sf/os Cloud Above Everything. #แดนอุน

1

แสงสี

  ดนตรี  

ผู้คน

การเคลื่อนไหว

ร่างสูง

จับจ้อง

ชายหนุ่ม

ผิวขาว

การสนทนา

.

แฟนเก่า

"มีอะไร" ชายร่างเล็กผิวขาวละเอียดเอ่ยถามขึ้นอย่างเย็นชาทันทีที่ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจับจ้องไปยังแววตานั้น

"คนไม่ได้เจอหน้ากันเกือบห้าเดือนเขาทักทายกันแบบนี้เหรอ"

"โอ๊ะ" น้ำเสียงของ ฮาซองอุน เสแสร้ง แม้แต่แววตาก็ยังเคลือบด้วยความไม่แยแส/ไร้ความจริงใจ/ยั่วโทสะ/เกินสรรหา "ขอโทษทีพอดีไม่ได้นับ" เบือนหน้าหันไปยังบาร์กว้าง "ก็นะไม่สำคัญเท่าไร" ก่อนกระดกของเหลวสีอำพันในมือจนหมดแก้ว

ด้านเดินมาให้เขาด่าซึ่งๆหน้า ก็คงทำได้แค่คลี่ยิ้มที่มุมปากก่อนเบือนหน้าเพื่อสกัดอารมณ์เดือดดาลซึ่งเริ่มก่อตัวขึ้นภายในกายร้อน

"คิดถึง" เป็น คังแดเนียล ที่เลือกโอนอ่อน

"ไม่ต้องอ้าง เมียไม่อยู่แล้วคิดถึงกูก็พูดมา" เพียงเสี้ยววินาที คำตอบอย่างไม่ยั้งคิดก็พลั้งออกมาจากปาก สายตาอันเฉยชาแปรเปลี่ยนเป็นการตวัดหางตาอย่างก้าวร้าว ฮาซองอุน รู้ดีถึงแก่น ทว่าคนตรงหน้ากลับปรนิบัติกับเขาเฉกเช่นคนไม่มีสมอง พูดสิ่งตรงข้ามเพื่อหลอกให้หลงตามน้ำคำสวยหรูน่าสะอิดสะเอียน