အခ်စ္ဦး

Part 1

အခ်စ္ဦး...တဲ့
ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ေတာ့ ဘယ္လိုေနလဲမသိေပမဲ့
က်ေနာ့္အတြက္ကေတာ့.. သူဟာ.. အရာအားလံုးပဲ
ဘယ္လိုအခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္
စဥ္းစားမိတိုု္င္း
သတိရမိတိုင္းမွာ
ၾကည္ႏူးစရာအတိ
သူနဲ႔က်ေနာ့္ၾကားမွာ
ဘာအမွတ္တရတစ္ခုမွ မ႐ွိခဲ့ေပမဲ့
႐ွိခဲ့တဲ့အမွတ္တရေတြကလဲ
က်ေနာ္တစ္ဖက္သတ္ဆန္စြာ ဖန္တီးခဲ့တာ ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့လဲေပါ့
သူ႔ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္
ငိုေႂကြးခဲ့ရတယ္
လြမ္းေမာခဲ့ရတယ္
ၾကည္ႏူးခဲ့ရတယ္
သူ႔ေၾကာင့္ အရာအားလံုး သက္ဝင္ခဲ့သလို
သူ႔ေၾကာင့္ပဲ အရာအားလံုး ဆိတ္သုဥ္းခဲ့ရဖူးတယ္
ဘာေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္
သူ႔ကိုခ်စ္မိတဲ့အခ်စ္ေၾကာင့္
က်ေနာ့္ဘဝေလးက အဓိပၸာယ္႐ွိခဲ့တယ္...
သူ႔ေၾကာင့္ပဲ.. ဘဝခရီးေ႐ွ႕ဆက္ဖို႔ အင္အားေတြ႐ွိလာခဲ့တယ္..
သူ႔ေၾကာင့္ပဲ... အခ်စ္ဆိုတာ... ခ်စ္ေနဖုိ႔ပဲလိုတယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရတယ္..
.
.
.
.
ခင္ဗ်ားတို႔ အခ်စ္ကို ဘယ္အခ်ိန္မွာစေတြ႔ခဲ့တာလဲ..
ဘယ္လိုစေတြ႔ခဲ့တာလဲ..
Romance ဆန္ဆန္ေလးေတြ႔ခဲ့တာလား.
.
.
.
.
က်ေနာ္အခ်စ္ကိုစသိတဲ့အခ်ိန္ကေတာ့...
သိပ္ကိုလွပတဲ့အခ်ိန္ေလးေပါ့...
ထူးေတာ့ထူးဆန္းသားေနာ္..
တစ္ၿမိဳ႕ထဲသားခ်င္းျဖစ္ေပမဲ့..
အခ်ိန္အခါ မတိုက္ဆိုင္ေသးေတာ့..
အေၾကာင္းအရာေတြမတိုက္ဆိုင္ေသးေတာ့..
မေတြ႔မိခဲ့တဲ့သူ႔ကို...
အေၾကာင္းအရင္း...
အခ်ိန္အခါတိုက္ဆိုင္လို႔..
ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္က..
ဒီဇင္ဘာလရဲ႕... သာယာတဲ့ ညေနခင္းတစ္ခုမွာေပါ့..
ႏွင္းေတြသည္းထန္စြာ က်ဆင္းတတ္ေပမဲ့..အဲ့ဒီ့ေန႔က ႏွင္းေတြမက်ပဲ..
ျမဴေတြဆိုင္းရံုေလာက္သာ...
ညေနခင္းရဲ႕အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးနဲ႔...
ျမဴေတြဆိုင္းေနတဲ့...ပတ္ဝန္းက်င္...
.
.
.
.
အဲ့ဒီ့ေန႔က..
"Chanyeol ေရ... မုန္႔သြားစားမယ္''
"Onnn .. လာၿပီ လာၿပီ.. omma ေရ Kai နဲ႔ မုန္႔သြားစားလိုက္ဦးမယ္''
အေမ့ကို လွမ္းေျပာၿပီး အိမ္ေနရင္း အဝတ္အေပၚကေန အေႏြးထည္အပါးေလးထပ္ဝတ္ၿပီးေတာ့
အျပင္ကို ထြက္သြားလိုက္တယ္..
"Kai လာ.သြားၾကမယ္''
ညေနခင္းေတြဆို Kai နဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ စက္ဘီးေလွ်ာက္စီးရင္း.. မုန္႔စားေနၾက..
က်ေနာ္တို႔က ပထမႏွစ္ေအာင္စာရင္းထြက္ၿပီးေတာ့ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းျပန္မဖြင့္ေသးလို႔ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ ေစာင့္ေနတုန္းေလ..
ညေနခင္းတိုင္း ပံုမွန္ အျပင္ထြက္ေနၾက... နယ္ၿမိဳ႕ေလးဆိုေတာ့.. ကားလဲမ႐ႈပ္... လူလဲနည္း.. ညေနေတြဆိုရင္... ၿမိဳ႕ထဲလမ္းမေတြေပၚ စက္ဘီးေလွ်ာက္စီးရတာ.. အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာ....
.
.
.
.
အဲ့ဒီေ့နက ႏွင္းေတြက်မေနဘူး....
ျမဴဆိုင္းေနတဲ့ ညေနခင္း.....
စက္ဘီးစီးရင္းနဲ႔.. စကားေျပာလာတဲ့က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္..
လမ္းတစ္ခုကို ေကြ႔ခ်ိဳးမဲ့အခ်ိန္..
တစ္ဖက္လမ္းထဲကေန ေကြ႔ထြက္လာတဲ့ စက္ဘီးသံုးစီး...
အဲ့ထဲကမွ... စက္ဘီးအနီေရာင္ေလးေပၚက.. လူတစ္ေယာက္..
သူလဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔စကားေျပာလာပံုပါပဲ..
႐ုတ္တရက္..ျပံဳးလိုက္တဲ့ သူ႔အျပံဳးတစ္ခ်က္
သူ႔ူအနားမွာ.. အလင္းေတြဖ်ာထြက္လာသလိုပဲ ...
က်ေနာ့္မ်က္စိထဲမွာ...
သူကလြဲလို႔ အရာအားလံုးေမွးမွိန္သြားေလရဲ႕...
.
.
.
အခ်ိန္ေတြရပ္တန္႔သြားတယ္...
အမွတ္တမဲ့ေလး..
စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္အခ်ိန္ခဏေလး...
အဲ့အခ်ိန္ခဏေလးမွာ..
က်ေနာ့္ရင္ထဲ... ျမန္ႏႈန္းျမင့္ရထားတစ္စင္း... မိုင္ကုန္ခုတ္ေမာင္းသြားေလရဲ႕...
ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြ..ေအးစက္လာတယ္
႐ုတ္တရက္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးကေန ခုန္ခ်လိုက္သလိုမ်ိဳး..
ေပေပါင္းမ်ားစြာအျမင့္ကေန ခုန္ခ်လိုက္သလိုမ်ိဳး..
ရင္ထဲမွာ.... ဆူနာမီမုန္တိုင္းတိုက္ခတ္သြားသလိုမ်ိဳး
အဲ့အခ်ိန္ခဏေလး...စကၠန္႔ပိုင္းေလးမွာ..ျဖစ္သြားခဲ့တယ္..
စက္ဘီးဆက္နင္းဖို႔ ေမ့သြားသလိုမ်ိဳး... ေနရာမွာတင္.. ရပ္တန္႔သြားမိတယ္...
"Chanyeol.... Chanyeol.... yaaaaa''
"အင္...အဲ့... ဘာလို႔ေအာ္တာလဲဟ''
"ဘာ... ဘာလို႔ေအာ္လဲ... ဟုတ္လား.. နင္အဲ့မွာ အေတာင့္လိုက္ႀကီးေသေနတာေလ..''
"Kai...ငါေလ... ငါ..အခ်စ္ဆိုတာ ေတြ႔လိုက္ရၿပီထင္တယ္''
"ဘာ..''
"နင့္လက္ေပးစမ္းပါ... ၾကည့္စမ္း...ေတြ႔လား.ငါ့ရင္ေတြခုန္ေနတာ''
Kai ရဲ႕လက္ကုိဆြဲပီး ရင္ဘတ္ေပၚတင္လိုက္ေတာ့.. ထေအာ္ေလသည္.
"Yaaaa... ဘာလုပ္တာလဲဟ.. ရြံ႔စရာ...''
"မင္းကလဲ... ငါ့ရင္ခုန္ေတြခုန္ေနတာေလ... ဟုတ္တယ္မွတ္လား''
"မင္းႀကီးေတာ္က မခုန္ရင္ ေသသြားမွာေပါ့ဟ''
"ဟုတ္ဘူးေလ..ငါေျပာတာက သာမာန္ထက္ ပိုၿပီး ခုန္သြားတာကိုေျပာတာ...''
"ထားလိုက္စမ္းပါဟာ.. ေျပာပါဦးမင္းက ဘာကိုေတြ႔လိုက္လို႔လဲ''
"အဲ့ဒါက.. ဟိုမွာ..ဟမ္... မ႐ွိေတာ့ဘူးဟ''
Kai က က်ေနာ္လက္ညိဳးျပရာလိုက္ၾကည့္ေတာ့...
"ဘယ္သူမွလဲ မ႐ွိပဲနဲ႔.. မင္းသရဲေျခာက္ခံရတာလား''
"အာ.. မျဖစ္ႏိုင္တာ... လူပါဟ.''
လူေတာင္မွ.. ႐ိုး႐ိုးလူမဟုတ္တန္ရာ..
နတ္သက္ေႂကြလာတဲ့... နတ္သားအလား...
အဲ့ဒီေန႔က မုန္႔စားေနရင္းေတာင္... သူ႔အေၾကာင္းက ေခါင္းထဲေရာက္လာလို႔..
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ... သူ႔အေၾကာင္းကိုစဥ္းစားမိေနတယ္..
သူက... ဘယ္သူလဲ... ဘယ္ကလဲ..
ေျပာင္းလာတာလား..
နယ္ၿမိဳ႕ေလးမို႔ ႐ွိသမွ်လူေတြအကုန္လံုးနဲ႔မသိရင္ေတာင္..
.မ်က္မွန္းတမ္းမိသူေတြမ်ားသည္....
သူ႔ကိုေတာ့.. တစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူးဘူး.....
နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ... ဘယ္မွာေနလဲ...
ဘာေတြလုပ္လဲ...
က်ေနာ္.. သူ႔အေၾကာင္းကို.. စံုစမ္းေတာ့မည္...
.
.
.
.
ေနာက္တစ္ရက္
.
.
ဘာရယ္မဟုတ္... က်ေနာ့္အခန္း ျပတင္းေပါက္ကေန...
လမ္းမဘက္ကို ေငးေနတုန္း
လမ္းထိပ္ကေန.. စက္ဘီးအနီေလးတစ္စီးျဖတ္သြားတယ္
အခ်ိန္ခဏေလးသာေတြ႔ဖူးေပမဲ့...
သူ႔မ်က္ႏွာ ပံုပန္းသ႑ာန္က..ဘယ္လို႐ွိတယ္ဆိုတာေတာင္ ေသခ်ာမသိေသးတဲ့အေနအထားမ်ိဳးမွာေတာင္..
သူပဲလို႔... ေသခ်ာေစတဲ့အရာက....
က်ေနာ့္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံ.....
ျဖတ္ခနဲတစ္ခ်က္ရင္ခုန္မႈက.. သူပဲ.. လို႔ ေသခ်ာေစခဲ့တာ...
"Omma.ေရ.. အျပင္ခဏသြားလိုက္ဦးမယ္''
အေမ့ဆီက အေၾကာင္းမျပန္ခင္မွာပင္... စက္ဘီးဆြဲလို႔..အျမန္ထြက္လာခဲ့မိသည္...
ဘယ္ေရာက္သြားလဲ...
ဝ႐ုန္းသုန္းကား... ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္...
လမ္းတစ္ခုဘက္ကို ေကြ႔သြားတဲ့.. ပံုရိပ္တစ္ခု...
က်ေနာ္.. အျမန္နင္းကာ လိုက္သြားမိသည္....
တျဖည္းျဖည္းမွီလာတဲ့အခါမွာေတာ့...
က်ေနာ့္ရင္ခုန္သံေတြက.. ပိုၿပီးေသခ်ာလာတယ္
သူ႔စက္ဘီးေနာက္မွာေတာ့... စကၠဴပါကင္ပံုးတစ္ပံုးကိုတင္ထားသည္..
သူက အလုပ္လုပ္ေနတာလား...
မသိမသာေလး ၾကည့္မိေတာ့.. ေဆးပစၥည္းေတြထည့္ထားသည့္ပံုး..
သူက ေဆးကုမၸဏီမွာ.. လုပ္ေနတာလား..
ၿမိဳ႕ထဲမွာဆိုရင္ ေဆးကုမၸဏီက ၃ ခုေလာက္႐ွိသည္
ဘယ္ကျဖစ္ႏိုင္မလဲ.....
စဥ္းစားစမ္း...
ေနဦး..uniform မဝတ္တဲ့ကုမၸဏီဆိုေတာ့...
အာ...သိၿပီ.. UniSun..
ဟုတ္ပါသည္... ေဆးကုမၸဏီေတြထဲမွာ.. အဲ့တစ္ခုကပဲ.. uniform မဝတ္ရတာ...
ဒါေပမဲ့ အဲ့မွာက လူ ႏွစ္ရာေလာက္႐ွိတာ...
သူက ဘယ္သူလဲ.. ငါဘယ္လိုသိမလဲ...
သူ႔အေၾကာင္းစဥ္းစားေနရင္း... စက္ဘီးနင္းရင္းနဲ႔ ႐ုတ္တရက္..
ထိုသူက အေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့.. မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ...
ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္...
ေလခြၽန္ရင္းနဲ႔...
သူ႔စက္ဘီးကို ေက်ာ္တက္လိုက္ကာ...... အ႐ူးကြက္နင္းလိုက္ရသည္....
.
.
ေသစမ္းပါဟာ.
.
သူ႔မ်က္ႏွာေလးေတာင္ ေသခ်ာမၾကည့္လိုက္ရဘူး.
.
.
ကိုယ့္နဖူး ကိုယ္ျပန္႐ိုက္ကာ... အိမ္ပဲျပန္လိုက္ရသည္......
ထိုရက္ကစၿပီး ေက်ာင္းျပန္မဖြင့္မခ်င္း.. က်ေနာ္အလုပ္တစ္ခုရလာသည္..
က်ေနာ့္အခန္းျပတင္းေပါက္ကေန...
အျပင္ကိုအျမဲတမ္းၾကည့္ေနဖို႔နဲ႔...
သူ႔ကိုေတြ႔လိုက္တာနဲ႔.. စက္ဘီးနဲ႔ေျပးလိုက္ဖို႔ျဖစ္သည္.....
ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ဖို႔က ၂ ပတ္ေလာက္ေတာ့လိုေသးသည္...
ထံုးစံမျပတ္ ညေနခင္းတိုင္း... စက္ဘီးစီးထြက္...
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ Kai က လာေခၚသည္.. တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း...
က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း... သြားသည့္ရက္ေတြဆိုရင္ေတာ့...
သူ႔ေနာက္ကေန....
အရိပ္လို ေလွ်ာက္လိုက္ျဖစ္သည္..... ဘယ္ေလာက္အထိ သူ႔ေနာက္ကို ေလွ်ာက္လိုက္မိသလဲဆိုရင္...
ဘယ္အခ်ိန္ဆို... ဘယ္ေနရာမွာ ႐ွိေနမလဲဆိုတာအထိ... သိလာခဲ့ရသည္..
သိပ္ေတာ့လဲ အတင့္မရဲ... မေတာ္တဆမ်ား... ရိပ္မိသြားမလား...
သတိထားမိသြားမလားလဲ... စိုးရိမ္ရေသးသည္...
ဒီလိုနဲ႔ပဲ....
ပ်င္းရိစရာေကာင္းတဲ့ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဟာ
သူ႔ေၾကာင့္... အဓိပၸါယ္႐ွိလာခဲ့သည္...
ဒါေပမဲ့...
သူဘယ္သူလဲ... ဘယ္ကလဲ... ဘယ္မွာေနလဲ... သူ႔အေၾကာင္း ဘာမွမသိရေသး...
Kai ကိုလဲ မေျပာရဲေသး...
က်ေနာ့္ခံစားခ်က္ေတြ ပိုၿပီးေသခ်ာလာတဲ့အထိ...
အဲ့ဒီအခ်ိန္က်မွ.. သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပါ ဖြင့္ေျပာၿပီးေတာ့... အကူအညီေတာင္းရမည္..
တကယ္လို႔ သူတို႔မကူညီလဲ... က်ေနာ့္ဘာသာ..က်ေနာ္ႀကိဳးစားမည္....
ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ၿပီ...
မနက္ ၇ နာရီေလာက္ အိမ္ကေနထြက္မွ ေက်ာင္းကို ၈ နာရီထိုးခါနီးေလာက္ေရာက္သည္..
ေက်ာင္းသြားေတာ့လဲ.. Kai နဲ႔အတူတူ..
"Kai ေရ.... ေက်ာင္းသြားရေအာင္''
ဒီေန႔ေတာ့ က်ေနာ္ေစာႏိုးေနသျဖင့္ Kai အိမ္ကိုသြားကာ.. ေခၚလိုက္သည္...
"Chanyeol တက္ႂကြလွခ်ည္လား.. ဒီလိုေန႔က စာသင္မွာမွ မဟုတ္တာ''
"ေအးေလ..သိသားပဲ... ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႔ရေအာင္ေလဟာ... ဟိုေကာင္ေတြ အေဆာင္ျပန္ေရာက္ၿပီလို႔ၾကားလား''
"Mola ဖုန္းမွမဆက္ျဖစ္တာ''
Kai နဲ႔က်ေနာ္ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ စက္ဘီးနင္းလာခဲ့ရာ... ေက်ာင္းေရာက္ခါနီးတစ္ေနရာက်ေတာ့... မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကေန နင္းလာတဲ့ စက္ဘီး ၃ စီး အေ႐ွ႕မွာ ၂ စီး အေနာက္က ၁ စီး... ထိုစက္ဘီးအနီေလးေပၚတြင္....
က်ေနာ့္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေလး...
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႔ရသည့္အေနအထားတြင္... က်ေနာ္ေသခ်ာလွမ္းၾကည့္မိသည္...
က်ေနာ့္မ်က္စိမ်ား သူ႔ထံတြင္ကပ္ပါသြားသလား...
က်ေနာ္တို႔နဲ႔အေတာ္ေဝးသြားသည္အထိ
က်ေနာ္က ေနရာမွာတင္.. ရပ္တန္႔လ်က္....
"Chanyeol...ဟာ.. ဟေရာင္''
"ေအာ္... အင္း.. လာၿပီ''
Kai ကအေ႐ွ႕သို႔ ခပ္ေဝးေဝးေရာက္ေနရင္းမွ က်ေနာ္ပါမလာမွန္းသိကာ.. ရပ္ေစာင့္ကာ လွမ္းေအာ္ျခင္းျဖစ္သည္...
"ဟေရာင္ မင္းဘာျဖစ္သြားတာလဲ... ႏွစ္ခါ႐ွိၿပီေနာ္''
"ဟြာေလ... မသိေတာ့ဘူးဟာ.. ငါ ေနာက္မွေျပာေတာ့မယ္...''
.
.
.
.ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းကိုေရာက္လာေတာ့... ေက်ာင္းဖြင့္စထံုးစံအတိုင္း လူကေတာ့ သိပ္မစံုေသး
"Hello.... long time no see''
ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းလွမ္းေအာ္ေျပာတာက Chen..
Kai>> အံမာ... ၁ လေလာက္ပဲ မေတြ႔ရတာကိုမ်ား
Chen>>ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ... ႏႈတ္ဆက္တာကို မင္းကလဲ
Chanyeol >> ဒါနဲ႔ က်န္တဲ႕ေကာင္ေတြေရာ... မေရာက္ၾကေသးဘူးလား..
Chen>>လာေနၿပီ လမ္းမွာတဲ့....
Chanyeol>>ထံုးစံအတိုင္း D.O က Roll 1 ဆိုေတာ့.. သူ႔ကို ဒကာခံခိုင္းရမယ္..
Kai>>ဒါေပါ့ဟ.....
D.O>>ေဟ့.. ငါ့နာမည္ၾကားတယ္... ဘာျဖစ္လို႔လဲ
Others>>မုန္႔ေကြၽးခိုင္းမလို႔ေလ
D.O>>ေအးပါကြာ.. ေကြၽးပါ့မယ္.. ဒါနဲ႔ Chanyeol မင္းက ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ Roll က်သြားတာလဲ... စာေတြရတယ္မဟုတ္လား
Chanyeol>>ရေတာ့ရပါတယ္.. ေမးခြန္းကို သိပ္နားမလည္လို႔ မေျဖႏိုင္ဘူးျဖစ္သြားတာ....
.
.
.
က်ေနာ္က အရင္က Roll 8 ျဖစ္ေပမဲ့ ဒုတိယႏွစ္က်ေတာ့ Roll 31 ျဖစ္သြားသည္... ေက်ာင္းသား ၆၀ ေက်ာ္႐ွိတာမို႔ အညံ့ႀကီးထဲေတာ့မေရာက္ေသး...
ဒီႏွစ္ကေတာ့ အေရးႀကီးသည္...
ေပါင္းကူး႐ွိသျဖင့္ စာမႀကိဳးစားလွ်င္ ေနာက္ႏွစ္ဆက္တက္၍မရ.....
Kai>>လူစံုရင္ Canteen သြားရေအာင္.. ငါေျပာစရာ႐ွိတယ္..
Chen>>ငဘတ္လာရင္ စံုၿပီေလ.... ေဟာ..ေျပာရင္းနဲ႔ေရာက္လာၿပီ...
.
.
.
.
At Canteen,
Baek>>Kai ေျပာစရာ႐ွိတယ္ဆို..
Kai>>ဒါေပါ့... ငါမေျပာခင္ မင္းတို႔ ဘာေတြထူးျခားတာ သတိထားမိလဲ...
Others>>ဘာကိုထူးျခားတာလဲ... မင္းလား
Kai>>မဟုတ္ဘူးေလ... ငါတို႔ထဲမွာ.. တစ္ခုခုထူးျခားေနတာ႐ွိတယ္.. သတိထားမိလား
Kai ကေျပာရင္းနဲ႔ က်ေနာ့္ကို မ်က္စပစ္ျပေတာ့.. က်န္တဲ့သူေတြအၾကည့္က က်ေနာ့္ဆီေရာက္လာသည္...
Chanyeol>>Na???? Wae???
က်ေနာ္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးေမးလိုက္မိသည္..
Kai>>Chanyeol က အခ်စ္ကိုေတြ႔ၿပီတဲ့
Others>>bor???
အားလံုးကတစ္ၿပိဳင္နဲ႔ထေအာ္ၾကသျဖင့္... က်န္တဲ့ဝိုင္းေတြကပါလွမ္းၾကည့္ေနၾကသည္...
"တိုးတိုးေျပာၾကစမ္းပါဟာ''
က်ေနာ္ေျပာလိုက္ေတာ့.. Baek က လွမ္းေမးသည္..
"ဘယ္သူလဲ.. ဘယ္ကေကာင္မေလးလဲ.. ငါတို္ေက်ာင္းကပဲလား''
"Arnyi... အျပင္က.. အလုပ္လုပ္ေနၿပီ''
Cnen>>ဒါဆို.. မ နဲ႔ေမာင္ ေပါ့... ေခ်ာလား..မင္းအစ္မႀကီးက''
Chanyeol>>အင္း....ေခ်ာေတာ့ေခ်ာတယ္... ဒါေပမဲ့.. အစ္မႀကီးေတာ့မဟုတ္ဘူး...
"Borrr. ဖြီး....''
က်ေနာ့္ေျပာစကားေၾကာင့္... ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီေတြ သီးကုန္ၾကသည္..
D.O>>ဘာ... မင္းဟာက... ေယာက္်ားႀကီးလား
Chanyeol>>Inn....
က်ေနာ္အျပံဳးႀကီးနဲ႔ ေခါင္းၿငိမ့္ျပေတာ့... က်န္သူမ်ားက အံျသတႀကီးဝိုင္းၾကည့္ၾကသည္...
သူတို႔အၾကည့္တြင္.. အံျသမႈက အတိုင္းသား..
Chen>>ဟုတ္မွလဲလုပ္ပါဟာ.. ဘာလဲ မင္းက Gay လား...
"မဟုတ္ဘူးကြ... အမွတ္တမဲ့ကေန... ငါ့ရင္ခုန္သံေတြေၾကာင့္... ငါ့ရင္ထဲမွာ.. သူ႔ကိုခ်စ္မိသြားတယ္ဆိုတာ သိလာတာ.. သူ႔ကိုေတြ႔ရင္... ငါအရမ္းရင္ခုန္တယ္ဟာ.. ေသေတာ့မလိုပဲ... ၿပီးေတာ့... အခုထိ.. သူ႔ကို ေသခ်ာမၾကည့္ရဲေသးဘူး...''
အားလံုးထံမွ ထြက္လာတာက စကားတစ္ခြန္းတည္း
"ေသာက္႐ူး''
ဘယ္လိုပဲ ခ်ီးက်ဴးေထာပနာျပဳပါေစ... က်ေနာ္ကေတာ့ သူ႔ကိုခ်စ္သည္..
သူဘယ္သူလဲ
ဘယ္ကလဲ
ဘာေတြလုပ္လဲ
သူ႔အေၾကာင္း ဘာဆိုဘာမွ မသိပဲနဲ႔ေပါ့....
က်ေနာ္က... ခ်စ္ရံုတင္ပဲခ်စ္ခဲ့တာေလ...
ဒီလိုနဲ႔ သူနဲ႔က်ေနာ္...
မနက္ခင္းတိုင္း..... လမ္းမတစ္ခုတည္းေပၚမွာ... မသိမသာေလး ေတြ႔ခြင့္ရသလို
ညေနခင္းေတြဆိုရင္ေတာ့... သူ႔အိမ္အျပန္လမ္းတစ္ေနရာကေန ေစာင့္ၾကည့္ျဖစ္သည္...
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ. အတူေစာင့္ေပးေလသည္...
.
.
.
ေတြ႔ခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္အပိုင္းအျခားဟာ... နည္းလြန္းေနေပမဲ့...
စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္သာျဖစ္ေပမဲ့..
ထိုအခ်ိန္ခဏေလးမွာေတာင္.
သူ႔ကို ေသခ်ာမၾကည့္ရဲ...
.
သူ႔အေၾကာင္းကိုလဲ ဘာဆိုဘာမွ မသိရေသးေပ...
ေသခ်ာသိလာတာ တစ္ခုကေတာ့..
သူသည္ က်ေနာ့္ထက္အသက္ႀကီးႏိုင္သည္....
ေယာက္်ားပီသစြာ ေခ်ာေမာခန္႔ညားလြန္းသည္..
က်ေနာ္.. တိတ္တခိုးေခၚေလ့႐ွိတာက.. "Hyung''
ဒါေပမဲ့... တစ္ခါမွေတာ့.. မေခၚဖူးပါဘူး...
ေတြ႔ခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္ခဏေလးမွာေတာင္... ဟိုးအေဝးႀကီးကေနပဲ ေသခ်ာၾကည့္ရဲၿပီးေတာ့ အနီးနားေရာက္ရင္ေတာ့...
မ်က္စိက ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္....
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရက္မွာေတာ့... က်ေနာ္ရဲ႕အခ်စ္ေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပသဖို႔ အခြင့္အေရးတစ္ခုရလာခဲ့သည္..
က်ေနာ့္အိမ္နားေလးက ကေလးတစ္ေယာက္ကေနတဆင့္... သူ႔နာမည္ကို သိလိုက္ရသည္..
သူ႔နာမည္က "Kris'' တဲ့...
Kris
Kris
Kris
သူ႔နာမည္ေလးကို တိုးတိုးေလး ေရရြတ္မိသည္...
ၿပီးေတာ့ သူဟာ သိပ္ကို Popular ျဖစ္ေၾကာင္း.. Sale Team တြင္ အလုပ္လုပ္ေၾကာင္း...
ရံုးမွ ေကာင္မေလးေတြရဲ႕ အသဲစြဲျဖစ္ေၾကာင္း
သူတို႔သူေဌးသမီးကပါ သေဘာက်ေနေၾကာင္း..
စသည္.. စသည္ျဖင့္ သူ႔အေၾကာင္းကို သိလာခဲ့ရသည္...
သူ႔အေၾကာင္းေတြသိလာရလို႔ ေပ်ာ္မိေပမဲ့
ရင္ေမာရျပန္သည္....
သူ႔လို မိန္းကေလးမ်ားၾကားတြင္ နာမည္ႀကီးသူတစ္ေယာက္က... က်ေနာ့္လို.. ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ကသာ... သေဘာက်ေနမွန္း ခ်စ္ေနမွန္းသိသြားရင္.. ဘယ္ေလာက္မ်ား.. လန္႔သြားလိမ့္မလဲ.....
က်ေနာ္ဘာဆက္လုပ္သင့္လဲ...
က်ေနာ့္အခ်စ္ေတြကို သူသိေအာင္..ႀကိဳးစားသင့္လား
ဒီအတိုင္းေလးပဲ....
သူ႔ကို အလွေငးၾကည့္ေနရင္ပဲ ေကာင္းမလား..
က်ေနာ္ဘာလုပ္ရမလဲ....
က်ေနာ့္အခ်စ္အေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ရင္ဖြင့္မိတာက.. Kai
သူကေတာ့... အေျခအေနေပၚမူတည္ၿပီးေတာ့ လႈပ္႐ွားရန္ေျပာေလသည္.....
ရက္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့...
က်ေနာ့္အခ်စ္ေတြဟာ.. ေသခ်ာသထက္ပိုၿပီးေသခ်ာလာတဲ့အခါမွာေတာ့.
က်ေနာ္ႀကိဳးစားၾကည့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္.....
က်ေနာ့္အိမ္နားက ကေလးကေနတဆင့္ စာေလးတစ္ေစာင္ကို သူ႔ဆီ ပို႔ေပးမိသည္...
အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ေထြေထြထူးထူးမဟုတ္..
က်ေနာ္သူ႔ကို ခင္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔... ဟိုဟိုဒီဒီ... ေရးလိုက္တဲ့စာ...
မထင္မွတ္ပဲနဲ႔... က်ေနာ့္ဆီကို ျပန္စာေလးေရာက္လာခဲ့သည္...
ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ထခုန္မိမတတ္ပါပဲ...
စာထဲမွာက တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာစာေလး...
"ခင္လို႔ရပါတယ္'' တဲ့..
ဒီစာေလးတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ က်ေနာ့္အိပ္မက္ေတြလွပခဲ့သည္....
က်ေနာ့္အခ်စ္ေတြ သာယာခဲ့သည္...
က်ေနာ့္အျပံဳးေတြ ေတာက္ပလာခဲ့သည္...
က်ေနာ္အိပ္မက္ေတြမက္ခဲ့မိတယ္......
စိတ္ကူးေတြယဥ္ခဲ့မိတယ္.....
သူနဲ႔အတူတူဆိုရင္.....ဆိုၿပီးေတာ့...
စိတ္ကူးေတြ....အိပ္မက္ေတြ.....ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ.
ေလထဲမွာ အိမ္ေတြေဆာက္လို္႔ေပါ့...
.
က်ေနာ္ေလာဘႀကီးမိတယ္...
သူ႔ဆီကို ႏွစ္ရက္တစ္ခါေလာက္ စာေလးေတြပို႔ျဖစ္သည္...
သူ႔ဆီကလဲ စာေလးေတြျပန္လာခဲ့သည္....
အဲ့ဒီျပန္စာေတြမွာ က်ေနာ္သတိထားမိတာက.. စာေတြဟာ တစ္ေစာင္နဲ႔တစ္ေစာင္ လက္ေရးမတူ..
ဒါေပမဲ့ သိပ္ေတာ့လဲ ဂ႐ုမစိုက္မိပါဘူး...
.
.
.
ဒီလိုနဲ႔ စာေလးေတြ ဆယ္ေစာင္ေလာက္ အျပန္အလွန္ ပို႔ျဖစ္လာၾကေတာ့...
က်ေနာ္ အတင့္ရဲစြာ.... ေျခတစ္လွမ္းထပ္တိုးခဲ့မိသည္...
သူ႔ကို ေက်ာင္းကိုအလည္လာရန္ ဖိတ္ေခၚခဲ့သည္.
စာျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါ...
သူလာလည္ခဲ့မယ္တဲ့....
OMG..
Wow..
တကယ္ႀကီးလား......
အိပ္မက္မက္ေနတာလား.......
သူငယ္ခ်င္းေတြကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပလိုက္ေတာ့...
က်ေနာ့္ကို မႏိုင္ဘူး ဆိုသည့္အၾကည့္ေတြနဲ႔သာ ၾကည့္ေနၾကသည္.....
အဲ့ဒီေန႔က..
မနက္ခင္း ၈ နာရီေလာက္ထဲက
သူ႔ကိုေမွ်ာ္ေနမိတာ...
၉ နာရီ
.
.
၁၀ နာရီ
.
.
၁၁ နာရီ
.
.
၁၂ နာရီ
.
.
၁ နာရီ
.
.
၂ နာရီ
.
.
၃ နာရီ
.
.
၄ နာရီ
.
.
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ကို ေရာက္လာခဲ့သည္
သူ႔အရိပ္အေရာင္ကိုေတာ့ မျမင္ရ..
"Hyung'' တိုးတိုးေလး ေရရြတ္မိျပန္သည္...
မလာႏိုင္ပဲနဲ႔မ်ား... ဘာလို႔ လာခဲ့မယ္လို႔ ေျပာခဲ့ရတာလဲ Hyung ရယ္...
ဘာမွေတာ့မျဖစ္ပါဘူး....
က်ေနာ္ကေတာ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္..
Hyung ကို ခ်စ္ေနမွာေလ....
.
.
.
.
မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ေန႔တစ္ရက္မွာ.. သတင္းဆိုးတစ္ခုက က်ေနာ့္ဆီေရာက္လာသည္
"Hey everybody''
ဒီေန႔က်ေနာ္ေက်ာင္းကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္ Canteen မွာ လူစံုေနၾကၿပီျဖစ္လို႔ က်ေနာ္က ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္... ဒါေပမဲ့ သူတို႔မ်က္ႏွာေတြက တစ္ခုခုျဖစ္ေနသလိုပဲ
"Chen မင္းတို႔ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ''
D.O>>ျဖစ္ရမွာက မင္းဟ..
"Wae?''
Kai>>မင္း စိတ္ေအးေအးထားေနာ္
"ဟင္...ဘာျဖစ္လို႔လဲဟ''
Baek>>မင္းလူႀကီး ငါတို႔ကိုလာ႐ွာသြားတယ္
"ဟမ္....ဘာ''
Kai>>ၿပီးေတာ့... ငါတို႔ကို ဒါေလးေတြေပးသြားတယ္
Kai ထုတ္ေပးတာက က်ေနာ္..သူ႔ကိုေပးခဲ့တဲ့...စာေတြ..
"ဟင္... ဒါေတြက... ဘာလို႔မင္းတို႔ဆီေရာက္ေနတာလဲ''
Kai>>မေန႔ညေနက မင္းအိမ္ျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္ ငါတို႔နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ေမးၿပီးေပးသြားတာ
"ဟင္...''
Baek>>ၿပီးေတာ့ေျပာသြားတာက ဒီစာထဲက အေၾကာင္းအရာေတြ သူမသိဘူးတဲ့
"ဘာ...''
ဒါဆို... က်ေနာ့္ဆီကို စာေတြျပန္ေနတာက ဘယ္သူေတြလဲ.....
က်ေနာ့္ဦေႏွာက္ထဲ ဘလာ..ျဖစ္သြားတယ္... အခ်ိန္ေတြရပ္တန္႔လို႔...
က်ေနာ့္နားထဲမွာၾကားေနရတာက...
"သူဘာမွမသိခဲ့ဘူး''
Hyung မဟုတ္ပဲ ဘယ္သူက စာေတြျပန္ေနခဲ့တာလဲ...
က်ေနာ္ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တာလဲ..... ဘာေတြလုပ္ခဲ့မိတာလဲ......
ေပါက္ကြဲပစ္လိုက္ခ်င္တယ္....
ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္....
ဒါေပမဲ့..
အဲ့တာေတြတစ္ခုမွ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပဲနဲ႔...
လုပ္ေနမိတာက...
တစ္ေယာက္တည္း ငိုင္ေနမိတာ...
သူငယ္ခ်င္းေတြေ႐ွ႕မွာေတာ့ အဆင္ေျပခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့မိေပမဲ့...
တကယ္တမ္းက်ေတာ့....
က်ေနာ္စိတ္ေတြလြင့္ေနခဲ့တယ္....
ထမင္းစားေနေပမဲ့... ဘာအရသာေတြ႐ွိလဲ က်ေနာ္မသိေတာ့ဘူး...
စာအုပ္ဖြင့္ထားေပမဲ့လဲ...
ဘာေတြေရးထားမွန္း... က်ေနာ္ မသိေတာ့ဘူး..
အသဲကြဲတယ္ဆိုတာ.... ဒီလိုအရသာႀကီးလား
တစ္ခါတစ္ေလ... အေကာင္းႀကီးကေန မ်က္ရည္က်ခ်င္က်ေနတယ္
ထရယ္မိတဲ့အခါ ရယ္ေနတယ္...
Kai>>Chanyeol ya မင္းဒီလိုႀကီးေတာ့ ျဖစ္မေနပါနဲ႔ဟာ.. မင္းဘာျဖစ္ခ်င္လဲေျပာ... ငါလုပ္ေပးမယ္... မင္းလူႀကီးကို ေခၚေပးရမလား.. ဆြဲထိုးေပးရမလား... ေျပာစမ္းပါကြာ..ဒီအတိုင္းႀကီးေတာ့ မေနပါနဲ႔ဟာ.. ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ..ေနာ္
"ဟင္အင္း..ဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔ဟာ... ဒီအတိုင္းေလးပဲထားလိုက္ပါ... ငါ့ဘက္ကမွားခဲ့တာပါ.. ငါမွားခဲ့တာပါ..
မင္း.. ငါ့ကို တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ကူညီေပး
Kai>>အင္း...ေျပာ... ဘာကူညီေပးရမလဲ
"မနက္ျဖန္က်ရင္.. Hyung ကို ပစၥည္း တစ္ခုေပးေပး''
"ဘာပစၥည္းလဲ''
"သူ..မဟုတ္တဲ့... ဘယ္သူမွန္းမသိတဲ့သူ... ျပန္ထားတဲ့စာေတြ''
"ဟင္.... ဘယ္လို''
"ဟုတ္တယ္... ဘာလဲ မင္းတို႔ထင္တာက ငါ့ဘက္က တစ္ေယာက္တည္း တစ္ဖက္သတ္ႀကီးပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တာလို႔ ထင္လား.... မဟုတ္ခဲ့ဘူး...အဲ့ဒီစာေတြေၾကာင့္.... ငါ့ဘက္က အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ေ႐ွ႕ဆက္တိုးခဲ့မိတာ''
ဟုတ္တယ္.... က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ဆက္ၿပီး မခံစားခ်င္ေတာ့ဘူး
က်ေနာ္ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္အထိ ႐ူးခဲ့တာလဲ....
Hyung စိတ္ညစ္ေစဖို႔ေတာ့ မရည္ရြယ္ပါဘူး..
ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္က တစ္ဖက္သတ္ႀကီး.. ႐ူးသြပ္ေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ..
Hyung သိေစခ်င္တယ္
.
.
.
.
TBC
.
.
မေနႏိုင္လို႔ ေရးမိျပန္ၿပီ... ဖတ္ေပးၾကပါဦးေနာ္