နာရီအထိ သင္တန္းတက္
အေဆာင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ၉ နာရီခြဲ..
သင္တန္းတက္တဲ့ေနရာနဲ႔ အေဆာင္နဲ႔က လိုင္းကား၂ဆင့္ျပန္စီးရတာ... ၿပီးေတာ့ မိနစ္ ၃၀ ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးကာမွ အေဆာင္ျပန္ေရာက္တာ...
ပင္ပန္းလိုက္တာဗ်ာ.....
လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ေကာင္းကင္ႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္
Hyung အေၾကာင္းေလးစဥ္းစား...
Hyung ေရာ ဒီလိုအခ်ိန္ဆို ဘာေတြလုပ္ေနမလဲ...
Hyung အနားမွာ အရိပ္တစ္ခုလို ကပ္လိုက္ေနတတ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို သတိမရဘူးလား...
.
.
Hyung မွတ္မိေနဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူးဗ်ာ...
က်ေနာ္ပဲ Hyung ကို ခ်စ္မယ္
တစ္ေယာက္တည္း
တစ္ဖက္သတ္ သတိရမယ္.....
လြမ္းမယ္.....
တမ္းတမယ္....
တဟ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ Hyung ေရာ က်ေနာ့္ကို သတိတရ႐ွိေနပါေစလို႔ ဆုေတာင္းမိတယ္....
.
.
.
.
.
အခုဆိုရင္ Seoul ကိုေရာက္လာတာ ၂ ႏွစ္....
ဟိုတစ္ေလာက Kai ဆီက သတင္းၾကားတယ္..
Hyung မွာ ေကာင္မေလး ႐ွိေနၿပီတဲ့...
သတင္းအရေတာ့က်ေနာ့္ထက္ေတာင္ ငယ္ေသးတယ္ဆိုပဲ...
Hyung နဲ႔ အသက္အရမ္းကြာေနမလား...
ၿပီးေတာ့ Hyung သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္မွာေနာ္...
အရမ္းလဲ ဂ႐ုစိုက္မွာ... ကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုေပါ့ေလ....
အရင္စိတ္မ်ိဳးနဲ႔သာဆိုရင္ ငိုမိမလား...
အခုက်ေတာ့ Hyung အတြက္ ဝမ္းသာမိတယ္..
အသက္ငယ္ငယ္ ခ်စ္စရာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ရည္းစားအျဖစ္ ရထားလို႔ေလ...
ျမင္ေတာ့မျမင္ေသးဖူးေပမဲ့.... အဲ့ဒီညီမေလးအစား. က်ေနာ္ ဝမ္းသာပါတယ္...
Hyung ရဲ႕အခ်စ္ေတြကို သူရထားလို႔ေလ...
အဟက္.... ညီမေလး လို႔ က်ေနာ္ေျပာမိလိုက္တယ္ေနာ္....
Hyung ခ်စ္သူဆိုေပမဲ့ က်ေနာ္ထက္ ငယ္ေတာ့ ညီမေလး ေပါ့ဗ်ာ.....
အားလဲအားက်မိပါရဲ႕...
.
.
.
.
.
ဆယ္ႏွစ္
Hyung ကို စေတြ႔ၿပီး ခ်စ္မိသြားတာ... ခ်စ္မိခဲ့တာ အခုဆို ဆယ္ႏွစ္..
Hyung က်ေနာ့္ကို ေမ့သြားေလာက္ၿပီေပါ့ေနာ္
က်ေနာ္ကေတာ့ မေမ့ေသးဘူး...
တမင္မေမ့တာ မဟုတ္ပဲ..
Hyung အေၾကာင္းကို ေန႔တိုင္းစဥ္းစားမိေနတာက
အက်င့္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနတာ...
မနက္ခင္းအိပ္ယာထ... မ်က္ႏွာသစ္...
သြားတိုက္သလိုမ်ိဳး....
Hyung အေၾကာင္း စဥ္းစားမိတာ... သတိရမိတာက ေန႔စဥ္လုပ္ေနက် အလုပ္တစ္ခုလို
.
.
.
.
.
.
.
အခုတစ္ေလာ အိပ္မက္ေတြမွာ
Hyung ပါလာတယ္ ...
Hyung ကိုၾကည့္ရတာ ေနမေကာင္းသလိုပဲ..
တကယ္ပဲ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနသလားဟင္...
က်ေနာ္ စိတ္ပူတယ္ Hyung...
ဖုန္းဆက္ၾကည့္ရမလား....
ညီမေလးကေရာ Hyung ကိုဂ႐ုစိုက္ရဲ႕လား...
နယ္ျပန္သြားလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား..
ဖုန္းပဲဆက္ရမလား....
ဖုန္းနံပါတ္ကေရာ... ေျပာင္းသြားၿပီလား...
.
.
.
မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ....
ဖုန္းဆက္ၾကည့္မယ္....
တူ.....တူ......တူ..... ဆိုၿပီး ဖုန္းဝင္သြားတဲ့ေနာက္မွာ..... က်ေနာ့္ရင္ေတြ အတိုင္းအဆမ႐ွိခုန္ေနလိုက္တာ...
ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအး...
"Hello''
OMG ဖုန္းဝင္သြားၿပီ...
"Hy......Hyung.. Kris Hyung???.''
ဘုရား...ေရ ငါက ဘာလို႔ အသံေတြတုန္ေနရတာလဲ..
"Nae?...Duku?..''
"Hyung.... ဖုန္းေျပာလို႔ရလားဟင္''
"ဟုတ္... ဘယ္သူလဲ မသိဘူးဗ်.. အခုေတာ့ ကားေမာင္းေနလို႔...အေရးမႀကီးဘူးဆိုရင္ ခဏေန ျပန္ေခၚေပးပါ့မယ္...''
"Awww... Nae... Hyung...''
ဟူး.........
သက္ျပင္းေမာႀကီးတစ္ခုကို ခ်မိပါရဲ႕.....
Hyung....
က်ေနာ့္ကို မသိတာ ေသခ်ာတာေပါ့ေနာ္......
သတိထားစမ္း.... Park Chanyeol.... Hyung မသိေအာင္ပဲ ခ်စ္ေတာ့မယ္လို႔ မင္းေျပာထားတာေလ...
အခုမွေတာ့... သူမသိလဲ... သူ႔အျပစ္မဟုတ္ဘူး..
🎶🎶🎶🎶🎶Ring...
ဗုေဒၶါ... ဖုန္းျပန္ေခၚတယ္....
"H...... Hello''
"ဟုတ္ကဲ့ ခုနကဖုန္းေခၚထားတာေလ..''
''Nae... Hyung ေနေကာင္းတယ္ေနာ္..''
"ဟုတ္ကဲ့ ေကာင္းပါတယ္ဗ် ဒါနဲ႔ အခုေျပာေနတာက ဘယ္သူလဲမသိဘူး''
ေမးေနၿပီ.... ဒုကၡပဲ ဘယ္သူလို႔ေျဖရမွာလဲ...
"Hyung...ကို သိတဲ့ ညီတစ္ေယာက္ပါ''
"Awww.... ဟုတ္လား.... ဘယ္ကလဲမသိဘူးေနာ္''
"အခုေတာ့ Seoul မွာေနတယ္... အရင္ကေတာ့ Hyung နဲ႔တစ္ၿမိဳ႕ထဲပါပဲ''
"ဟုတ္လား... Seoul က... Min Woo သူငယ္ခ်င္းလား''
"အာ...မဟုတ္ပါဘူး.''
"ဒါဆို.. နာမည္က ဘယ္လိုေခၚလဲ... Hyung ကို ဘယ္လိုသိတာလဲ... အခုေရာ ဘာကိစၥ႐ွိလို႔ ဖုန္းဆက္တာလဲ''
ေမးခြန္းေတြက မ်ားလိုက္တာ Hyung....
"ေျဖးေျဖးေပါ့ Hyung ရာ.. ဒါနဲ႔ Hyung အခုတစ္ေလာ ေနေကာင္းရဲ႕လား...''
"အခုေတာ့ ေနေကာင္းသြားပါၿပီ... ဟိုတစ္ေလာတုန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေနမေကာင္းျဖစ္သြားေသးတယ္.. ေဆးရံုေတာင္ တက္လိုက္ရေသးတယ္... ဒါနဲ႔ ဘာလို႔ေမးတာလဲဟင္''
ေဟာ.... ေတြ႔လား... အိပ္မက္ေတြ မေကာင္းတာ.. Hyung ေနမေကာင္းလို႔ကိုး...
"Arnyi...ဒီအတိုင္းပဲေမးၾကည့္တာ''
"ဒါနဲ႔ ဘယ္သူလဲဆိုတာ မေျပာရေသးဘူးေနာ္''
ဟူး......
သက္ျပင္းခ်မိတယ္....
"Hyung.... တစ္ခုေမးမယ္ေနာ္''
"Innn...ေမးေလ''
"လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္က... Hyung..အနားမွာ... ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္''
"ခဏေလး.... လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္...မင္း... ဟိုေကာင္ေလးမွတ္လား... မ်က္မွန္ဝိုင္းေလးနဲ႔... ဟိုေကာ်င္းသား... ဟုတ္တယ္မွတ္လား''
ဘုရားေရ...
Hyung..... က်ေနာ့္ကို သိေနတယ္....
ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသိေနရတာလဲ...
"ဟို... Hyung.... ဘယ္လိုလုပ္ သိေနတာလဲဟင္''
"Miyan.... နာမည္မသိေပမဲ့... Hyung.... သတိရေနခဲ့တာ.... အခ်ိန္တိုင္းေတာ့မဟုတ္ေပမဲ့..
တိုက္ဆိုင္မႈေတြ႐ွိတိုင္း.. သတိရေနခဲ့တာ''
Daebak....
Hyung က....
က်ေနာ့္ကို.... သတိရေနခဲ့တယ္တဲ့....
"ၿပီးေတာ့ေလ... Hyung ေတာင္းပန္စရာလဲ႐ွိတယ္''
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
YOU ARE READING
အခ်စ္ဦး
Fanfictionဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ.. ခ်စ္မိခဲ့လို႔ စိတ္ကစားတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခ်င္တာလား Hyung... မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ အစြဲအလန္းႀကီးလြန္းတဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ Hyung ခ်စ္မိတဲ့အခ်စ္ေတြက ထာဝရပါ.....
