แสงสี
ดนตรี
ผู้คน
การเคลื่อนไหว
ร่างสูง
จับจ้อง
ชายหนุ่ม
ผิวขาว
การสนทนา
.
แฟนเก่า
"มีอะไร" ชายร่างเล็กผิวขาวละเอียดเอ่ยถามขึ้นอย่างเย็นชาทันทีที่ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจับจ้องไปยังแววตานั้น
"คนไม่ได้เจอหน้ากันเกือบห้าเดือนเขาทักทายกันแบบนี้เหรอ"
"โอ๊ะ" น้ำเสียงของ ฮาซองอุน เสแสร้ง แม้แต่แววตาก็ยังเคลือบด้วยความไม่แยแส/ไร้ความจริงใจ/ยั่วโทสะ/เกินสรรหา "ขอโทษทีพอดีไม่ได้นับ" เบือนหน้าหันไปยังบาร์กว้าง "ก็นะไม่สำคัญเท่าไร" ก่อนกระดกของเหลวสีอำพันในมือจนหมดแก้ว
ด้านเดินมาให้เขาด่าซึ่งๆหน้า ก็คงทำได้แค่คลี่ยิ้มที่มุมปากก่อนเบือนหน้าเพื่อสกัดอารมณ์เดือดดาลซึ่งเริ่มก่อตัวขึ้นภายในกายร้อน
"คิดถึง" เป็น คังแดเนียล ที่เลือกโอนอ่อน
"ไม่ต้องอ้าง เมียไม่อยู่แล้วคิดถึงกูก็พูดมา" เพียงเสี้ยววินาที คำตอบอย่างไม่ยั้งคิดก็พลั้งออกมาจากปาก สายตาอันเฉยชาแปรเปลี่ยนเป็นการตวัดหางตาอย่างก้าวร้าว ฮาซองอุน รู้ดีถึงแก่น ทว่าคนตรงหน้ากลับปรนิบัติกับเขาเฉกเช่นคนไม่มีสมอง พูดสิ่งตรงข้ามเพื่อหลอกให้หลงตามน้ำคำสวยหรูน่าสะอิดสะเอียน
ESTÁS LEYENDO
sf/os Cloud Above Everything. #แดนอุน
Fanficalmost one shot, almost for adult. | แดนอุน ♡ @jag9er__